Η Αφροδίτη της Μήλου με το όπλο στραμμένο στο Βερολίνο

Η Αφροδίτη της Μήλου με το όπλο της στραμμένο προς το Βερολίνο «ντύνει» το εξώφυλλο του Economist την επαύριο της εκλογικής επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, και με τα βλέμματα διεθνώς καρφωμένα στην Ελλάδα. «Εμπρός, Άνγκελα, φτιάξε μου την ημέρα» είναι ο

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του βρετανικού περιοδικού υπάρχουν τρεις πιθανές εκδοχές για την έκβαση, ωστόσο σίγουρα πλέον, όποια και να είναι αυτή, θα λειτουργήσει ως καταλύτης για το ενιαίο νόμισμα και, αναλόγως με τους χειρισμούς της νέας κυβέρνησης, μπορεί να πυροδοτήσει το Grexit ή να οδηγήσει και σε ένα συνολικά καλύτερο μέλλον για το Ευρώ.Η εκλογή του κ. Τσίπρα -σημειώνει ο Economist- και οι απαιτήσεις του για μείωση του χρέους καθώς και το μπαράζ εξαγγελιών για την αύξηση των δημοσίων δαπανών αποτελεί την μεγαλύτερη πρόκληση για το ενιαίο νόμισμα της Ευρώ πης και «κατ’ επέκταση για την γερμανίδα Καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ η οποία χάραξε το μονοπάτι της λιτότητας για τη γηραιά ήπειρο», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.

«Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Παρά το γεγονός πως όλοι, συμπεριλαμβανομένου και του έλληνα πρωθυπουργού, επιμένουν πως η Ελλάδα θα παραμείνει στο Ευρώ , πλέον υπάρχει μια ξεκάθαρη απειλή εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη».

Αν λοιπόν, όπως σημειώνει ο Economist «το 2012 η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ ήταν λιγότερο έτοιμη να αποδεχτεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο προκειμένου να μην κατηγορηθεί η Γερμανία για μια νέα ευρωπαϊκή καταστροφή, ενώ οι ευρωπαίοι εταίροι, τόσο στο δανειστή βορρά όσο και στο χρεωμένο νότο ανησυχούσαν για τις συνέπειες ενός Grexit για τις οικονομίες τους, πλέον αμφότεροι θα μπορούσαν να το αποδεχθούν ως υπαιτιότητα των Ελλήνων».

«Οι καιροί έχουν αλλάξει» αναφέρει ο Economist, «η Ευρώπη είναι πιο ισχυρή και το 80% του χρέους της Ελλάδας βρίσκεται στα χέρια άλλων κυβερνήσεων ή θεσμικών τραπεζών», αλλά κυρίως, όπως τονίζεται, αυτό που έχει αλλάξει είναι η πολιτική.

Στους συνήθεις βορείους που επιμένουν η Ελλάδα να παραμείνει πιστή στις δεσμεύσεις της, έρχονται να προστεθούν πλέον και «οι κεντροδεξιές κυβερνήσεις της Ευρώ πης του Νότου που φοβούνται ότι η επιτυχής έκβαση του ελληνικού εκβιασμού θα εξωθούσε και τους δικούς τους ψηφοφόρους προς τα λαϊκίστικά κόμματα της αντιπολίτευσης όπως το Podemos της Ισπανίας».

Με φόντο την αλλαγή των πολιτικών, κυρίως, συγκυριών ο Economist, σημειώνει ότι υπάρχουν τρεις πιθανές εκδοχές οι οποίες, όμως, θα μπορούσαν να αποβούν εξίσου μοιραίες: μια καλή, μια καταστροφική και μια λύση συμβιβασμού που όμως, όπως εκτιμούν, θα αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολος με φόντο «την πολιτική και όχι πλέον τόσο οικονομική χροιά της μάχης για το Ευρώ , ο συμβιβασμός θα είναι εξαιρετικά δύσκολος», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το περιοδικό.

Παρ’όλα αυτά όπως τονίζεται: «Ο κ. Τσίπρας έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται πως οι πολιτικές λιτότητας της Α. Μέρκελ ήταν εξαντλητικές, μπλόκαραν την οικονομία και ενέτειναν τον αποπληθωρισμό. Επίσης ο κ. Τσίπρας έχει δίκιο πως το ελληνικό χρέος αυξήθηκε από 109% στο κολοσσιαίο 175% του ΑΕΠ τα τελευταία έξι χρόνια, παρά την αύξηση της φορολογίας και τις περικοπές δαπανών και είναι μη βιώσιμο. Η Ελλάδα πρέπει να μπει σε ένα πρόγραμμα απαλλαγής χρέους όπως ακριβώς ένα χρεοκοπημένο κράτος της Αφρικής», αναφέρει χαρακτηριστικά το Economist σημειώνοντας ωστόσο ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός κάνει τα δύο παραπάνω σωστά αλλά ένα βασικό λάθος: «να εγκαταλείψει τις μεταρρυθμίσεις και να σχεδιάζει να επαναπροσλάβει 12.000 δημόσιους υπάλληλους, να ακυρώσει τις ιδιωτικοποιήσεις και να αυξήσει τον κατώτατο μισθό, αναιρώντας έτσι την με κόπους κερδισμένη ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας".

