ΓΕ: Η σύσταση θεσμοθετημένου σώματος εντός της ΝΥ ήταν στις προτεραιότητες μας

Ομιλία του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας κ. Γιώργου Σαββίδη, με θέμα «Το δημόσιο συμφέρον στην κυπριακή έννομη τάξη», στο Συνέδριο Ακαδημίας Νομικής Υπηρεσίας

Είναι με μεγάλη χαρά αλλά και συγκίνηση που σας καλωσορίζω στο εναρκτήριο Συνέδριο της νεοσύστατης Ακαδημίας της Νομικής Υπηρεσίας.

Είναι τιμή μας που όλοι εσείς, η ανώτατη πολιτειακή ηγεσία και βασικά στελέχη της κρατικής υπηρεσίας και της πολιτειακής ζωής, βουλευτές, δικαστές και συνάδελφοι δικηγόροι στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα βρίσκεστε σήμερα εδώ μαζί μας.

Σας ευχαριστώ θερμά που αποδεχθήκατε την πρόσκλησή

Αναγνωρίζοντας τη σημασία της διά βίου εκπαίδευσης και κατάρτισης των νομικών λειτουργών, τόσο επί νομικών όσο και άλλων ζητημάτων, η σύσταση ενός θεσμοθετημένου σώματος εντός της Νομικής Υπηρεσίας που θα αναλάμβανε αυτό το έργο ήταν ανάμεσα στις προτεραιότητες που καθορίσαμε με την ανάληψη των καθηκόντων μας.

Όπως αναλυτικά ανέφερε η δρ Δέσποινα Κυπριανού στην παρουσίασή της, η Ακαδημία έχει ήδη ξεκινήσει τις εργασίες της, με επιστέγασμα τη σκληρή εργασία της Εκτελεστικής Γραμματείας της Ακαδημίας και της ομάδας της, για διοργάνωση του σημερινού Συνεδρίου, το οποίο αποσκοπεί να «ρίξει φως» στην πολυσυζητημένη και πολυδιάστατη έννοια του δημοσίου συμφέροντος στην κυπριακή έννομη τάξη και πέραν αυτής.

Η νεοσύστατη Ακαδημία, μαζί με σειρά άλλων μεταρρυθμίσεων, αποτυπώνουν το όραμά μας, που σταδιακά παίρνει σάρκα και οστά, και που δεν είναι άλλο από τον εκσυγχρονισμό και τη συνεχή αναβάθμιση του κύρους και της αξιοπιστίας του θεσμού που εγώ και ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας υπηρετούμε, προς όφελος της αποτελεσματικής απονομής της Δικαιοσύνης και της εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος, υπό το φως της αρχής της νομιμότητας και του Κράτους Δικαίου.

Επιγραμματικά, από τον Ιούλιο 2020, οπότε και αναλάβαμε τα ηνία της Νομικής Υπηρεσίας, αναδιαρθρώσαμε τη δομή της Νομικής Υπηρεσίας, καταγράψαμε και παρακολουθούμε την πρόοδο της διεκπεραίωσης των ανατιθέμενων εργασιών με στόχο την ορθολογιστική κατανομή και την ταχύτερη διεκπεραίωσή τους. Περαιτέρω, τροχοδρομήσαμε τον ψηφιακό μετασχηματισμό της Υπηρεσίας αντλώντας ποσό ύψους €1.500.000 περίπου, από το Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας Κύπρου, για την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου πληροφοριακού συστήματος διαχείρισης υποθέσεων φακέλων και εγγράφων στη Νομική Υπηρεσία.

Ενισχύσαμε τη στελέχωση των νομικών λειτουργών με τη συνεχή πλήρωση όλων των βαθμίδων κενών θέσεων. Λάβαμε επείγουσα βοήθεια στο πλαίσιο συγχρηματοδοτούμενης δράσης ύψους €1.000.000 (90% από την ΕΕ), σε θέματα διαχείρισης αιτήσεων διεθνούς προστασίας για την περίοδο (2020-2021) και για τον ίδιο σκοπό εξασφαλίσαμε προϋπολογισμό ύψους €3.760.000 από την ΕΕ για την Προγραμματική Περίοδο 2021-2027.

