Κλειδί η άρση των κυρώσεων

Όσο περνούν οι μέρες της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ολοένα και περισσότερο γίνεται κατανοητόν ότι αυτή συνετελέσθη με φόντο τις προϊούσες γεωπολιτικές, γεωστρατηγικές, γεωοικονομικές και ενεργειακές μετατοπίσεις στη διεθνοπολιτική σκακιέρα, με στόχο αλλά και διακύβευμα την αλλαγή του υφιστάμενου στάτους κβο.

Δύση και Ρωσία, πέρα από την εξελισσόμενη στρατιωτική αναμέτρηση επί ουκρανικού εδάφους, αποδύονται σ’ ένα σκληρό μπρα-ντε-φερ για την επόμενη μέρα όσον αφορά τη νέα

γεωπολιτική, γεωοικονομική και ενεργειακή αρχιτεκτονική, με άμεσο «επίδικο» της αντιπαράθεσης τις επιβληθείσες κυρώσεις εναντίον της Μόσχας. Για την οποία, όπως επισημαίνουν διπλωματικές πηγές που έχουν επαφή με αμφότερες τις πλευρές, «δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία για τελική ειρήνευση χωρίς την άρση των οικονομικών μέτρων που θέτει σε βάρος της η Δύση».

Σ’ αυτό το πλαίσιο εκτυλίσσονται και οι διεξαγόμενες, μεταξύ Κιέβου και Μόσχας, συνομιλίες για εξεύρεση μιας ενδεχόμενης συμφωνίας, ωστόσο, ό,τι τεκταίνεται στο διαπραγματευτικό πεδίο αποτελεί συνάρτηση τού τι συμβαίνει στο πεδίο των μαχών, αλλά και σ’ αυτό της οικονομίας, αφού οι επιβληθείσες κυρώσεις πλήττουν, αμέσως ή εμμέσως, όλους σχεδόν τους εμπλεκομένους στο πρόβλημα.

Την ίδια ώρα, η Τουρκία, παρότι εισβολέας και κατέχουσα το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναλαμβάνει ρόλο ειρηνοποιού, κυπροποιώντας, μάλιστα, το Ουκρανικό μέσω της φόρμουλας του συστήματος εγγυήσεων. Με τη Λευκωσία και την Αθήνα, δυστυχώς, να παρακολουθούν παθητικά, δέσμιες μιας, εθνικά καταστροφικής, εξευμενιστικής πολιτικής έναντι του τουρκικού αναθεωρητισμού. 

Διαβάστε περισσότερα στη «Σημερινή» που κυκλοφορεί.