Εconomist: Γιατί είναι πιθανή μια επίθεση της Κίνας στην Ταϊβάν

Ένα άκρως ενδιαφέρον άρθρο για τους λόγους τους οποίους η Ταϊβάν κινδυνεύει στο άμεσο μέλλον να δεχτεί επίθεση από την Κίνα φιλοξενεί ο Economist. Την ανάλυση υπογράφουν ο Erci Lee του Project Institute με έδρα την Ουάσινγκοτν και ο  ναύαρχος Lee Hsi-min που υπηρέτησε στο ναυτικό της Ταϊβάν για περισσότερα από 40 χρόνια και ήταν αρχηγός

του γενικού επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων της χώρας μεταξύ 2017 και 2019. Οι δυο τονίζουν την  αλλαγή παραδείγματος στη στρατιωτική στρατηγική της Ταϊβάν προκειμένου να αντιμετωπίσουν την Κίνα κάτι που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και στην  περίπτωση της Κύπρου όπου κάποιος μπορεί να δει πολλαπλές ομοιότητες-παραλληλισμούς απέναντι στην προσπάθεια αναχαίτησης της τουρκικής επιθετικότητας.

Ακολουθεί το άρθρο που δημοσιεύτηκε στον Economist (03/08/22).

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ήταν μια κλήση αφύπνισης για την Ταϊβάν. Καθημερινές εικόνες καταστροφής αναβοσβήνουν στις τηλεοπτικές οθόνες της Ταϊβάν. Θυμίζουν το πιθανό μέλλον της Ταϊβάν. Οι οικοδεσπότες μεταμεσονύχτιων talk show στην Ταϊπέι, την πρωτεύουσα, έχουν μετατοπιστεί από τη συζήτηση για πολιτικά κουτσομπολιά στην ανάλυση των στρατιωτικών τακτικών και για το πώς θα εξελιχθεί ο πόλεμος στην Ουκρανία και τι σημαίνει όλο αυτό. Αυτή η μακρινή σύγκρουση έχει επιστήσει την προσοχή στην υπαρξιακή απειλή που αντιμετωπίζει η Ταϊβάν.

Υπό τις διαταγές του Γενικού Γραμματέα Xi Jinping, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (CCP) ενίσχυσε συστηματικά τις ένοπλες δυνάμεις του και προετοιμάστηκε για μια επίθεση στην Ταϊβάν. Η κυβέρνηση του νησιού, οι ένοπλες δυνάμεις και οι πολίτες του πρέπει επίσης να προετοιμαστούν. Μετά το φετινό 20ο Συνέδριο του ΚΚΚ στο Πεκίνο, που αναμένεται να διεξαχθεί τον Νοέμβριο, υπάρχει μια πολύ πραγματική πιθανότητα απότομης αύξησης της επιθετικότητας προς την Ταϊβάν.

Η κληρονομιά του κ. Xi είναι ένας από τους βασικούς λόγους. Έχει διακηρύξει μεγαλεπήβολους στόχους για το ΚΚΚ και έχει αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο η Κίνα δεσμεύεται με τον κόσμο. Αλλά δεν έχει ακόμη εξασφαλίσει ένα επίτευγμα σε κλίμακα που θα καθόριζε την κληρονομιά του δίπλα σε εκείνες των ανώτατων ηγετών όπως ο Μάο Τσε Τουνγκ και ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ. Ο κ. Xi θα μπορούσε να επιχειρήσει ένα κατόρθωμα που κανένας άλλος αρχηγός κόμματος δεν κατάφερε ποτέ: την κατάκτηση της Ταϊβάν.

Το Πεκίνο γίνεται όλο και πιο ισχυρό, επιθετικό και ιδεολογικά εχθρικό, και δεν είναι μυστικό ότι ο κ. Σι και η ελίτ του ΚΚΚ επιδιώκουν να προσαρτήσουν την Ταϊβάν. Τα ερωτήματα είναι πότε και πώς. Η στρατιωτική ισχύς παραμένει μια επιλογή. Ο κ. Xi ξεκίνησε τεράστιες μεταρρυθμίσεις του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (PLA) που θα επιτρέψουν στους στρατιώτες της Κίνας να εκτελούν καλύτερα κοινές επιχειρήσεις - αυτές που περιλαμβάνουν τον στρατό, την αεροπορία και το ναυτικό που ενεργούν μαζί - κατά της Ταϊβάν.