Τέλος, σχεδιάσαμε την ανέγερση νέων κτιριακών εγκαταστάσεων και προωθήσαμε το νομοσχέδιο για την αυτονόμηση της Νομικής Υπηρεσίας σύμφωνα με τις πρόνοιες του Συντάγματος το οποίο εξετάζεται τώρα στη Βουλή.

Με αυτά τα λίγα λόγια ως εισαγωγή, προχωρώ στο ενδιαφέρον θέμα του σημερινού μας Συνεδρίου.

Η έννοια του «δημοσίου συμφέροντος» συναντάται σε πολλούς τομείς δικαίου στην κυπριακή έννομη τάξη. Αυτό που αξίζει όμως να υπομνησθεί είναι ότι η έννοια του «δημοσίου συμφέροντος» σε βασικούς τομείς δικαίου, όπως θα αναλύσω στη συνέχεια, πέραν της καθολικής εξαιρετικής σημασίας της κατά την εφαρμογή του δικαίου, διαφέρει στον τρόπο προσέγγισης καθώς και στον τρόπο αξιολόγησής της.

Όσον αφορά στο ποινικό δίκαιο, το Σύνταγμα στο Άρθρο 113 δίδει στον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας «την εξουσίαν κατά την κρίσιν αυτού προς το δημόσιον συμφέρον να κινεί, διεξάγει, επιλαμβάνεται και συνεχίζει ή διακόπτει οιανδήποτε διαδικασίαν ή διατάσσει δίωξιν καθ’ οιουδήποτε προσώπου εν τη Δημοκρατία δι’ οιονδήποτε αδίκημα.»

Όπως αναφέρθηκε στην απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας στην Αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας εναντίον του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέως, Αίτηση 1/2015, ημερομηνίας 24.9.2015 ο Γενικός Εισαγγελέας  της Δημοκρατίας χαρακτηρίζεται «ως ο κατ’ εξοχήν αρμόδιος για την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος και της νομιμότητας».

Είναι επίσης παγίως νομολογημένο ότι η εξουσία του Γενικού Εισαγγελέα για άσκηση, συνέχιση ή διακοπή/αναστολή ποινικής δίωξης δεν ελέγχεται ούτε από τη δικαστική, ούτε από την εκτελεστική, αλλά ούτε και από τη νομοθετική εξουσία. Στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Ανώτατου Δικαστηρίου, στην Προσφυγή 4/2021 Γενικός Εισαγγελέας ν. Βουλής των Αντιπροσώπων, ημερομηνίας 24.1.2022, επιβεβαιώθηκε όλη η προηγούμενη περί τούτου νομολογία και τονίστηκε ο βαρυσήμαντος ρόλος του θεσμού στο κυπριακό δικαιικό σύστημα.

Παρά ταύτα, όπως διαπιστώνεται και σε πρόσφατες Εκθέσεις Συμμόρφωσης με τις Συστάσεις της Επιτροπής GRECO του Συμβουλίου της Ευρώπης, οι λόγοι για τους οποίους μία ποινική δίωξη δεν προωθείται από το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα, καταγράφονται πλέον στον φάκελο της υπόθεσης ή σε περίπτωση αναστολής ποινικής δίωξης αναφέρονται στο Δικαστήριο, γεγονός που ικανοποιεί πλήρως τη σχετική περί τούτου σύσταση της εν λόγω Επιτροπής. Αυτό βεβαίως δεν ισοδυναμεί, ούτε και πρέπει να ερμηνευθεί ότι ισοδυναμεί με τη δημοσιοποίηση των λόγων που οδήγησαν στην απόφαση.

Δεν είναι δυνατό να συζητούνται δημόσια παράγοντες που λήφθηκαν υπόψη και που δυνατόν η δημοσιοποίησή τους να επιφέρει ζημία στη δημόσια τάξη ή ασφάλεια, στα δικαιώματα άλλων προσώπων ή στο γενικότερο δημόσιο συμφέρον.

