Ο συναινετικός Μάρκος Κυπριανού

Το παιδικό πείσμα, ο Σπύρος ως πατέρας, η σχέση με τον Τάσσο Παπαδόπουλο και η πολιτική πορεία ως φυσική εξέλιξη, ενός ανθρώπου που απολαμβάνει το χιούμορ.

«Ως παιδί ήμουν πεισματάρης και είχα έντονες απόψεις. Αν μου έμπαινε στο κεφάλι μια ιδέα, ήταν δύσκολο να μου την αλλάξουν»

«Πολλές φορές η στάση των συμφοιτητών μου άλλαζε όταν μάθαιναν ότι είμαι γιος του Προέδρου της Κύπρου κι έτσι προσπαθούσα να το κρατάω κρυφό»

«Μου αρέσουν πολύ οι πολιτικές γελοιογραφίες που έχουν εξαιρετικό χιούμορ»

Γεννήθηκα

στη Λεμεσό το 1960, στη νέα τότε κλινική του Μάριου Τριτοφτίδη, που στεγαζόταν σε ένα καινούργιο και πολύ ωραίο κτήριο πάνω στη Λεωφόρο Μακαρίου. Η γειτονιά μου ήταν στο κέντρο της πόλης, στην οδό Αθηνών, όπου ήταν το πατρικό σπίτι του πατέρα μου, ωστόσο δεν ζήσαμε για πολύ καιρό εκεί, διότι υπουργοποιήθηκε κι έπρεπε να μετακομίσουμε στη Λευκωσία. Εγκατασταθήκαμε στην περιοχή του Αγίου Ανδρέα, όπου πήγα στο δημοτικό σχολείο.

Θυμάμαι ότι ως σχολείο είχαμε μεγάλο ανταγωνισμό με το Ελένειο, κονταροχτυπιόμασταν σε όλα.

Διαβάστε τη συνέχεια στη Σημερινή.

Keywords
Τυχαία Θέματα