Η Πολιτική Κατευνασμού του Τσάμπερλεν και η ΕΕ

Η Πολιτική Κατευνασμού (“appeasement policy”) περιγράφει την υποχωρητικότητα απέναντι στην αυξανόμενη επεκτατικότητα του αντιπάλου, ικανοποιώντας του αυθαίρετες διεκδικήσεις, για να αποφευχθεί μια ευρύτερη σύγκρουση. Ο όρος έχει συνδεθεί με τον συντηρητικό Βρετανό πρωθυπουργό Τσάμπερλεν (1937-1940),  ο οποίος ακολούθησε μια σειρά υποχωρήσεων έναντι της ναζιστικής Γερμανίας (από θέματα εξοπλισμών και κυρώσεων μέχρι την παραχώρηση εδαφών χωρών), με τη λογική να αποφευχθεί μια γενική σύγκρουση. Οι υποστηρικτές εκείνης της πολιτικής "καταδικάστηκαν" σε ντροπή από την Ιστορία και έκτοτε, ουδείς πολιτικός αποδέχεται να συνδεθεί το όνομά του με την Πολιτική Κατευνασμού. Όμως, η Ιστορία επαναλαμβάνεται, με τους εκάστοτε υποστηρικτές της Πολιτικής Κατευνασμού να δικαιολογούν την στάση τους με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνονται τα ίδια τραγικά λάθη.

Τα πιο πάνω ήρθαν στο μυαλό μου παρακολουθώντας την στάση του Borrell,  αρμόδιου για Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας της ΕΕ, στην πρόσφατη συζήτηση για την Τουρκία στο Ευρωκοινοβούλιο. Στον καταιγισμό επικρίσεων και υποδείξεων των Ευρωβουλευτών για τιμωρία της νεο-οθωμανικής Τουρκίας, ο Borrell μίλησε ως σύγχρονος εκπρόσωπος της Πολιτικής Κατευνασμού. Αφού απέρριψε τον παραλληλισμό που του παρέθεσα ανάμεσα στην Πολιτική Κατευνασμού έναντι της ναζιστικής Γερμανίας -που πλήρωσε η ανθρωπότητα με ποταμούς αίματος- και στην σημερινή πολιτική της ΕΕ έναντι της νεο-οθωμανικής Τουρκίας, συνέχισε εμμένοντας στον  "διάλογο για τις διαφορές", χωρίς λέξη για κυρώσεις ή για την πώληση υπερσύγχρονου στρατιωτικού εξοπλισμού από την Γερμανία στην Τουρκία. 

Επισημαίνουμε ότι:

α) Η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας  στην ΕΕ απορρίπτοντας το Σχέδιο Ανάν υπήρξε μέγα επίτευγμα.

β) Σήμερα είμαστε ενώπιον της ευνοϊκότερης εδώ και πολλά χρόνια συγκυρίας εξωτερικών παραγόντων, για να προασπιστεί η Ελλάδα κόκκινες γραμμές απέναντι στην τουρκική επεκτατικότητα. Η τουρκική υπερ-έκταση δημιουργεί κενά και προκαλεί ήδη αντιδράσεις και στρατιωτικά πλήγματα κατά της Τουρκίας από ισχυρά κράτη εντός ΕΕ (Γαλλία) και άλλα εκτός (Αίγυπτος, Ισραήλ, Εμιράτα, Σαουδική Αραβία). 

γ) Ενώπιον της νεο-οθωμανικής Τουρκίας, η οποία  έχει επεκτείνει την κατοχή κυπριακού εδάφους με εισβολή στην Κυπριακή ΑΟΖ,  έχουμε στην Κύπρο αποδυναμωμένη αποτρεπτική ισχύ και ως επιστέγασμα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης διορίζει στα κρισιμότερα Υπουργεία (π.χ. Άμυνας) βάσει της οικογενειακής φιλίας και κομματικής αυλής. 

Η συγκρότηση  πολιτικής για αντιμετώπιση της τουρκικής επεκτατικότητας που θα στηρίζεται στην δική μας αποφασιστικότητα και ετοιμότητα αμυντικής αντίδρασης, αποτελεί την προοπτική επιβίωσης και τον ρεαλιστικότερο τρόπο αποφυγής της σύγκρουσης. Έπρεπε ήδη να έχει σημάνει συναγερμός για κάθε μέρα που περνά. Η αποφασιστικότητα και ετοιμότητά μας πιθανόν να φέρει και συνδρομή άλλων, αλλά με τέτοια μυαλά είμαστε χαμένοι. Για αυτό απευθύνομαι στους νοήμονες πολίτες να αντιληφθούν την ευθύνη τους.  

Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S &D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο