Έκρηξη Μαρί: Σε κλίμα οδύνης το μνημόσυνο του Πλοίαρχου Λάμπρου

Τελέστηκε το μνημόσυνο του πεσόντα της φονικής έκρηξη της 11ης Ιουλίου του 2011, στη Ναυτική Βάση «Αντιστράτηγος Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί, Πλοίαρχου Λάμπρου Λάμπρου.

Διαβάστε αυτούσια την ομιλία του Προεδρικού Επιτρόπου κ. Φώτη Φωτίου στο μνημόσυνο:

Είναι με βαθιά οδύνη που μνημονεύουμε και φέτος τα παλληκάρια της Εθνικής Φρουράς, της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και της ΕΜΑΚ που στο απόγειο της νιότης τους,

Μνημονεύουμε τους 13 ήρωες της φονικής έκρηξης της 11ης Ιουλίου 2011 στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί, οι οποίοι βλέποντας το καράβι της ντροπής να βουλιάζει, πιστοί στους όρκους που έδωσαν, έμειναν στη γέφυρα της αξιοπρέπειας και προσπάθησαν μέχρι την υστάτη να σώσουν την περηφάνεια της χώρας.

Οι μνήμες παραμένουν νωπές. Τα συναισθήματα τα ίδια: Οργή, πόνος, πικρία, αγανάκτηση. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το Μαρί. Δεν είναι μόνο ο άδικος χαμός τόσων ανθρώπων και η μεγάλη καταστροφή που έφερε μαζί της η έκρηξη. Είναι και το τεράστιο βάρος στις συνειδήσεις μας ως μελών μιας κοινωνίας που ανέχτηκε και άφησε να προκληθούν συνθήκες οι οποίες έφεραν τον όλεθρο και την καταστροφή.

Σήμερα, επαναφέρουμε στη σκέψη μας εικόνες από τις τραγικές μέρες του ζοφερού καλοκαιριού του 2011. Γυρνάμε πίσω στο χρόνο και γονυπετείς υποκλινόμαστε μπροστά στις ηρωικές μορφές, οι οποίες εκείνο το ξημέρωμα έδιναν άνιση μάχη με τις πύρινες γλώσσες. Οι 13 λεβέντες δεν έστρεψαν το βλέμμα προς τη δύση, αλλά θέλησαν να αντικρύσουν κατάματα το φως του χρέους. Το φως της ανατολής που έσμιξε με τη λάμψη της μεγάλης έκρηξης των ανεύθυνων συμπεριφορών μας. Τα καθαγιασμένα τους σώματα, ευθυτενή σαν τα κυπαρίσσια και τους σταυρούς στον ορίζοντα πάνω από τον κρατήρα, παρελαύνουν σήμερα και κάθε μέρα μπροστά μας. Οι μορφές τους στέκουν περίβλεπτες και η εκθαμβωτική τους λάμψη περιαυγάζει σε όλη την οικουμένη.

Βαρύς ο πόνος και σπαρακτική η απουσία για όλους τους συγγενείς και φίλους. Ο ορυμαγδός που προηγήθηκε της τρομακτικής αύρας του θανάτου, θόλωσε τα χαμόγελα στα πρόσωπα και έσβησε τη λάμψη από τα μάτια. Οι εικόνες, με τις ευτυχισμένες οικογένειες, τα ολόφωτα σπίτια και τις φωνές χαράς και ανεμελιάς, έδωσαν τη θέση τους σε μαυροντυμένες φιγούρες και ανέκφραστα βουρκωμένα βλέμματα. Οι γονείς λύγισαν στο άκουσμα του χαμού των παιδιών τους, οι καρδιές των συζύγων ράγισαν με την ανακοίνωση του θανάτου των αγαπημένων τους. Τα ρολόγια πάγωσαν. Ο χρόνος, υποκλινόμενος στην άνευ ορίων αυταπάρνηση των δεκατριών, άφησε το σύμπαν μετέωρο. Τη στιγμή που η ιστορία άπλωνε ευλαβικά το χαλί της δόξας, για να τους υποδεχθεί με μεγαλοπρέπεια στο πάνθεον των ηρώων, η γύρω φύση, καπνισμένη, έραινε τα ιερά τους σώματα.

Κυρίες και Κύριοι,

Είναι με ανάμεικτα αισθήματα χρέους και τιμής αλλά και δικαιολογημένης εθνικής υπερηφάνειας, που μαζευτήκαμε στον ιερό αυτό χώρο για να τιμήσουμε τον Πλοίαρχο Λάμπρο Λάμπρου, που στις 11 Ιουλίου 2011 ξεκινούσε για μια αποστολή χωρίς γυρισμό, για μια αποστολή προς την αθανασία.