Ο κ. Xi ζήτησε από την αμυντική βιομηχανία της Κίνας να παράγει όπλα ειδικά σχεδιασμένα για να εμποδίσουν τις αμερικανικές δυνάμεις να επέμβουν για να βοηθήσουν την Ταϊβάν ή άλλους συμμάχους στην περιοχή. Τέτοια όπλα περιλαμβάνουν ολοένα και πιο ακριβείς και θανατηφόρους βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους κρουζ, ολοκληρωμένα συστήματα αεράμυνας και αντιδορυφορικά όπλα—όλα υποστηρίζονται από ένα ταχέως αυξανόμενο απόθεμα πυρηνικών όπλων. Καθώς το PLA εξελίσσεται, οι προθέσεις του ΚΚΚ φαίνονται όλο και πιο ξεκάθαρες. Ακόμα κι αν ο κ. Xi δίνει προτεραιότητα σε άλλες επιλογές σήμερα, όπως ο εκφοβισμός και η απομόνωση της Ταϊβάν, όταν ο PLA είναι έτοιμος για εισβολή, η απόφαση του κ. Xi να εξαπολύσει μία θα μπορούσε να έρθει χωρίς προειδοποίηση.

Η συσσώρευση των ενόπλων δυνάμεων της Κίνας δεν είναι το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ταϊβάν. Η Ταϊβάν δυσκολεύεται να προωθήσει στόχους εθνικής ασφάλειας για μια σειρά εγχώριων λόγων. Αυτά περιλάμβαναν ζητήματα με στρατιωτική στρατηγική και αμυντική καθοδήγηση, αντίληψη απειλών, στρατιωτική εκπαίδευση και στρατολόγηση και πολιτικοστρατιωτικές σχέσεις — για να αναφέρουμε μόνο μερικά.

Τώρα είναι η ώρα να ξανασκεφτούμε την εθνική άμυνα της Ταϊβάν στο σύνολό της. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει αλλάξει την παραδοσιακή σκέψη σχετικά με την αποτελεσματικότητα των συμβατικών στρατιωτικών στρατηγικών. Κατέστησε ξεκάθαρα τις ελλείψεις και τα τρωτά σημεία των μεγάλων οπλικών συστημάτων. Έχει επίσης αποκαλύψει τα πλεονεκτήματα των κινητών, ακριβών όπλων στο πεδίο της μάχης. Τα γεγονότα έχουν αποδείξει ότι ο ασύμμετρος πόλεμος, στον οποίο ένας μαχητής προσπαθεί να ανατρέψει τις δυνάμεις ενός πιο ισχυρού αντιπάλου, μπορεί να αμυνθεί ενάντια στην εισβολή. Η Ταϊβάν πρέπει να εφαρμόσει πλήρως μια πραγματικά ασύμμετρη αμυντική στρατηγική.

Υπάρχουν εκείνοι που λένε αντ 'αυτού ότι η Ταϊβάν πρέπει να έχει περισσότερα συμβατικά όπλα, όπως μαχητικά αεροσκάφη, για να εμποδίσει την Κίνα να αποκτήσει τον έλεγχο του εναέριου χώρου. Αλλά δεδομένης της τεράστιας ποιοτικής και ποσοτικής διαφοράς στη μαχητική ισχύ σε όλο το στενό, η Ταϊβάν θα αποτύχει εάν συνεχίσει να επικεντρώνεται αποκλειστικά στην απόκτηση όπλων που δεν είναι κατάλληλα για την αντιμετώπιση μιας εισβολής. Ωστόσο, μικρές προσαρμογές στην προμήθεια όπλων δεν θα έχουν καμία διαφορά, εκτός εάν συνοδεύονται από θεμελιώδεις αλλαγές στη στρατηγική. Αυτό συμβαίνει επειδή μια ασύμμετρη στρατηγική θα υπαγορεύσει τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνται πραγματικά τα όπλα. Η Ταϊβάν πρέπει να καινοτομήσει με τους σχετικά περιορισμένους πόρους της. Η χώρα θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην αποτροπή και, εάν είναι απαραίτητο, να νικήσει μια εισβολή ως απώτερο στόχο.