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στο θέμα αυτό, αφού θα ακολουθήσει σχετική τοποθέτηση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας.

Μία εξίσου σημαντική διάσταση του δημοσίου συμφέροντος στο δημόσιο δίκαιο αφορά στην επίκλησή του ως λόγου παρέκκλισης ή περιορισμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα οποία προστατεύονται από το  Μέρος ΙΙ του Συντάγματος άλλα και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού δικαίου της Κύπρου. Όλα τα δικαιώματα που διασφαλίζονται από τη Σύμβαση εκτός από τέσσερα[1], επιτρέπουν τον περιορισμό ή την επέμβαση σε αυτά εφόσον ο περιορισμός ή η επέμβαση προβλέπονται στον νόμο, επιδιώκουν νόμιμο σκοπό και είναι αναγκαία και αναλογικά σε μια δημοκρατική κοινωνία. Η έννοια της αναλογικότητας εμπεριέχει το στοιχείο της ισορροπίας, δηλαδή της τήρησης του απαιτούμενου ισοζυγίου μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού συμφέροντος.

Επομένως, τα δικαιώματα που διασφαλίζονται στη Σύμβαση, αλλά και στο ίδιο το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, μπορούν να περιοριστούν για λόγους δημοσίου συμφέροντος, όπως είναι η εθνική ασφάλεια, η δημόσια ασφάλεια, η οικονομική ευημερία της χώρας, η προάσπιση της τάξεως και η πρόληψη ποινικών αδικημάτων, η προστασία της υγείας ή της ηθικής ή τα δικαιώματα τρίτων. Βεβαίως οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος δεν υπερισχύουν εξ ορισμού έναντι του ιδιωτικού ή του ατομικού δικαιώματος, αλλά θα πρέπει να τηρείται το απαιτούμενο ισοζύγιο μεταξύ του δημόσιου συμφέροντος και των δικαιωμάτων του αιτητή.

Για τη σημαντική δε αυτή πτυχή του δημόσιου συμφέροντος στον περιορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δη με αναφορά σε αποφάσεις του ΕΔΑΔ στρεφόμενες κατά της Κύπρου θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε στη συνέχεια τον έγκριτo συνάδελφο και καθηγητή δρα Αχιλλέα Αιμιλιανίδη.

Το δημόσιο συμφέρον δύναται επίσης να εγερθεί ακόμη και στην περίπτωση αιτήματος προσαγωγής εγγράφων ενώπιον δικαστικής αρχής. Σύμφωνα με τη νομολογία,  ισχύουν ορισμένοι κανόνες βάσει των οποίων η αποκάλυψή τους δεν επιτρέπεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος (Υπόθεση Conway v. Rimmer HL 28 Feb 1968).

Από τη σημερινή μου τοποθέτηση δεν θα μπορούσε να απουσιάζει βεβαίως η αναφορά στην έννοια του δημοσίου συμφέροντος στο κυπριακό διοικητικό δίκαιο, τομέα όπου κατ’ εξοχήν εκτυλίσσει τη δυναμική του.

Το δημόσιο συμφέρον αδιαμφησβήτητα κατέχει κομβικό ρόλο στη δράση της Δημόσιας Διοίκησης, η δραστηριότητα της οποίας έχει πάντοτε σκοπό την άμεση ή έμμεση ικανοποίησή του. Διέρχεται δε τόσο του πολιτικού στοιχείου της κυβερνητικής λειτουργίας, όσο και του διοικητικού στοιχείου αυτής. Καίτοι στην πρώτη του έκφανση εμπίπτει στην έννοια των καλούμενων «κυβερνητικών πράξεων», που εκφεύγουν του δικαστικού ελέγχου, από την άλλη, σε όσο βαθμό εμφιλοχωρεί στα πλαίσια του διοικητικού στοιχείου της κυβερνητικής λειτουργίας, υπόκειται στον δικαστικό έλεγχο, και ως προς τούτο, έχει αναπτυχθεί από τα Δικαστήρια μας πλούσια νομολογία.

