Η ευκαιρία της Ελλάδας να γράψει ξανά ιστορία!

Δεκατρία χρόνια μετά το έπος της Σαϊτάμα, η Εθνική Ελλάδας βρίσκεται αντιμέτωπη με μια δύσκολη αποστολή (15:30 κόντρα στις ΗΠΑ) αλλά συνάμα και μια τεράστια πρόκληση. Το κάποτε ανυπέρβλητο για τους άλλους εμπόδιο των ΗΠΑ ορθώνεται ξανά μπροστά στα μάτια της. Όχι σαν το 2006 στον ημιτελικό, αλλά για να μείνει ζωντανή για την πρόκριση στον προημιτελικό. Και παρότι το διακύβευμα είναι εντελώς διαφορετικό, η σημασία της αναμέτρησης μοιάζει περίπου ίδια.

Υπό

κανονικές συνθήκες, η ελληνική ομάδα θα αντιμετώπιζε δίχως άγχος κι ως ένα απλό τεστ δυναμικότητας το συναπάντημα με τους Αμερικανούς και θα αρκούσε μια απλή νίκη επί της Τσεχίας για να επιτευχθεί ο πρώτος στόχος. Όμως, η ήττα από την Βραζιλία απειλεί όχι απλά να υποθηκεύσει αλλά πλέον και να καταστρέψει τα όνειρα της ομάδας για μια πορεία τουλάχιστον ως την οκτάδα. Αν η «σελεσάο» δεν στραβοπατήσει απέναντι στους Τσέχους το μεσημεράκι του Σαββάτου, η μονομαχία με τις ΗΠΑ θα είναι τελικός επιβίωσης. Σαν κι αυτόν με την Νέα Ζηλανδία, αλλά απέναντι σε πολύ καλύτερο αντίπαλο.

Ο Γιάννης καλείται να δείξει τον δρόμο και οι υπόλοιποι να ακολουθήσουν, όπως παραδέχτηκε και ο Νικ Καλάθης. Εκείνος τους ξέρει καλύτερα από όλους, τους έχει πάρει τον αέρα στο ΝΒΑ και τον φοβούνται. Οι αντίπαλοι είναι αμφίβολο αν θα καταδεχτούν ή θα μπορούν να ανταποκριθούν τακτικά σε πρακτικές που εφάρμοσαν άλλοι απέναντι στον Γιάννη, με μικρότερη ή μεγαλύτερη επιτυχία. Αν τον παίξουν στα… ίσα, θα τους βάλει 30!

Ένας παίκτης, πάντως, δεν αρκεί για να κερδίσει. Ούτε καν ο Greek Freak, ούτε καν την Νέα Ζηλανδία. Πόσον μάλλον ολόκληρη Αμερική. Χρειάζεται προπαντός και από όλους πίστη, στην συνέχεια προσπάθεια και αυταπάρνηση και μόνο έτσι μπορεί να γίνει η υπέρβαση. Και φυσικά χρειάζεται επιτέλους καλύτερη άμυνα. Η 18η θέση στην συγκεκριμένη κατηγορία, με 78,6 πόντους παθητικό ανά αγώνα, δεν περιποιεί τιμή και αν πάμε σε διαγωνισμό… επίθεσης, το πιθανότερο είναι να χάσουμε.