Επ.Διοικήσεως: Κάθε δυο δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος εκτοπίζεται

Τοποθέτηση με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων έκανε η Επίτροπος Διοικήσεως και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Μαρία Στυλιανού - Λοττίδη. 

Αυτούσια η ανακοίνωση: 

"Κάθε 2 δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος εκτοπίζεται.

Με βάση τα στοιχεία που παραθέτει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών σε σχέση με το μέγεθος της προσφυγικής κρίσης, 41.3 εκατομμύρια είναι οι εκτοπισθέντες στην ίδια τους την χώρα, 25.9 οι εκατομμύρια πρόσφυγες, 3,5 οι εκατομμύρια αιτητές ασύλου, 44.400 άνθρωποι την ημέρα αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους εξαιτίας πολέμου και ενόπλων συρράξεων αλλά και εξαιτίας

βάσιμου λόγου δίωξης, με βάση την φυλή, το θρήσκευμα, τις πολιτικές πεποιθήσεις την εθνικότητα ή την συμμετοχή τους σε μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα.

Άνθρωποι εν κινήσει, άνθρωποι σε συνεχή τροχιά βρίσκονται αντιμέτωποι με θανάσιμους κινδύνους, αναζητώντας μια νέα πατρίδα, μια νέα ελπίδα.

Οικογένειες, άνδρες, γυναίκες, παιδιά εγκαταλείπουν τις πατρογονικές τους εστίες οδεύοντας σε ένα άγνωστο αύριο, έχοντας να αντιμετωπίσουν μια αγκάθινη διαδρομή γεμάτη ρίσκο και πιθανές απώλειες.

Οι προσφυγικές ροές αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα τις τελευταίες δεκαετίες. Πέραν του βίαιου εκτοπισμού και των δυσκολιών που έχουν να αντιμετωπίσουν, συχνά αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται σε χώρες αφιλόξενες, όπου δέχονται ρατσιστικές συμπεριφορές, βιώνουν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους και αντιμετωπίζονται ως απειλή.

Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, αναγνωρίζοντας την έκταση και την ένταση της προσφυγικής κρίσης, όρισε δέσμη μέτρων και πρωτοβουλιών, σε συνεργασία τόσο με τα κράτη μέλη, αλλά και με άλλες χώρες εταίρους, αποσκοπώντας στην διαχείριση των ροών των ατόμων που επιζητούν διεθνή προστασία. Παρά, όμως, τις αρχές της αλληλεγγύης και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης που διέπουν τα κράτη μέλη της ΕΕ, τα οποία μοιράζονται κοινές δημοκρατικές αξίες, το προσφυγικό πρόβλημα ανέδειξε, δυστυχώς, «παθογένειες» των σύγχρονων κοινωνιών, που έσυραν στην επιφάνεια έντονα συμπτώματα καχυποψίας, ρατσιστικού λόγου και μισαλλοδοξίας απέναντι στους μετανάστες, καθώς, επίσης, δυστοκία σε κάθε ενδεχόμενο φιλοξενίας.

Στην Κύπρο, τόσο οι αιτητές ασύλου, όσο και οι πρόσφυγες, όπως διαπιστώνεται και καταγράφεται σε πρόσφατες Εκθέσεις μας, συχνά αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στην καθημερινότητα τους, από την εξεύρεση στέγης, μέχρι την πρόσβαση στην αγορά εργασίας, στο ύψος των επιδομάτων αλλά και γενικότερα στη διαβίωση τους. Ρόλος δικός μας είναι να συνεχίσουμε να παρεμβαίνουμε, όπου διαπιστώνεται παραβίαση ή ανεπαρκής προστασία, αλλά και τυχόν περιορισμός στην άσκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα, όπως η δική μας, η προσφυγιά ζυμώθηκε με την ύπαρξη μας. Ζήσαμε τον πόλεμο και ζούμε τον ξεριζωμό και τις συνέπειες του μέχρι και σήμερα. Πρώτοι εμείς οφείλουμε να διδάξουμε πως η προσφυγιά δεν είναι κοινωνικό βάρος. Είναι συνέπεια μιας βίαιης δύναμης και χρειάζεται την στήριξη όλων των ανθρώπων για ανάκτηση της χαμένης γης που ξεγύμνωσε την ψυχή μας, την ψυχή τους.

Όπως ο Ύπατος Αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, κ. Φίλιππο Γκράντι, έχει αναφέρει: «Κανείς δεν γίνεται πρόσφυγας από επιλογή, αλλά οι υπόλοιποι από εμάς μπορούμε να έχουμε την επιλογή για το πώς βοηθούμε».

Η σημερινή μέρα καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων στις 4.12.2000 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και πρωτογιορτάσθηκε στις 20 Ιουνίου το 2001.

Η σημερινή μέρα δεν θεωρείται – ή δεν θα πρέπει να θεωρείται – ως απλή υπενθύμιση της προσφυγικής κρίσης και ούτε επιφέρει φόρο τιμής σε όσους αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια, τις γειτονιές και τις πατρίδες τους.

Η σημερινή μέρα αποτελεί μια υπόδειξη στην ανθρωπότητα για το χρέος της έναντι όλων των ανθρώπων. Μια υπόδειξη ότι η κάθε μέρα – και όχι μόνο η σημερινή – θα πρέπει να αποτελεί ορόσημο για αλληλοσεβασμό, για αλληλεγγύη, για συνύπαρξη όλων μας, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες, κυρίως, δε, όλων αυτών, των αθώων παιδιών γιατί «...αν σωθεί το παιδί υπάρχει ελπίδα…".