Με αυτοκριτική και συγνώμη για μια νέα κανονικότητα

• Να απολογηθούμε στον Δημιουργό γιατί καταστρέψαμε τα δημιουργήματα του

Επιστροφή στην κανονικότητα.  Αλήθεια σε τι είδους κανονικότητα θέλουμε να επιστρέψουμε; Αυτό που βιώναμε προ κορωνοϊου, φοβούμαι πως δεν ήταν κανονικότητα. Ήταν άγχος, νεύρα, κούραση, χάος και μποτιλιάρισμα μέσα στους δρόμους.  Φθάναμε στη δουλειά μας κουρασμένοι και θυμωμένοι.

Πέραν τούτου ζούσαμε μια ζωή γεμάτη διαπλοκή, αναξιοκρατία, κακοδιαχείριση. Ήταν μια ζωή στην οποία οι άνθρωποι, (όχι βέβαια όλοι), φορούσαν τις άλλες μάσκες.  Αυτές που έβαζαν όταν προσπαθούσαν να φάει ο ένας τον άλλο στον αγώνα μιας

ψεύτικης, φτωχής και πεζής καθημερινότητας.  Σε όλα τα επίπεδα.  Στο πολιτικό, στο επιχειρηματικό, στο εργασιακό περιβάλλον, ακόμα και στον αθλητισμό και στο ποδόσφαιρο.

Δεν νομίζω ότι επιθυμούμε να επανέλθουμε σε αυτή την κατάσταση.

Τελικά μήπως η κανονικότητα είναι η επιστροφή στη φύση;  Στην ύπαιθρο;  Στις ρίζες μας;  Στην παράδοση μας;  Στα ήθη και τα έθιμα μας;
Μήπως πρέπει να ξανακαθορίσουμε προτεραιότητες και αξίες;  Να αλλάξουμε δρομολόγιο; Η απάντηση είναι ναι. Ένα μεγάλο ναι. Χρειαζόμαστε μια νέα ποιοτική καθημερινότητα.  Μια καθημερινότητα που θα έχει ηρεμία και ησυχία. Σοβαρότητα, ταπεινότητα και αλήθεια.  Χρειαζόμαστε μια αλλαγή που θα έρθει μέσα και από την αυτοκριτική.

Χρειαζόμαστε μια νέα ποιοτική καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα που θα έχει ηρεμία και ησυχία. Σοβαρότητα, ταπεινότητα και αλήθεια.  Χρειαζόμαστε μια αλλαγή που θα έρθει μέσα και από την αυτοκριτική.

Καταστρέψαμε το περιβάλλον.  Μολύναμε με τη δράση και τη συμπεριφορά μας την ατμόσφαιρα.  Κάναμε τη γη ένα μεγάλο σκουπιδότοπο.  Ένα σκουπιδοτενεκέ.  Πρέπει να απολογηθούμε.  Να απολογηθούμε πρώτα στο Δημιουργό που καταστρέψαμε τα δημιουργήματα του.  Και ύστερα να απολογηθούμε στον εαυτό μας και στους δικούς μας ανθρώπους.  Στα παιδιά μας χρωστούμε ένα μεγάλο συγνώμη που τα μεγαλώσαμε μέσα στη ρύπανση και στη ψευδο-ευμάρεια μιας αχρείαστης δανεικής υπερκατανάλωσης.

Μας νίκησε το κοσμικό φρόνημα, η αντιγραφή και ο μιμητισμός, η καλοπέραση με τα δανεικά λεφτά.  Μάθαμε στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. 

Μουχλιάσαμε. Ξεχάσαμε αξίες, όπως είναι η οικογένεια, η πατρίδα, η θρησκεία, η πίστη, η αγάπη, ο σεβασμός.  Ξεπουλήσαμε ιδανικά όπως είναι η ελευθερία, η αγάπη προς το έθνος και το εθνικό.

Η πανδημία μας έδειξε τη φτώχεια και τη γύμνια μας.  Μας έδειξε πως στη ζωή υπάρχει και φόβος και ανασφάλεια και αβεβαιότητα. 

Ας αλλάξουμε λοιπόν.  Ας καλλιεργήσουμε τη γη μας. Να την κάνουμε καλύτερη.  Να κάνουμε το χώμα καλύτερο.  Να το ζωντανέψουμε.  Να φυτέψουμε ένα δέντρο.  Να καλλιεργήσουμε μια ελπίδα.

Όχι μόνο για μας, αλλά για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.

Τους χρωστάμε ήδη πολλά.  Πρέπει να αρχίσουμε να ξοφλούμε…

*Γενικός Οργανωτικός ΣΕΚ