Η διάσκεψη «ανοικτού τέλους» - Η λογική συντήρησης μομέντουμ

Κρυμμένες πολιτικές αποκόμισης οφέλους και από τις δύο πλευρές κρύβει η συμφωνία Αναστασιάδη-Ακιντζί, να καλέσουν τα Ηνωμένα Έθνη να προετοιμάσουν νέα διάσκεψη για την Κύπρο αρχές Μαρτίου

Έκθεση της αδιαλλαξίας της Τουρκίας και συντήρηση της διαδικασίας προς αποφυγή ναυαγίου, το «όφελος» που επιδιώκει η ε/κ πλευρά.

Εξ απροόπτου και σε πλήρη δυσαρμονία με το τι λεγόταν, ακόμη και δημοσίως, για τις προοπτικές του διαλόγου, δεδομένου του τέλματος

στο οποίο αυτός περιέπεσε, λήφθηκε η απόφαση για επανασύγκληση της διάσκεψης για την Κύπρο, αρχές Μαρτίου.

Γι' ακόμη μια φορά η απόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας εκπλήττει το πολιτικό σκηνικό, καθότι δεν προηγήθηκαν εκείνες οι εξελίξεις που θα προμήνυαν μια τέτοια απόφαση, η οποία ειρήσθω εν παρόδω λήφθηκε κατ’ ιδίαν από τους ηγέτες των δύο κοινοτήτων σε μακρά συνάντηση που είχαν, προ της εμπλοκής στη συζήτηση του Νορβηγού διπλωμάτη Έσπεν Μπαρθ Έιντε.

Ωστόσο, πίσω από την απόφαση αυτή κρύβονται οι πολιτικές σκέψεις και κατευθύνσεις έκαστης των κοινοτήτων, που γνωρίζουν ότι το τέλος είναι ακόμη μακριά.

Win - win

Η πληροφόρηση της «Σημερινής» αναφέρει ότι η απόφαση των δύο ηγετών λήφθηκε από τους ίδιους, υπό το πρίσμα των δεδομένων που είχαν ενώπιόν τους και της εσωτερικής ατζέντας που καθένας εξ αυτών έχει να διαχειριστεί. Διότι από τη μία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δέχεται την ασφυκτική πίεση της αντιπολίτευσης για λανθασμένη στρατηγική και από την άλλη ο κατοχικός ηγέτης ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί, λόγω του μη ελέγχου της λεγόμενης «κυβέρνησης» του κατοχικού καθεστώτος.

Ερμηνεύοντας την απόφαση για συνέχιση της διάσκεψης -αν συναινέσουν βεβαίως και οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις- στις αρχές Μαρτίου, δίνει στη ζυγαριά των δύο ηγετών οφέλη που θα έχουν να «πουλήσουν» στο εσωτερικό τους κοινό.

Κάνοντας αρχή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αυτό που εξάγεται ως ξεκάθαρη ερμηνεία της απόφασής του να συναινέσει σε συνέχιση της διάσκεψης για την Κύπρο, χωρίς να υπάρχει, κατά κοινή παραδοχή, το αναγκαίο υπόβαθρο, είναι πως έκρινε ότι μέσω αυτής θα επιχειρηθεί άλλη μια φορά -ίσως και έσχατη- να ξεδιπλωθούν οι πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας εκεί όπου τα πάντα καταγράφονται, δηλαδή στο τραπέζι των συνομιλιών.

Μάλιστα, παρά το ότι η Αθήνα φαίνεται γι' άλλη μια φορά να μην ήταν ενήμερη για την απόφαση αυτή καθαυτή (υπήρχε προδιαβούλευση για ένα τέτοιο ενδεχόμενο), φαίνεται ότι συμπλέει με την πολιτική Αναστασιάδη, με τον κύριο Τσίπρα να θεωρεί ότι κάθε φορά που η Τουρκία κάθεται στο τραπέζι, Κύπρος και Ελλάδα, διατηρώντας τις αρχές ασφαλείας, έχουν να κερδίσουν όσον αφορά στις εντυπώσεις και τα μηνύματα που λαμβάνει η διεθνής κοινότητα από τη στάση της Άγκυρας.

Θεσμοθέτηση πενταμερούς

Από πλευράς του ο κατοχικός ηγέτης έχει να επιδείξει, από την απόφαση για τη διάσκεψη, το γεγονός ότι θεσμοθετείται μία διαδικασία πενταμερούς διάσκεψης, όπως ήταν ο πάγιος στόχος της Τουρκίας και του κατοχικού καθεστώτος. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ο Μουσταφά Ακιντζί προωθεί την ατζέντα του για ένα εκτεταμένο πάρε-δώσε, με ανοικτά καίρια ζητήματα των εσωτερικών πτυχών του Κυπριακού, τα οποία θέλει να ανταλλάξει με κινήσεις, αν αυτές βεβαίως θα γίνουν, σε ζητήματα που αφορούν ευαισθησίες της ε/κ πλευράς.

Είναι ακριβώς εδώ που μπαίνει στην εξίσωση και ο τίτλος του ρεπορτάζ «τον Μάρτη άσους φύλαγε», καθώς τόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όσο και ο κατοχικός ηγέτης γνωρίζουν και αναγνωρίζουν ότι και να λένε δημοσίως ότι, σε κάποια στιγμή, είτε το θέλουν είτε όχι, κάποια θέματα θα πρέπει να μπουν σε μια διαδικασία πάρε-δώσε.

Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο θα πρέπει να λεχθεί ότι εκ περιτροπής Προεδρία και θέμα Μόρφου είναι ζητήματα που δεν αναμένεται να λυθούν, τουλάχιστον στον διάλογο που θα ακολουθήσει τον Φεβρουάριο με τρεις προγραμματισμένες συναντήσεις των ηγετών. Συναντήσεις για τις οποίες δεν υπήρξε ανακοίνωση της μεθοδολογίας. Ωστόσο, αυτό που η «Σ» γνωρίζει είναι ότι μετά από 20 μήνες διαπραγματεύσεων, οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων αποφάσισαν ότι τα μεγάλα και ουσιώδη ανοικτά ζητήματα θα τα χειριστούν προσωπικά με στόχο, αν είναι εφικτό, να λάβουν πολιτικές αποφάσεις που θα διαρρήξουν το αδιέξοδο σε σειρά θεμάτων.

Ολοκληρωμένο το άρθρο στη εφημερίδα "Η Σημερινή"