Φιλοξενία Αρμενίων στην κυπριακή ύπαιθρο - Ιστορικό και ανθρωπιστικό χρέος

Οι Κύπριοι καταλαβαίνουμε τον πόνο του ξεριζωμένου. Αντιλαμβανόμαστε την αγωνία και τον σπαραγμό της εθνοκάθαρσης, της αλλοίωσης του τόπου και της πολιτιστικής κληρονομίας. Μπορούμε, επίσης, να καταλάβουμε τις συνθήκες διαβίωσης όσων παραμείνουν στα μαρτυρικά χώματα υπό την διοίκηση του Αζερμπαϊτζάν.

Οι ομοιότητες με την δική μας προσφυγιά, τους εγκλωβισμένους, την δημογραφική και πολιτισμική αλλοίωση είναι πολλές. Αλλά ακόμα και αν δεν βλέπαμε τους παραλληλισμούς μεταξύ των κατατρεγμένων Αρμενίων και της Κύπρου, πάλι

θα ήταν καθήκον μας να σπεύσουμε προς αρωγή τους αν θέλουμε να ονομαζόμαστε ελεύθεροι άνθρωποι. Αν θέλουμε να συγκαταλεγόμαστε στους φίλους της Δικαιοσύνης και της Αξιοπρέπειας. Ή, κατά την έκφραση που κυριαρχεί το τελευταίο διάστημα, αν επιθυμούμε να είμαστε στην σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Στον απόηχο όσων τραγικών παρακολουθούμε σήμερα, θεωρώ κατ’ αρχάς επιβεβλημένη την ίδρυση κυπριακής και αρμενικής Πρεσβείας στην πρωτεύουσα κάθε χώρας αντιστοίχως, ώστε να γίνεται καλύτερος συντονισμός μεταξύ των δύο κρατών που αντιμετωπίζουν κοινές προκλήσεις. Περαιτέρω, ως προς τις άμεσες ανάγκες των εκτοπισμένων του Αρτσάχ, έχω ήδη εισηγηθεί με δημόσια ανάρτησή μου στα ΜΚΔ την φιλοξενία στην Κύπρο αριθμού Αρμενίων που εγκαταλείπουν την περιοχή αυτές τις μέρες. Όπως πράξαμε πέρσι με τους Ουκρανούς πρόσφυγες, έτσι οφείλουμε να πράξουμε τώρα και για τον αδελφό λαό των Αρμενίων. Ούτως ή άλλως, η αρμενική κοινότητα αποτελεί συστατικό και σημαντικό στοιχείο της κυπριακής κοινωνίας. Είναι και από αυτήν την άποψη υποχρέωσή μας να φροντίσουμε για την ευημερία των προσφύγων του μαρτυρικού Αρτσάχ.

Σήμερα προχωρώ ακόμα ένα βήμα, εισηγούμενος την εγκατάσταση των Αρμενίων σε περιοχές της κυπριακής υπαίθρου που θα διαμορφωθούν ειδικά για τον σκοπό αυτό. Να ετοιμαστούν δομές σε κρατική περιουσία, σε κοινότητες εκτός των αστικών κέντρων, και να προσφερθούν στους πρόσφυγες υπό όρους που θα αποφασιστούν θεσμικά κατόπιν διαβούλευσης. Με τον συγκεκριμένο τρόπο θα βοηθήσουμε αφενός αυτούς τους ανθρώπους στις δύσκολες στιγμές που περνούν και αφετέρου θα δώσουμε νέα πνοή σε κοινότητες που έχουν παρακμάσει σε επίπεδο πληθυσμού και δραστηριοτήτων. Οι Αρμένιοι, φύσει βουνίσιος λαός, είναι γνωστοί για την εργατικότητα και την κοσμιότητά τους. Είμαι σίγουρος, λοιπόν, ότι θα αναζωογονήσουν την παραμελημένη ύπαιθρό μας, δίνοντας κίνητρο και σε άλλους συμπολίτες μας να επιστρέψουν σε περιοχές, στις οποίες θα υπάρχουν πλέον δυνατότητες επαγγελματικής δραστηριοποίησης. Κτυπούμε έτσι το φαινόμενο της αστυφιλίας που έπληξε ποικιλοτρόπως τον τόπο μας και πράττουμε αυτό που ορίζει η ιστορία και το αξιακό μας σύστημα σε τέτοιες περιπτώσεις. Έναντι ενός λαού με τον οποίον η μοίρα μάς συνέδεσε μέσα στον χρόνο, σε τραγικές αλλά και σε δημιουργικές φάσεις της ιστορίας.

Με την σκέψη στις κοινότητες που δημιουργήθηκαν στο ελληνικό κράτος μετά το ’22 και στους οικισμούς των προσφύγων μας του ’74. Και με την ευχή να είναι η τελευταία φορά που οι λαοί κουβαλούν την πατρίδα τους στην προσφυγιά…