Γνωρίζοντας τα…γιατί!

Αφορμή γι αυτό το άρθρο ήταν η πρώτη γνωριμία μου με ένα πρόσωπο που ποτέ δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου και στο πλαίσιο της παρέας και της συζήτησης, μού αποκάλυψε πως διεκδικεί, ως αριστίνδην υποψήφιος, έδρα στο Ευρωκοινοβούλιο με την ΔΗΠΑ.

Ως πολιτικό ον, με καθημερινή τριβή στα πολιτικά δρώμενα, μου δημιουργήθηκε η απορία γιατί κάποιος, μη επαγγελματίας πολιτικός, να περάσει “την βάσανο” της κάλπης, μέσα από το ψηφοδέλτιο μάλιστα ενός σχηματισμού νεογνού που δίνει την δική του μάχη για να “σπάσει τα στεγανά”. Πρόκειται για τον εξ Ελλάδος Ελευθέριο Δημητρίου, ο οποίος κέρδισε το ενδιαφέρον

μου μέσα από αυτό που άμεσα μού αποκρίθηκε, ρωτώντας τον σχετικά. “Πιστεύω”, μου είπε, “στην ιδέα της Μεγάλης Ελλάδας”.

Αυθεντική φωνή…

“H συμμετοχή μου στο ευρωψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Παράταξης (ΔΗ. ΠΑ), ως αριστίνδην υποψήφιος εκπροσωπώντας το Δίκτυο Οικουμενικού Ελληνισμού «ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ» έχει ένα διττό στόχο. Να αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις για να ακουστεί δυνατά και καθαρά η φωνή του Ελληνισμού στα κέντρα λήψης των ευρωπαϊκών αποφάσεων και ταυτόχρονα να εκφράσω την κοινωνία των πολιτών που αναζητεί νέους και έντιμους ανθρώπους, επιτυχημένους επαγγελματίες, άφθαρτους και αδιάφθορους για να κάνει ένα νέο, ελπιδοφόρο ξεκίνημα. Οι ευρωεκλογές του 2019 δεν προσφέρονται ούτε για χαλαρή ψήφο, ούτε για ψήφο διαμαρτυρίας. Απαιτούν συναίσθηση των εθνικών προκλήσεων και θετική ψήφο ελπίδας και προοπτικής”, μου αποκρίθηκε όταν διερωτήθηκα σε τι αποσκοπεί η προσπάθεια του.

Μα είναι εκλογές για την Ευρώπη; του ανταπάντησα. Και η δική του ανταπόκριση μου έδειξε άνθρωπο που ξέρει τι θέλει και πώς να το διεκδικήσει.

“Μοιράζομαι”, ανέφερε, χαρακτηριστικά “με εκατομμύρια Ευρωπαίων πολιτών, το όραμα μιας ενωμένης, ισχυρής και ανταγωνιστικής Ευρώπης, με ισότητα ευκαιριών για τους πολίτες της και με σεβασμό των εθνικών ιδιαιτεροτήτων των κρατών μελών της. Μιας Ευρώπης αποφασισμένης να προστατεύσει τις κατακτήσεις της και τον πολιτισμό της έναντι των τεράστιων κινδύνων και απειλών που αντιμετωπίζει σήμερα.”

Παίρνοντας την Κύπρο στην Ελλάδα

Στο τραπέζι της ευρύτερης κουβέντας μας απασχολούσε το ζήτημα της προσέλκυσης ξένων επενδύσεων μέσω των προγραμμάτων παραχώρησης υπηκοοτήτων ή και visas σε επενδυτές ακινητών κλπ. “Η Ελλάδα πρέπει να μάθει από την Κύπρο” είπε ο Λ. Δημητρίου που όντας στέλεχος για χρόνια στη Νέα Δημοκρατία έδωσε την κατεύθυνση που πρέπει να κινηθούν τα πράγματα αν η Δεξιά στην Ελλάδα κερδίσει την εξουσία. Υπερθεμάτισε μάλιστα ότι “το πρόγραμμα στην Ελλάδα ως τρέχει σήμερα δημιουργεί στρεβλώσεις, ανισότητα και αδικίες”. Αναφερόμενος στο γεγονός ότι οι δυνητικοί επενδυτές μπορούν να αγοράζουν παλαιά ακίνητα και όχι νεόδμητα, χωρίς δηλαδή την καταβολή ΦΠΑ που θα γέμισε τα κρατικά ταμεία, όχι μόνο στερεί κρίσιμους εθνικούς πόρους, αλλά σταματά και την οικοδομική βιομηχανία που αποτελεί τον πιο σημαντικό βραχίονα ανάπτυξης. Σημείωσε περαιτέρω πως “δεν μπορεί η Ελλάδα να μην προσφέρει πρόγραμμα υπηκοοτήτων σε επενδυτές - κάτι που σήμερα απαγορεύει όσο και αν αυτοί διαμείνουν μόνιμα στη χώρα - την ίδια ώρα που προσφέρει υπηκοότητες σε μετανάστες.

Οι τοποθετήσεις του, έστω και αν αφορούν ένα άκρως τεχνοκρατικό θέμα, δεν μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητες αν κάποιος σκεφτεί ότι ουσιαστικά ζητεί την ψήφο των Ελλήνων που βρίσκονται μόνιμα στην Κύπρο - πλείστοι των οποίων από την οικοδομική βιομηχανία - γιατί ακριβώς πληρώνουν το μάρμαρο της ανεργίας στον τομέα τους. Η οποία όμως με ορθές πολιτικές που κατευθύνουν τις επενδύσεις σε καινούρια σπίτια θα μπορούσε σε μεγάλο βαθμό να καταπολεμηθεί.