Είναι τα καράβι του Μάντσεστερ σύμβολο δουλείας; - Ποιος ο ρόλος του Guardian

Ο Guardian δημοσίευσε τον περασμένο μήνα κάποια «άβολα» ευρήματα που αφορούν τη σχέση του με τη δουλεία. Όπως σημειώνει σχετικό δημοσίευμα,  ο John Edward Taylor, ο έμπορος βαμβακιού που ίδρυσε τον Guardian, είχε συνεργασίες με εταιρείες που εισήγαγαν τεράστιες ποσότητες

Τουλάχιστον εννέα από τους 11 υποστηρικτές του είχαν επίσης δεσμούς με τη διατλαντική σκλαβιά. Ένας από τους αρχικούς επενδυτές, ο Σερ Τζορτζ Φίλιπς, ήταν συνιδιοκτήτης μιας φυτείας ζάχαρης στην Τζαμάικα που είχε σχέσης με δουλεμπόριο. Ο Guardian που κατέγραψε τη δική του σχέση με το εμπόριο, τις φυτείες και τη δουλεία ζήτησε μάλιστα και απολογία δημόσια .

Τώρα ένα νέο κεφάλαιο άνοιξε και αφορά τα πλοία δουλείας με κάποιους να θέτουν  ερωτήματα για το καράβι σύμβολο του Μάντσεστερ που είναι και στο σήμα των δυο ποδοσφαιρικών συλλόγων της πόλης, Μάντσεστερ Γιουνάιτετ και Μάντσεστερ Σίτι.

Σχετικό άρθρο αναφέρει πως μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησε ο Guardian του Μάντσεστερ το 1821, το δουλεμπόριο είχε καταργηθεί στη Βρετανία για 14 χρόνια. Αλλά οι έμποροι βαμβακιού εξακολουθούσαν να επωφελούνται από τη σκλαβιά. Το ακατέργαστο βαμβάκι που μαζεύονταν από σκλάβους στην Αμερική, την Καραϊβική και τη Βραζιλία μεταφέρονταν στα βρετανικά λιμάνια, μετατράπηκαν σε αγαθά και υφάσματα στα ελαιοτριβεία του Lancashire και στη συνέχεια εστάλησαν σε όλο τον κόσμο για να πουληθούν. Τα πλοία δεν ήταν μόνο σύμβολο των συναλλαγών του Μάντσεστερ αλλά αποτελούσαν και σύμβολο εκμετάλλευσης.

Το σήμα της πόλης του Μάντσεστερ πάντως είναι ένα καράβι. Συγκεκριμένα το τρικάταρτο πλοίο που  ταξίδευε στις επτά θάλασσες, μαζεύοντας φορτίο και αποθέτοντας το. Μέχρι τα τέλη του 1865, όταν καταργήθηκε η δουλεία στις ΗΠΑ, αυτό το φορτίο παρήχθη συχνά από δουλεία. Μερικές φορές, το φορτίο ήταν η εργασία σκλάβων.

To έμβλημα της πόλης του Μάνσεστερ

Το πλοίο, όπως σημειώνεται, δεν έχει καμία σχέση με το ποδόσφαιρο και οτιδήποτε έχει να κάνει με την επιχείρηση από την οποία το Μάντσεστερ έβγαλε τα λεφτά του. Το προϊόν της σκλαβιάς ενσωματώθηκε τόσο διακριτικά στην Βρετανική κουλτούρα και έγινε σήμα στις ποδοσφαιρικές ομάδες της πόλης χωρίς να γίνει αντιληπτό.

Μόλις το δει κανείς το σήμα, το πλοίο δεν μπορεί να είναι αόρατο. Εκεί βρίσκεται στο οικόσημο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που αιωρείται πάνω από τον περίφημο κόκκινο διάβολο, και στο οικόσημο του Μάντσεστερ, που υιοθετήθηκε το 1842, όταν η πόλη ήταν ακόμη δήμος. Σίγουρα, το δουλεμπόριο είχε καταργηθεί 35 χρόνια νωρίτερα στη βρετανική αυτοκρατορία, αλλά το Μάντσεστερ και οι δορυφορικές πόλεις του ευημερούσαν χάρη στην επιχείρηση που έκαναν οι έμποροι με σκλάβους και φυτείες στην Αμερική. Μέχρι τη δεκαετία του 1850, με τον αριθμό των μύλων βαμβακιού να κορυφώνεται στα 108, το Μάντσεστερ είχε γίνει γνωστό ως Cottonopolis.

