ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΙΓΜΑ στην Καρπασία: Συγκλονιστικές μαρτυρίες

Μπορεί για κάποιους να θεωρείται κουραστικό και για άλλους όχι. Το σίγουρο όμως είναι ότι η διαδρομή προς την Καρπασία σε ματώνει. Ένα περίεργο συναίσθημα που νιώθεις με ένα βρόχο συνεχώς στο λαιμό.

Νιώθεις ταυτόχρονα τόσο οικείος αλλά και τόσο ξένος. Και ξαφνικά ξεπροβάλει μπροστά μας ο κάμπος της Μεσαορίας. Η πινακίδα στα Τουρκικά μας κατευθύνει στον προορισμό μας.

Το μάθαμε κι αυτό «Ντίπκαρπας» γράφει, και εμείς καταλάβαμε ότι πρόκειται για το σκλαβωμένο Ριζοκάρπασο. Σε κάθε στροφή ξεπροβάλλει και μια λεηλατημένη εκκλησία.

Πινακίδες με ονομασίες χωριών στα

τουρκικά.Σπίτια ετοιμόρροπα, κλειστά και μισογκρεμισμένα. Έστω και έτσι θυμίζουν τα απομεινάρια μιας ζωής.

Η τελευταία εξέλιξη μας ανάγκασε όλους να θυμηθούμε τους Εγκλωβισμένους συμπατριώτες μας. Η ανθρωπιστική που δεν έφθασε σε αυτούς προκάλεσε πανικό.

Η Ελένη Βλασίου 88 χρόνων ζει στο Ριζοκάρπασο. Δεν έφυγε ποτέ ούτε και πρόκειται να φύγει.Τα λόγια της σπαρακτικά, χωρίς περιστροφές.

Παντού η κατοχική σημαία. Στρατοκρατούμενη περιοχή με έντονα τα σημάδια της κατοχής.Προχωρώντας μέσα στο χωριό συναντήσαμε ένα μικρό σπίτι.

Ο Γιακουμής και η Δέσποινα Μιχαήλ δεν λένε να το κουνήσουν από το σπίτι τους.

Είναι κάποιες στιγμές που οι λέξεις δύσκολα βγαίνουν από τα χείλη, την ώρα που θέλεις να μοιραστείς τα όσα είδες, άκουσες και έμαθες αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να αποτυπώσεις με μια μονοκοντυλιά. Είναι μια συνεχιζόμενη για 43 χρόνια ανείπωτη τραγωδία, που έζησαν και ζουν οι Ελεύθεροι πολιορκημένοι της Καρπασίας.