Οι αγγλικές λέξεις όπως θα έπρεπε να είναι [εικόνες]

«Γιαγιά τι ε να πιεις;».

«Φέρ’ μου μια σέβενα γιε μου τζαι σβήσε τζαι τζιήν' το άρκοντισιο γιατί φακκά μες τ’ αυτιά;».

«Άσε να το σβήσω εγώ» ακούγεται μια φωνή.

«Έπιασε κανένας που δαμέ το ριμόκκοτρο;»...

Τα σοκ είναι αλλεπάλληλα, τα εγκεφαλικά το ίδιο, ενώ κάθε φορά που ακούγεται μια λέξη, τόσο ο Μπαμπινιώτης όσο και ο Γιαγκουλλής (που έχει γράψει το λεξικό της κυπριακής διαλέκτου) κλείνονται σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και κλαίνε

γοερά.

Ε και; Η δική μας αυθεντικά αληθινή κανονικότητα συνεχίζεται σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Άσε που θεωρούμε κιόλας ότι οι λέξεις είναι δικές μας και απλώς τις προφέρουν λάθος τα εγγλεζούθκια.

Ο κόσμος στο τραπέζι συνεχίζει να απολαμβάνει φαγητό μαζί με τσακρί κκάσπερ κι εσύ συνεχίζεις να αναρωτιέσαι πόσες πιθανότητες υπάρχουν να καταλάβει τους διαλόγους της οικογένειας ένας Ελλαδίτης σε περίπτωση που βρισκόταν ανάμεσά στο σόι σου, αλλά και πόσο ωραίος λαός είμαστε που παίρνουμε τις αγγλικές λέξεις, τους αλλάζουμε τα φώτα, και τις φέρνουμε στα δικά μας μέτρα.

Διαβάστε τη συνέχεια στη City.