Ομόνοια: Τι να της πρωτοφταίξει;

Για τη σημερινή ήττα από τον Απόλλωνα, η Ομόνοια μπορεί να μέμφεται μόνο τον εαυτό της. Για την ήττα υπάρχουν αιτίες, αρκετές, όλες με τη σημασία τους. Ο καθένας μπορεί να τις αξιολογήσει σε σειρά, αλλά και πάλι η ουσία δεν αλλάζει. Είτε χρονικά, είτε όχι.

Η Ομόνοια σπατάλησε ένα 45λεπτο για να μπει πραγματικά στο πετσί του αγώνα. Δεν είναι η 1η φορά, συμβαίνει όλο και περισσότερο. Ίσως έχει κάνει με την προσέγγιση των αγώνων, την «κατ΄οίκο εργασία», την επιλογή της τακτικής, αλλά και την συγκέντρωση των παικτών. Η Ομόνοια σε πέντε αγώνες

έχει σκοράρει μόνο ένα γκολ στα πρώτα 45΄ κόντρα στη Δόξα (Δόξα, Εθνικό, Καρμιώτισσα, Εθνικό στο κύπελλο, Απόλλωνα). Την ίδια ώρα, δέχτηκε τρία γκολ και βρέθηκε ουκ ολίγες φορές σε δύσκολη θέση για να δεχτεί και άλλα. Αυτή είναι η 2η αιτία της ήττας. Τα εύκολα γκολ στην άμυνα.

Για πολλοστή φορά, τα κενά στην άμυνα ήταν τεράστια, η κάθοδος κι η είσοδος του αντιπάλου στη περιοχή πολύ εύκολη. Το πρόβλημα αρχίζει από τη συνοχή των γραμμών, τη θέση των μεσοαμυντικών, και καταλήγει πίσω, γιατί ούτε και η αντίδραση των αμυντικών τη στιγμή που μπορούσαν να αποσοβήσουν τον κίνδυνο ήταν η κατάλληλη. Αιτία 3η, η μη αξιοποίηση του μομέντουμ μετά την ισοφάριση, με την ευκαιρία του Φλορέσκου να είναι πραγματικά ασύλληπτη. Θα ήταν όλα διαφορετικά αν γινόταν εκεί το 2-1.

Η Ομόνοια έκανε πολλά για να κερδίσει, στη τελική έκανε παραπάνω για να χάσει. Η ουσία μένει μία. Η ομάδα πάσχει στην αμυντική συμπεριφορά (και δεν δείχνει καν σημάδια ότι κάτι θ΄αλλάξει) και αποτελεσματικότητα, δεν έχει σταθερότητα σε απόδοση. Οι εξάρσεις μπροστά δεν αρκούν. Τώρα είναι 5η, μένει πίσω από τη 4η θέση και με την εικόνα που παρουσιάζει, δείχνει πως θα αγκομαχήσει να ακολουθήσει. Δεν είναι μόνο το σημερινό. Μία καλύτερη ανάλυση των προηγούμενων αγώνων (οι νίκες κάλυπταν σε κάποιο βαθμό τις αδυναμίες), δημιουργεί μία πιο καθαρή εικόνα.