Το πλοίο εξακολουθεί να κοσμεί πολλά από τα διάσημα παλιά κτίρια της πόλης - το βιτρό στην είσοδο της Τεχνικής σχολής (τώρα μέρος του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ), το Corn Exchange, την τράπεζα Midland (τώρα Hotel Gotham), το Refuge Assurance (τώρα Kimpton). ξενοδοχείο Clocktower). Δεν μπορείτε να μετακινηθείτε για συμβολικά πλοία στο κέντρο της πόλης του Μάντσεστερ.

Η πιο δημοφιλής ιστορία είναι ότι τα σήματα Σίτι και Γιουνάιτεντ προβάλουν το πλοίο του καναλιού του Μάντσεστερ. Είναι απολύτως λογικό (η Σίτι άλλαξε το όνομά της από Σεντ Μάρκες, Γουέστ Γκόρτον σε Μάντσεστερ Σίτι το 1894, τη χρονιά που άνοιξε το διάσημο κανάλι. Το πλοίο – στην πραγματικότητα, ολόκληρο το έμβλημα – κλάπηκε από το οικόσημο της πόλης. Τι διαφορά έχει αυτό;

«Το κανάλι του πλοίου είναι αμόλυντο από συσχετισμούς με τη δουλεία αλλά το εθνόσημο του Μάντσεστερ δεν είναι», σημειώνει το δημοσίευμα.

Λίγοι αγγλικοί ποδοσφαιρικοί σύλλογοι διαθέτουν πλοία ή βάρκες στα σήματα τους. Αυτά που έχουν μια προφανή εξήγηση: το πολεμικό πλοίο του Tranmere σηματοδοτεί τη ναυπηγική κληρονομιά της πόλης. Η αλιευτική πόλη Grimsby έχει μια τράτα και το Mayflower του Plymouth τιμά τη μνήμη του πλοίου των Pilgrims που απέπλευσε για τον νέο κόσμο. Οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι των πόλεων-λιμανιών που εμπλέκονται άμεσα στο δουλεμπόριο – Μπρίστολ, Λονδίνο και Λίβερπουλ – αποφεύγουν τα πλοία ως μοτίβα στα σήματα τους (αν και στη σημαία του Μπρίστολ Ρόβερς εμφανίζεται ένας πειρατής).

«Το Μάντσεστερ και οι σύλλογοι του Μάντσεστερ κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να αποφύγουν τέτοιους συσχετισμούς. Η πόλη βρίσκεται στην ενδοχώρα και ποτέ δεν ενεπλάκη άμεσα στο δουλεμπόριο. Το  Λίβερπουλ έκανε τη βρώμικη δουλειά του. Όταν το Μάντσεστερ έγινε το τρίτο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, χάρη στο κανάλι του, η σκλαβιά είχε τελειώσει από καιρό. Ωστόσο, όταν επινοήθηκε το εθνόσημο, η πόλη ανθούσε από την πλάτη της σκλαβωμένης εργασίας στις ΗΠΑ», σημειώνεται.

Στο Μάντσεστερ το όλο ζήτημα εξακολουθεί να παραμένει ευαίσθητο. Το 1993, ο Guardian ρώτησε αν το πλοίο θα μπορούσε να είχε την ημέρα του ως το διαρκές σύμβολο της πόλης. Αλλά το συμβούλιο ήταν αισιόδοξο. «Έχοντας επίγνωση ότι τα σχόλια για τη δουλεία έπεισαν την Ατλάντα να αφαιρέσει το παλιό σχέδιο της Συνομοσπονδίας από τη σημαία της, το δημοτικό συμβούλιο του Μάντσεστερ αρνείται ότι ένα ιστιοφόρο στο εθνόσημό του «συνδέεται με το δουλεμπόριο»», ανέφερε η εφημερίδα.

Ο τότε αρχηγός του συμβουλίου, Graham Stringer, έκανε αυτό που έκαναν πάντα οι πολιτικοί του Μάντσεστερ: μίλησε με περηφάνια για την ιστορία της αντίστασης και του ριζοσπαστισμού της πόλης. «Σίγουρα δεν θα κατεβάσουμε τα χρώματά μας. Είμαστε περήφανοι για την παράδοσή μας να ηγούμαστε στην επίθεση σε μορφές καταπίεσης που κυμαίνονται από τη σκλαβιά μέχρι το απαρτχάιντ».

Διαβάστε επίσης: Στις Οργανώσεις του ΑΚΕΛ τον καφέ τον σερβίρει ακόμα ο μαύρος δούλος…