Νέα Υόρκη: Αποθέωση και συγκίνηση στo Queens Theatre on the Park

Αποθέωση και συγκίνηση στo Queens Theatre on the Park o σημαντικότερος Κύπριος σκηνοθέτης στον θεατρικό κόσμο Λεωνίδα Λοϊζίδη ένας από τους σπουδαιότερους στο αρχαίο θέατρο παγκοσμίως.

Πολλά τα μοιραία παρεπόμενα της λογικής και της πολιτικής της ισχύος. Η τελευταία οδηγεί σε εύθραυστες ισορροπίες. Ένας φαύλος κύκλος που ξεκινά από τον Κρέοντα και την εξακολουθητική αύξηση της ισχύος με την καχυποψία του προς

τη Μήδεια. Αποτελεί αληθινό ένστικτο αναπαραγωγής η επιθετικότητα. Ακαταμάχητο. Ακατανίκητο. Βιολογικά έμφυτο στο ανθρώπινο γένος. Από το 411π.Χ. μοιάζει να είναι το θεωρητικό υπόστρωμα για την δικαιολογία των εγκλημάτων. Σίγουρα κοινωνικά τα αίτια της μεταμόρφωσης της Μήδειας. Η βάρβαρη και ακραία της μορφή θα είναι η πιο πιστή σύνοδος καθ’ όλη την ιστορία. Και σε αυτόν τον αιώνα παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Προσπάθησα να παρακολουθήσω το σκιαγράφημα του ηθοποιού που ενσάρκωσε τον Κρέοντα Nathan Townsend Levy (King Creon). Με έντονες τις πινελιές του είμαι αρκετά στο όριο χωρίς επιστροφή.

Γιατί, ναι, υπήρξε αρκετά αθώος μπροστά στην πρωταγωνίστρια. Πειστικές οι αυταπάτες που του προκάλεσε. Το ότι δεν έχει την πολυτέλεια να αυξήσει τη δική της ισχύ. Και καταλήξαμε στον τραγικό απολογισμό της ανθρώπινης ιστορίας. Παιδοκτονία. Ο σκηνοθέτης επεξεργάστηκε προσεκτικά τη συμπεριφορά των προσώπων πάνω στη σκηνή. Την τρικυμία της ψυχής η παραμάνα Stephanie Taylor (Nurse) την εξέφρασε με τον πιο πειστικό τρόπο. Πρόκειται για μια ηθοποιό μεγάλου βεληνεκούς. Ο Ιάσωνας Khris Lewin (Jason) επέμεινε στην ιδιότητα του προσώπου που υποδύθηκε χωρίς υπερβολές στο παίξιμό του. Η περίπτωση της πρωταγωνίστριας Michael Anne Hoffert-Cone (Medea). Έμεινα έκπληκτος στον σκληρό αγώνα της ανάμεσα στον λόγο και στο εσωτερικό της συναίσθημα. Το νεαρό της ηλικίας της εν αρχή δεν μπορούσε να δικαιολογήσει την πεισματική σχεδόν θέληση να σταθεί στο ύψος της αλήθειας του ρόλου. Να εκραγεί σε χίλια κομμάτια με την ποικιλία της και την ευελιξία της καταφέρνοντας την επαναφορά της τραγωδίας στις πρώτες της πηγές.

Ήταν ακριβώς ό,τι προσπάθησα να μεταδώσω από αυτό που εισέπραξα με την Μήδεια του Λεωνιδα Λοϊζίδη που παρουσιάστηκε εχθές. Πιστεύω ότι αυτού του είδους το θέατρο ή για να είμαι πιο ακριβής, η επιστροφή στις ρίζες του θεάτρου, είναι κάτι που η σημερινή ανθρωπότητα έχει μεγάλη ανάγκη. Tα σκηνικά Tasos Yerolemou και τα κοστούμια Eve Rafti ήταν πολύ ευρηματικά δυναμικός χορός, άψογη αισθητική προσέγγιση, ανατριχιαστική μουσική. Καθηλωτική ερμηνεία DeAngelo Kearns (Messenger), δυναμικός χορός, άψογη αισθητική προσέγγιση, ανατριχιαστική μουσική Damian Dudu (Violonist).Το Θεατρικό Τμήμα του Παγκυπρίου Συνδέσμου Αμερικής και έχει εκπλήξει ευχάριστα το ομογενειακό και το ευρύτερο αμερικανικό κοινό με τις αρχαίες τραγωδίες που ανέβασε στη σκηνή.

Καίτη Νικολοπούλου, Λογοτέχνις, δημοσιογράφος Πολιτιστικού στην εφημερίδα «Η Άποψη»