Δημόσιο είναι το συμφέρον όταν υποκείμενό του είναι ο λαός, που έχει οργανωθεί με την έννομη τάξη σε κράτος.  Συνεπώς, το δημόσιο συμφέρον έχει κοινωνικό χαρακτήρα και συνδέεται με την έννομη τάξη.

Ετυμολογικά, η έννοια του συμφέροντος στο διοικητικό δίκαιο συνίσταται στη χρησιμότηταή ωφέλεια που έχουν για ένα πρόσωπο, είτε οι υπηρεσίες άλλων ανθρώπων, είτε οι σχέσεις με αυτούς ή ορισμένα πράγματα, είτε νομικές ρυθμίσεις ή πραγματικές καταστάσεις ή δραστηριότητες. Αξιολογικό στοιχείο της έννοιάς του είναι συνεπώς η εκτίμηση της χρησιμότητας ή της ωφέλειας που συνδέει τα λοιπά στοιχεία του συμφέροντος, δηλαδή, το υποκείμενό του με τα πρόσωπα, τα πράγματα, τις ρυθμίσεις, τις δραστηριότητες ή τις καταστάσεις. Η εκτίμηση αυτή μπορεί να γίνει, είτε βάσει υποκειμενικών κριτηρίων, τα οποία καθορίζει αποκλειστικά το υποκείμενο του συμφέροντος, είτε αντικειμενικά, βάσει (ορισμένων) συγκεκριμένων αναγκών.

Βάσει του αντικειμενικού κριτηρίου, συμπίπτει με το συμφέρον όλων των μελών της κρατικής κοινωνίας, διότι αφορά στην ικανοποίηση βασικών αναγκών που μπορούν να έχουν όλα τα μέλη αυτά (π.χ. εθνική άμυνα, τάξη, ασφάλεια, υγιεινή και υγεία, διατροφή, παιδεία, συγκοινωνία, επικοινωνία, οικονομική ανάπτυξη κ.λπ.). Σε ορισμένες όμως περιπτώσεις, το δημόσιο συμφέρον είναι αντίθετο προς συγκεκριμένα άμεσα συμφέροντα ορισμένων μελών της κρατικής κοινωνίας, καθοριζόμενα κατά το υποκειμενικό κριτήριο, ανεξάρτητα από το αν εξυπηρετεί ή όχι συγκεκριμένα συμφέροντα άλλων μελών της κρατικής κοινωνίας. Και στις περιπτώσεις όμως αυτές, τα ευρύτερα συμφέροντα των προσώπων, που τυχόν βλάπτονται, συμπίπτουν με το δημόσιο συμφέρον, του οποίου η ικανοποίηση τυχόν έβλαψε ένα συγκεκριμένο συμφέρον τους.

Το δημόσιο συμφέρον μπορεί να διακριθεί σε «γενικό», όταν αφορά αμέσως στο σύνολο των μελών της κρατικής κοινωνίας, ή «ειδικό», όταν αφορά αμέσως σε ορισμένα τμήματά της, τα οποία καθορίζονται βάσει γενικών κριτηρίων (π.χ. τους κατοίκους μιας περιοχής ή εκείνους που ασκούν ορισμένο επάγγελμα). Αλλά και οι ειδικότερες εκδηλώσεις του δημόσιου συμφέροντος εντάσσονται μέσα στο γενικότερο πλαίσιό του. Αναφέρεται γενικώς στο ευρύτερο κοινό καλό, για το οποίο υπάρχει και του οποίου συνισταμένη είναι η τήρηση του νόμου και η προαγωγή των σκοπών του.

Το δημόσιο συμφέρον είναι προπάντων νομική έννοια, διότι καθορίζεται από τους κανόνες δικαίου, είτε ως ένα από τα στοιχεία του περιεχόμενου των κανόνων, είτε ως σκοπός των νομικών πράξεων ή υλικών ενεργειών των δημοσίων νομικών προσώπων.  Αυτή λοιπόν η νομικοποίηση του δημοσίου συμφέροντος αποτελεί και το βασικό άξονα της υπαγωγής του στον δικαστικό έλεγχο. Δρομολόγηση του τελευταίου, πραγματώνεται όταν κατά κύριο λόγο η έννοια του δημοσίου συμφέροντος βρίσκεται αντιμέτωπη με την έννοια του ιδιωτικού συμφέροντος.