Συγκεντρωθήκαμε για να μνημονεύσουμε και να αποτίσουμε τον προσήκοντα φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στον Πλοίαρχο Λάμπρο Λάμπρου.

Ο Πλοίαρχος Λάμπρος Λάμπρου γεννήθηκε το 1966 στην κατεχόμενη Αγία Τριάδα, όπου και παρέμεινε για ένα διάστημα δυόμισι χρόνων μετά την τουρκική εισβολή. Είχε, ως όνειρο, να εκπαιδευτεί και να υπηρετήσει στις ένοπλες δυνάμεις μας. Και το όνειρο του αυτό, ευτύχησε να το κάνει πραγματικότητα φοιτώντας στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων της Ελλάδας.

Έτσι ξεκίνησε την σταδιοδρομία του ως αξιωματικός και διοικητής ανδρών τους οποίους ενέπνεε με την βαθιά προσήλωση του στο καθήκον και την μεγάλη αγάπη του για την πατρίδα.

Όσοι ήταν κοντά του, ιδιαίτερα η αγαπημένη του σύζυγος Λουκία και τα παιδιά του Νικολέτα και Ανδρέας, καθώς και όσοι άλλοι τον γνώρισαν, φίλοι και γνωστοί του, άλλοι αξιωματικοί και ναύτες, καθώς και συγχωριανοί του, τον θαύμαζαν αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του έναν άνδρα αφοσιωμένο πλήρως στο καθήκον, την πατρίδα και την οικογένεια του. Έναν άνδρα με αρχές και ιδεώδη, τα οποία υπηρετούσε με μοναδικό ζήλο και αφοσίωση και που αποτελούσε για τον λόγο αυτό παράδειγμα προς τους υπολοίπους.

Το θλιβερό ξημέρωμα της 11ης Ιουλίου 2011, όταν ειδοποιήθηκε έσπευσε αμέσως, ως Υποπλοίαρχος και Διοικητής πλέον της Ναυτικής Βάσης «Ευάγγελος Φλωράκης», για να επιληφθεί της πυρκαγιάς που είχε ξεσπάσει στα μοιραία εμπορευματοκιβώτια με τα εκρηκτικά που περιείχαν και που αυτός, εννέα μήνες πριν, όταν ανέλαβε τη διοίκηση της Βάσης, είχε προειδοποιήσει γραπτώς για τη μεγάλη επικινδυνότητά τους όσον αφορά στην ασφάλεια του στρατοπέδου και τις ζωές των αξιωματικών και ανδρών που ήταν υπό την διοίκησή του.

Οι προσπάθειες του δεν ήταν λίγες και στη συνέχεια, καθώς η μεγάλη του έγνοια ήταν η αποφυγή ενός μεγάλου κακού, που τελικά δεν αποφεύχθηκε, δυστυχώς, εκείνο το μαύρο ξημέρωμα.

Αδικοχαμένε Πλοίαρχε μας,

Μαζί με το Διοικητή του Ναυτικού, Πλοίαρχο Ανδρέα Ιωαννίδη, δεν δειλιάσατε ούτε στιγμή μπροστά στο θανάσιμο κίνδυνο και παραμείνατε αγέρωχοι και συνεπείς στο καθήκον. Τιμήσατε την στολή σας και προσφέρατε με υψηλό αίσθημα αυτοθυσίας τη ζωή σας «ποτέ από το χρέος μη κινούντες» για να προστατεύσετε το δημόσιο συμφέρον και να υπερασπίσετε την αποστολή σας, γνωρίζοντας πως οι ευθύνες βάραιναν τους ώμους άλλων και όχι τους δικούς σας.

Μαζί σας ο Αρχικελευστής Κλεάνθης Κλεάνθους, ο Κελευστής Μιχάλης Ηρακλέους, οι Ναύτες Μιλτιάδης Χριστοφόρου, Χριστάκης Χριστοφόρου και Αντώνης Χαραλάμπους, καθώς επίσης και οι γενναίοι άλλοι άνδρες της Πυροσβεστικής που ανταποκρίθηκαν αμέσως στο καθήκον, ο Αρχιλοχίας Ανδρέας Παπαδόπουλος, ο Αρχιπυροσβέστης Γιώργος Γιακουμής και οι Πυροσβέστες Βασίλης Κρόκος, Σπύρος Ταντής, Παναγιώτης Θεοφίλου και Αδάμος Αδάμου.

Άπαντες δηλώσατε παρόντες και σταθήκατε αντάξιοι του ηρωισμού που επέδειξαν και άλλοι συμπατριώτες μας, γράφοντας με τον απαράμιλλο ηρωισμό και τη θυσία τους, με ανεξίτηλα γράμματα, το όνομα τους στο Πάνθεον των Αθανάτων μας.

