Ευθανασία: «Όσοι άνθρωποι δεν είναι χρήσιμοι θα τους οδηγούμε στο να σβήσουν;»

Στις Τομές στα Γεγονότα φιλοξενήθηκε ο Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου Θεολόγων της ΟΕΛΜΕΚ, Γιάννης Αντωνιάδης, ο οποίος μίλησε για την πρόταση νόμου που προωθεί βουλευτής του ΑΚΕΛ Ειρήνη Χαραλαμπίδου για την ευθανασία.

Αρχικά ανέφερε ότι το ζήτημα του δικαιώματος στο θάνατο είναι για τη θεολογία μια εκκοσμικευμένη αντίληψη δηλαδή μια αντίληψη που στηρίζεται σε καθαρά κοσμικά κριτήρια και είναι μια κοινωνία που θέλει να καθορίζει τη γέννηση του ανθρώπου και

το θάνατο του με καθαρά χρησιμοθηρικά κριτήρια με υλιστική αντίληψη. «Τα άτομα που είναι άρρωστα σε σχέση με την παραγωγή και την κατανάλωση κρίνονται ασύμφορα».

Διαβάστε ακόμη: Πρόταση νόμου για ευθανασία - «Ο ασθενής θα επιλέγει συνθήκες θανάτου»

Σημείωσε ότι «φτάνουμε σε ένα κοινωνικό ευγονισμό υπό την έννοια ότι όσοι άνθρωποι δεν θα μπορούν να παράγουν στην κοινωνία θα έχουν αυτό το δικαίωμα του θανάτου. Δηλαδή δεν θα μας είναι πλέον τα άτομα αυτά χρήσιμα στην κοινωνία, άρα θα τους οδηγήσουμε στο να σβήσουν από αυτή τη ζωή καθώς δεν θα τους έχουμε ανάγκη».

Ο κ. Αντωνιάδης διευκρίνισε ότι θα πρέπει να δουν τι ακριβώς εννοούν με το ζήτημα της αξιοπρέπειας στη ζωή ή στο θάνατο. «Δηλαδή τα άτομα που έχουν κάποια σοβαρά γενετικά σύνδρομα δεν έχουν αξιοπρέπεια στη ζωή τους ή αν βιώνεις καθημερινά πόνο στη ζωή σου ή πόνο ψυχικό δεν έχεις αξιοπρέπεια; Πρέπει να οδηγηθείς στη λεγόμενη ευθανασία;».

Ακόμη, είπε ότι άλλες χώρες ήδη έχουν συζητήσει για το θέμα της ευθανασίας. «Αν κάποιος πάσχει από αλστχαίμερ και δεν έχει επίγνωση, τότε θα πρέπει να το οδηγήσουν σε ένα αξιοπρεπή θάνατο;», διερωτήθηκε.

Πρόσθεσε ότι «αν ο νομοθέτης κρίνει ότι ο άνθρωπος δεν ζει μια αξιοπρεπή ζωή, τότε θα τον οδηγεί σε ένα κρεματόριο αξιοπρεπούς θανάτου; Είναι ερωτήματα που απασχολούν τον καθένα».

Επεσήμανε ότι είναι ένα πολύπλοκο θέμα. «Η Αυστραλία ψήφισε υπέρ της ευθανασίας και στα τρία χρόνια κατάργησαν τη νομοθεσία. Στην Αμερική μόνο μια πολιτεία την εφαρμόζει». Τόνισε ότι οι περισσότερες χώρες είδαν ότι υπερισχύουν οι λόγοι απόρριψης μιας τέτοιας νομοθεσίας.

Στη συνέχεια ανέφερε ότι από θεολογικής πλευρά εμπίπτει στα θέματα που εξετάζει η Χριστιανική ηθική. «Έχει μια πολύ σημαντική συμβολή στα θέματα Βιοηθικής. Περίμενα διαφορετική θέση από την Επιτροπή Βιοηθικής. Η Χριστιανική ηθική σε αυτό το θέμα θεωρεί ότι η ζωή είναι ύψιστο δώρο Θεού και δεν δόθηκε για να το χρησιμοποιήσει κάποιος για να ορίζει το θάνατο του. Από τη στιγμή που είναι δώρο Θεού δεν δωρίζεται».

Τέλος, ανέφερε ότι αν κάποιος φτάνει σε ένα σημείο που η ψυχολογική και σωματική του κατάσταση επιζητεί το θάνατο λόγω του σωματικού πόνου που βιώνει, τότε θα πρέπει να εξετάζεται η ψυχολογική και κοινωνική αποδοχή αυτού του ανθρώπου. «Πολλές περιπτώσεις βιώνουν τη μοναξιά και την απομάκρυνση από τα αγαπημένα τους πρόσωπα τότε η παρηγορητική θεραπεία, η εκδήλωση αγάπης, η ενίσχυση προς τους πάσχοντες με το θέμα της πίστεως και η καρτερία μπορούν να παρέχουν μια φροντίδα που θα οδηγήσει τον ασθενή σε ειρηνικό θάνατο. Ο γιατρός καλείται να παράσχει ιατρική φροντίδα».