Παρόλο που πρόκειται για αόριστη έννοια, η οποία δεν έχει εκ των προτέρων συγκεκριμένο περιεχόμενο, η έννοια του δημοσίου συμφέροντος, αφορά πάντα στο ευρύτερο και κοινό συμφέρον του Δημοσίου, το οποίο απορρέει από μια διοικητική πράξη. Δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση κατηγορία ευρισκόμενη εκτός και πέραν της περιοχής του δικαίου και της αρχής της νομιμότητας, αλλά εντάσσεται σε αυτήν.  Με την επιφύλαξη πάντοτε, όπως ανέφερα προηγουμένως, της κατηγορίας των κυβερνητικών πράξεων.  Συχνά δε, η εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος τίθεται ως αντικείμενο του νόμου, διότι θεωρείται δικαιολογημένη η υπεροχή του δημόσιου συμφέροντος έναντι του ιδιωτικού συμφέροντος, χωρίς όμως η υποτιθέμενη αυτή υπεροχή να τίθεται υπεράνω των κανόνων δικαίου.

Κατά τον Καθηγητή Δαγτόγλου:

«...το δημόσιο συμφέρον δεν μπορεί να θεμελιώσει απαλλαγή από την αρχή της νομιμότητος, αλλά, αντιθέτως, δημόσιο συμφέρον είναι μόνο ό,τι τα συνταγματικώς οριζόμενα όργανα ορίζουν ως δημόσιο συμφέρον. Τα όργανα αυτά είναι πρώτιστα η συντακτική και νομοθετική εξουσία.  Η διοίκηση καθορίζει το δημόσιο συμφέρον μόνο στο πλαίσιο του Συντάγματος και των νόμων και μόνο εφόσον και καθόσον είναι εξουσιοδοτημένη προς τούτο από το Σύνταγμα και τους νόμους.»

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Κύπρου υιοθέτησε τη νομολογία του Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδας και τις επιστημονικές απόψεις που επικρατούν εκεί, αναφορικά με τον έλεγχο του περιεχομένου της αιτιολογίας του δημοσίου συμφέροντος.

Στην υπόθεση Στεφανίδης και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 367, διαβάζουμε τα εξής, στη σελίδα 388:

«Είναι καθιερωμένη αρχή, ότι απλή επίκληση του δημόσιου συμφέροντος δεν αποτελεί αιτιολογία.  Αν πρόκειται η επίκληση του δημοσίου συμφέροντος να προσφέρει στήριξη σε μια διοικητική ενέργεια θα πρέπει να συγκεκριμενοποιείται με αναφορά σε περιστατικά, έτσι που να αποκτά το απαραίτητο περιεχόμενο που θα αποκαλύπτει το συλλογισμό και θα επιτρέπει το δικαστικό έλεγχο. Η εξειδίκευση του δημόσιου συμφέροντος επιβάλλεται από της πλευράς της προστασίας του ατομικού συμφέροντος του επηρεαζομένου…».

Κατά τον έλεγχο των γεγονότων και της κρίσης της Διοίκησης, ως προς το τι συνιστά δημόσιο συμφέρον, ισχύουν οι γνωστές αρχές της νομολογίας. Το αναθεωρητικό Δικαστήριο δεν υποκαθιστά με τη δική του άποψη, αυτή της Διοίκησης.  Εξετάζει όμως αν παραβιάστηκε ο νόμος ή παρουσιάζεται κατάχρηση εξουσίας ή αυθαιρεσίας, οπόταν και επεμβαίνει για να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση.

Το δημόσιο συμφέρον δεν είναι όμως πανάκεια. Η επίκλησή του πρέπει να είναι άμεση, σαφής και διάφανη. Όπως έχει τονισθεί νομολογιακά, τα γεγονότα που το στοιχειοθετούν, πρέπει να εξειδικεύονται και να συσχετίζονται με το συγκεκριμένο συμφέρον του δημοσίου, το οποίο η απόφαση σκοπεί να προαγάγει.