Η πρόταση του Economist είναι να πειστεί ο κ. Τσίπρας να «πετάξει στα σκουπίδια τον τρελό σοσιαλισμό εμμένοντας στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, με αντάλλαγμα περικοπή χρέους - είτε επεκτείνοντας την αποπληρωμή του, είτε -ακόμα καλύτερα - μειώνοντας την ονομαστική του αξία».Εξάλλου, συνεχίζει το βρετανικό περιοδικό: «ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να αξιοποιήσει τις αριστερές ανησυχίες του, διαρρηγνύοντας τον κύκλο των προστατευμένων ολιγαρχών και αντιμετωπίζοντας τη διαφθορά».

Ωστόσο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του βρετανικού περιοδικού η παραπάνω εκδοχή μοιάζει ουτοπική με δεδομένη την έντονη διάθεση αντίθεσης του «τρελού αριστεριστή» κ. Τσίπρα αλλά και το γεγονός ότι Α. Μέρκελ δυσκολεύεται να αποδεχτεί ακόμα και την ποσοτική χαλάρωση που εξαγγέλθηκε πρόσφατα.

Η ετέρα, κατά Economist, καταστροφική εκδοχή προβλέπει την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη.

«Οι πιο αισιόδοξοι έχουν δίκιο να υποστηρίζουν πως θα ήταν λιγότερο επίπονο σήμερα σε σχέση με το 2012, όμως θα εξακολουθούσε να είναι επίπονο» σημειώνει το βρετανικό περιοδικό.«Στην Ελλάδα θα οδηγούσε στην κατάρρευση των τραπεζών, σε ακόμη μεγαλύτερες απώλειες εισοδημάτων, ανεργία υψηλότερη από το σημερινό 25% και πιθανότητα, την έξοδο της χώρας και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι συνέπειες θα ήταν σκληρές ωστόσο για την υπόλοιπη Ευρώ πη. Θα προκαλούσε άμεσα αμφιβολίες για την Πορτογαλία, την Ισπανία, ίσως και την Ιταλία για το κατά πόσο θα έπρεπε να παραμείνουν στην ευρωζώνη. Άλλωστε η νέα προστασία του Ευρώ , η τραπεζική ένωση και το πρόγραμμα ελάφρυνσης δεν έχουν ακόμη δοκιμαστεί,», σημειώνει το Economist.Έτσι, το τρίτο σενάριο που προβλέπει ο Economist είναι αυτό του συμβιβασμού το οποίο και προκρίνει ως πιθανότερο. Και πάλι όμως, όπως σημειώνει το βρετανικό περιοδικό, δεν μπορεί να έχει μακροπρόθεσμη ισχύ καθώς είτε ο κ. Τσίπρας δεν θα μπορέσει να επιτύχει όσα έχει υποσχεθεί σχετικά με το χρέος χάνοντας την αξιοπιστία του στους έλληνες ψηφοφόρους, είτε τα αιτήματα του, θα σκοντάψουν στην έγκριση κοινοβουλίων άλλων κρατών μελών όπως της Φινλανδίας.Ωστόσο, ακόμα και αν επιτύχει οριακή βελτίωση των ελληνικών θέσεων, χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία θα θελήσουν να θέσουν επίσης τέλος στη δική τους λιτότητα.

«Ή ακόμα χειρότερα» όπως σημειώνει ο Economist, «μια τέτοια εξέλιξη θα ενίσχυε τη θέση πολιτικών λαϊκίστικών κομμάτων δεξιών και αριστερών σε Γαλλία και Ιταλία που δεν είναι κατά της λιτότητας αλλά κατά της συμμετοχής στην ευρωζώνη».Εξάλλου, όπως υπογραμμίζει το Economist, η περίπτωση οποιουδήποτε συμβιβασμού παρουσιάζει και «τεχνικές δυσκολίες» καθώς με δεδομένη «την αμετακίνητη θέση της ΕΚΤ για μην παροχή έκτακτης ρευστότητας, ήμοι μόνον αν η κυβέρνηση Τσίπρα, τηρεί το προσυμφωνημένο πρόγραμμα, το οποιοδήποτε αδιέξοδο θα οδηγούσε σε πανικό τις ελληνικές τράπεζες. Το άρθρο του Economist καταλήγει πως, ανεξαρτήτως τρόπου, η Ελλάδα θα αναγκάσει την Ευρώπη να πάρει ορισμένες σκληρές αποφάσεις.

«Με λίγη τύχη, αυτές οι αποφάσεις θα μπορούσαν να έχουν και την καλύτερη δυνατή έκβαση».«Και μπορεί οι Έλληνες να ζουν σε έναν απατηλό παράδεισο αν πιστεύουν ότι ο κ. Τσίπρας μπορεί να πραγματοποιήσει όσα λέει αλλά και οι Γερμανοί πρέπει κάποια στιγμή να δουν τις συνέπειες του εμμονικού τους πείσματος».«Πέντε χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης του Ευρώ , οι χώρες της Ευρωζώνης έχουν κολλήσει σε σχεδόν μηδενικούς ρυθμούς ανάπτυξης, εμφανίζοντας εξαιρετικά υψηλή ανεργία. Όταν οι πολιτικές έχουν τέτοιο αποτέλσσμα, η επανάσταση των ελλήνων ψηφοφόρων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τόσο προβλέψιμη όσο και δικαιολογημένη».

Ως κατακλείδα το Economist, επισημαίνει ότι «Είναι δύσκολο να προβλέψει το πώς μπορεί να επιβιώσει το ενιαίο νόμισμα υπό αυτές τις συνθήκες. Αν ωστόσο δεν επιβιώσει, ο μεγαλύτερος χαμένος θα είναι η ίδια η Γερμανία».

ΠΗΓΗ - in.gr