Είμαστε περήφανοι για σας και είμαστε βέβαιοι ότι ο Ύψιστος έχει ακούσει τις προσευχές μας και έχει κατατάξει τις ψυχές σας σε σκηνές δικαίων. Γίνατε πρότυπο ανδρείας, ανιδιοτέλειας και ανθρωπιάς. Πρότυπο φιλοπατρίας και αφοσίωσης στο καθήκον και την αποστολή σας.

Δίκαια η Πολιτεία, με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου σας ανακήρυξε ήρωες με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Αυτή είναι όμως η ελάχιστη τιμή που σας αξίζει και σας οφείλει η Πολιτεία. Η μεγαλύτερη τιμή για σας θα είναι, με σεβασμό στη μνήμη σας και φέρνοντας ως παράδειγμα την γενναιότητα και την αυτοθυσία σας, να μην επιτρέψουμε να γίνουν νέα Μαρί, να μην επιτρέψουμε να ξαναζήσει ο τόπος μας τέτοιες τραγωδίες. Και, πρόσθετα, να αναβαθμίσουμε θεσμικά περισσότερο τις ευθύνες μας και να κάνουμε ότι πρέπει, συλλογικά και συντεταγμένα, για να αποκαταστήσουμε το κύρος της Πολιτείας και να προστατεύσουμε τους πολίτες μας.

Επτά χρόνια έχουν περάσει από τότε. Σε αυτά τα χρόνια, ό,τι και αν αποφάσισε και έπραξε η Πολιτεία στη μνήμη των 13 ηρώων του Μαρί, το κύριο βάρος των συνεπειών της χωρίς προηγούμενο τραγωδίας το έχουν οι οικογένειες τους. Χωρίς την αγκαλιά και την προστασία του πατέρα και συζύγου και με διαλυμένα τα όνειρα που έκαναν μαζί για τη ζωή, προσπαθούν ακόμα να συνέλθουν από το μεγάλο κτύπημα που τους επεφύλαξε η μοίρα. Προσπαθούν να συνέλθουν και να προγραμματίσουν και πάλι τις ζωές τους, αλλά ο πόνος από την απώλεια των αγαπημένων τους είναι ανυποχώρητος.

Συμπαραστεκόμαστε στην οικογένεια σου και μοιραζόμαστε τον πόνο της, αδελφέ ήρωα Λάμπρο. Βάλσαμο σε αυτή τη σκληρή δοκιμασία της συζύγου σου Λουκίας, των αγαπημένων σου παιδιών Νικολέττας και Ανδρέα, της σεβαστής σου μητέρας Μυροφόρας και των αγαπημένων σου αδελφών, είναι η καθολική αναγνώριση της αξιοσύνης σου σαν καλού και αφοσιωμένου οικογενειάρχη, ανδρείου και θαρραλέου αξιωματικού και ενάρετου ανθρώπου με υψηλά ιδεώδη και αρχές, παράδειγμα για όλους εμάς τους υπολοίπους που υποκλινόμαστε στη θυσία και το μεγαλείο της ψυχής σου.

Δεν θα αφήσουμε να ξεχαστεί η θυσία σου, έχουμε χρέος να τη διατηρήσουμε ζωντανή, και ως υπόμνηση σε όλους της πραγματικής έννοιας του χρέους και του καθήκοντος προς την αγαπημένη μας πατρίδα Κύπρο.

Κυρίες και Κύριοι,

Η τραγική έκρηξη της 11ης Ιουλίου του 2011 θα κυνηγά πάντα την πολιτική ασυνειδησία, την ανευθυνότητα και την υποκρισία. Την κρατική ανεπάρκεια και την εγκληματική αμέλεια. Την αδιαφορία μας.

Θα αποτελεί για πάντα σύμβολο αυτογνωσίας και λογοδοσίας, για αυτά που πέρασαν, μα και για αυτά που θα έρθουν.

Δεν θα επιτρέψουμε, δεν πρέπει να επιτρέψουμε ποτέ ξανά, να επαναληφθούν ανάλογα σφάλματα και η χώρα μας να ζήσει παρόμοιες τραγωδίες. Θα πρέπει να πράξουμε παν το δυνατόν να μην υπάρξει ποτέ ξανά μια τόσο μεγάλη αποτυχία των οργάνων και των μηχανισμών του κράτους. Να μην θρηνήσουμε ποτέ ξανά για τις ζωές αδικοχαμένων παιδιών μας.

Αιωνία ας είναι η μνήμη των 13 παλληκαριών μας.

Αιώνια η μνήμη του Πλοίαρχου Λάμπρου Λάμπρου.

Αιώνια και τιμημένη.

Αθάνατος.