Διαφορετικά, χωρίς εξειδίκευση του δημοσίου συμφέροντος που να αποκαλύπτει τον συλλογισμό της Διοίκησης, «παραμένει κενό γράμμα» και οποιαδήποτε εξέταση νομοθετικής πρόνοιας «λαμβάνει χώραν σε μία ασαφή νομική αρένα, ώστε … να διαπλάθεται η έννοια του κατά περίπτωση, έξω και πέραν των ορθολογιστικών παραμέτρων κρίσεως», ως πολύ πρόσφατα ελέχθη στην Απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου υπό τον Δικαστή Ναθαναήλ στην ΕΔΔ 177/18 Δημοκρατία v. Αυγουστή κ.ά. ημερομηνίας 10.4.2020.

Σχετική επί του θέματος είναι και η γνωμάτευση του αείμνηστου πρώην Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας Αλέκου Μαρκίδη, η οποία δόθηκε προς το Υπουργικό Συμβούλιο στις 20.8.1996 με θέμα το δημόσιο συμφέρον και την επίκλησή του από τις αρχές της Δημοκρατίας. Στην εν λόγω γνωμάτευση, ο μακαριστός Αλέκος Μαρκίδης σκιαγραφεί τις βασικές αρχές που η διοίκηση θα πρέπει να εφαρμόζει όπως είναι η συγκεκριμενοποίηση του δημοσίου συμφέροντος, καθώς και η εξισορρόπηση μεταξύ ιδιωτικών συμφερόντων. Επιτρέψετε μου στο σημείο αυτό να τονίσω κάτι που πρόσφατα δημιούργησε μια σύγχυση στον δημόσιο διάλογο. Η γνωμάτευση αυτή αναλύει το δημόσιο συμφέρον από την περιορισμένη σκοπιά του διοικητικού δικαίου και ουδόλως συνδέεται ή επηρεάζει την μη αναγκαιότητα δημόσιας εξειδίκευσης των λόγων δημοσίου συμφέροντος που επιβάλουν τη δίωξη προσώπου ή την αναστολή ποινικής δίωξης.

Αυτό που εκπορεύεται από τις δεκάδες αποφάσεις, είναι ότι η σχετική κρίση της Διοίκησης για τη συνδρομή των προϋποθέσεων της ύπαρξης λόγων δημοσίου συμφέροντος, πρέπει να είναι ειδικά αιτιολογημένη και εξατομικευμένη, έτσι ώστε να είναι εφικτός ο δικαστικός έλεγχος, στον οποίο υπόκειται. Η εξειδίκευση του δημοσίου συμφέροντος επιβάλλεται προς προστασία του ατομικού συμφέροντος του επηρεαζομένου και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της αρχής της νομιμότητας που διέπει την άσκηση εξουσίας από κρατικά ή διοικητικά όργανα.

Οι παρατιθέμενες αυτές νομικές αρχές, έχουν δε τέτοια σημασία, έτσι ώστε να ευρίσκονται αποτυπωμένες στον ίδιο τον περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμο, του 1999, όπως τροποποιήθηκε.

Σημαντικό δε είναι να λεχθεί, ότι,  κατά την επίκληση του δημοσίου συμφέροντος, πρέπει να εφαρμόζεται και η αρχή της αναλογικότητας, με επαρκή και σαφή αιτιολογία στην στάθμιση μεταξύ του ιδιωτικού και του δημοσίου συμφέροντος.

