Ομόνοια: Το κακή της πέφτει λίγο

Το να μην παίξεις όσο καλά έπαιξες σε προηγούμενους αγώνες είναι συνηθισμένο. Το να είναι τόσο κακή, δε το περίμενε ούτε ο πιο απαισιόδοξος φίλος της Ομόνοιας.

Ούτε οι ίδιοι οι παίκτες, μάλλον. Ομόνοιας χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς αποφασιστικότητα, με πλάνο που δεν δούλεψε. Ούτε το αρχικό, ούτε τα αναπροσαρμοσμένα, Καμία συνοχή στις γραμμές, καμία πρωτοβουλία, αμέτρητα λάθη.

Μαγκωμένη στο πρέσινγκ του αντιπάλου, νωθρή και επιπόλαιη. Δεν είχε ανάπτυξη, δεν είχε ταχύτητα. Δεν έκανε μία μεγάλη ευκαιρία. Και από την άλλη δέχτηκε τρία γκολ

από λάθη (δύο από κακές τοποθετήσεις της άμυνας) και ένα από την εκτίμηση του Γεωργαλλίδη.

Συν τις πολλές ακόμη περιπτώσεις που κινδύνεψε να δεχτεί γκολ. Ο Καϊάφας ανέλαβε την ευθύνη. Έχει αρκετή, αλλά η ευθύνη πέφτει εξίσου και στις πλάτες των ποδοσφαιριστών του. Η ήττα με 3-0 ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες ανατροπής. Είναι περισσότερο ένα πισωγύρισμα σε όλους τους τομείς. Πλήγμα στο ηθικό της ομάδας και του κόσμου. Ζημιά στο οικονομικό, γιτί πόσοι άραγε θα έχουν το κουράγιο να πάνε στον επαναληπτικό;

Αλλά είναι και καμπανάκι. Η Ομόνοια βελτιώθηκε μέσα στο 2015, αλλά ακόμη κουβαλά αγωνιστικές παθογένειες. Τις οποίες πρέπει να εξαλείψει στο μέγιστο βαθμό, προκειμένου να εξασφαλίσει ευρωπαϊκό εισιτήριο.