Όπως ιδεατά εκτυλίσσεται, η έννοια του δημοσίου συμφέροντος καθίσταται κεντρική στην αποπεράτωση του κυβερνητικού έργου, το οποίο και πάλιν ιδεατά, εκτυλίσσει τη δράση του γύρω από αυτήν. Ταυτόχρονα όμως, ως γενική έννοια - καίτοι παράλληλα νομική - δύναται να αποτελέσει υπόβαθρο αυθαιρεσίας και ελλείμματος κράτους δικαίου. Ο ρόλος του θεσμού του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας καθίσταται τοιουτοτρόπως κομβικός στη διαχείριση της έννοιας του δημοσίου συμφέροντος. Μέσα από τον συμβουλευτικό του ρόλο, δύναται στα πλαίσια κύρια της εκτύλιξης των υποθέσεων Διοικητικού Δικαίου να ανακόψει υποθέσεις που στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος προκαλούν αθέμιτο περιορισμό ατομικών δικαιωμάτων. Καίτοι φυσικά οι τελικές αποφάσεις εμπίπτουν στη σφαίρα διαχείρισης της εκτελεστικής εξουσίας, η ορθή καθοδήγηση στη βάση της ορθής νομολογιακής προσέγγισης του ζητήματος, πολλές φορές είναι αρκετή, προκειμένου να αποκατασταθεί η νομιμότητα ή ακόμα και να προληφθεί η παραβίασή της.

Δράττομαι της ευκαιρίας, όπως στο πλαίσιο της παρούσας εκδήλωσης, που έχει επίκεντρο την παρουσίαση της νεοσύστατης Ακαδημίας της Νομικής Υπηρεσίας, να αποτυπώσω για ακόμη μια φορά το όραμα αυτού του θεσμού, ως γίνεται αντιληπτό, τόσο από εμένα προσωπικά όσο κι από τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, όπως καταστεί βασικός πυλώνας πραγμάτωσης της αρχής της νομιμότητας και της κατίσχυσης του Κράτους Δικαίου, μέσω των πολυσχιδών εξουσιών και αρμοδιοτήτων που το Σύνταγμα εναποθέτει σε αυτόν.

Ολοκληρώνοντας, θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστούσα θερμά τους ομιλητές μας στο σημερινό Συνέδριο ξεκινώντας από τον κ. Βασίλειο Σκουρή, καθηγητή δημοσίου δικαίου, νυν Υπουργό Επικρατείας της Ελληνικής Κυβερνήσεως και πρώην πρόεδρο του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος λόγω των υψηλών καθηκόντων που έχει πρόσφατα αναλάβει θα είναι μαζί μας μέσω τηλεδιάσκεψης.

Θερμές ευχαριστίες και στην Πρόεδρο Τμήματος του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης δικαστή Άννα Μαρκουλλή και τους συναδέλφους διακεκριμένους δικηγόρους κ.κ. Πόλυ Πολυβίου, Αχιλλέα Αιμιλιανίδη, Ηλία Στεφάνου και Χριστόφορο Χριστοφή.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα την κα Αλίκη Στυλιανού, Διευθύντρια του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών και την ομάδα της για την πολύτιμη συνδρομή τους στη διοργάνωση του παρόντος Συνεδρίου.

Τέλος, θα ήθελα τόσο να συγχαρώ όσο και να ευχαριστήσω θερμά την δρα Δέσποινα Κυπριανού, Υπεύθυνη της Ακαδημίας, την Εκτελεστική Γραμματεία της Ακαδημίας, τις κυρίες Νίκη Πασχαλίδου και Σύλβια Ευθυμιάδου και τη λειτουργό Τύπου του Γραφείου μου κα Μαρία Λαντίδου, για την άρτια διοργάνωση του σημερινού συνεδρίου, καθώς και όλο το προσωπικό που εργάστηκε για αυτό.

Προτού αποχωρήσω από το βήμα επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια στους λειτουργούς της Νομικής Υπηρεσίας.

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι στη Νομική Υπηρεσία,

Θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ από το επίσημο αυτό βήμα για τον επαγγελματισμό, την εργατικότητα, την ευσυνειδησία σας καθώς και το ότι συμμερίζεστε το όραμά μας για μια πιο ποιοτική και αποτελεσματική Νομική Υπηρεσία.

Να ξέρετε πως είμαι πραγματικά υπερήφανος που έχω τη μεγάλη τιμή να προΐσταμαι της Υπηρεσίας και να σας έχω συνεργάτες μου.