Η Ταϊβάν σχεδιάζει με την υπόθεση ότι η απειλή της Κίνας πιθανότατα θα εκδηλωθεί με δύο τρόπους: μέσω εξαναγκασμού ή/και εισβολής. Ο καταναγκασμός περιλαμβάνει συμβατική και αντισυμβατική επιθετικότητα υπό την αιγίδα του κράτους κάτω από το κατώφλι του ολοκληρωτικού πολέμου. Περιλαμβάνει την κλιμάκωση του στρατιωτικού εκφοβισμού στους ουρανούς και τις θάλασσες της Ταϊβάν, μέσω εισβολών και ασκήσεων με πραγματικά πυρά γύρω από τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο της, για παράδειγμα. Τέτοιος εκφοβισμός συμβαίνει ήδη σε καθημερινή βάση. Σε μια εισβολή, ο PLA θα επιδίωκε να καταστρέψει την κυβέρνηση και να καταλάβει το έδαφος της Ταϊβάν στο σύνολό της. Είναι σημαντικό η Ταϊβάν να αναγνωρίσει την ύπαρξη και των δύο απειλών και να αναπτύξει ανάλογα αντίμετρα. Αλλά αναμφισβήτητα η χώρα είναι λιγότερο προετοιμασμένη για εισβολή παρά για εξαναγκασμό.

Στην αρχή ενός ολοκληρωτικού πολέμου στα στενά της Ταϊβάν, ο PLA θα εξαπέλυε κύματα καταστροφικών πυραύλων. Στόχος θα ήταν η καταστροφή σημαντικών πολιτικών και στρατιωτικών στόχων, ώστε να αποδυναμωθεί η βούληση του κοινού και η ικανότητα των ενόπλων δυνάμεων να πολεμήσουν. Θα ακολουθούσε αμφίβια εισβολή. Η Ταϊβάν θα πρέπει να στοχεύει στενά στην αποτροπή μιας τέτοιας προσγείωσης, αντί να επιδιώκει τους πιο φιλόδοξους στόχους του ελέγχου της θάλασσας και της αεροπορικής υπεροχής. Η στρατιωτική ανισορροπία μεταξύ των δύο πλευρών σημαίνει ότι οι δυνάμεις της Κίνας θα συντρίψουν ούτως ή άλλως τις δυνάμεις της Ταϊβάν με τεράστιους αριθμούς και επίσης θα καταστρέψουν λιμάνια και αεροπορικές βάσεις, παραλύοντας το ναυτικό και την αεροπορία της Ταϊβάν.

Πάνω από όλα, τα στρατεύματα και τα όπλα της Ταϊβάν πρέπει να επιβιώσουν για να αντιμετωπίσουν μια εισβολή. Αυτό σημαίνει ότι οι ένοπλες δυνάμεις πρέπει να είναι κινητές, ανθεκτικές, θανατηφόρες και διασκορπισμένες. Πρέπει να επικεντρωθούν στα τρωτά σημεία του PLA. Κατά κύριο λόγο, αυτό θα συνεπαγόταν χτυπήματα κρίσιμων στρατιωτικών κόμβων καθώς και εκτεθειμένες μονάδες που διασχίζουν το στενό. Το αμυντικό πλεονέκτημα της Ταϊβάν θα ήταν μεγαλύτερο όταν οι εχθρικές δυνάμεις βρίσκονται στα ύδατα κοντά στην Ταϊβάν. Κατά τη διέλευση, ο PLA θα ήταν ευάλωτος και περιορισμένος στις μαχητικές του ικανότητες. Αλλά η Ταϊβάν θα είναι σε θέση να καλεί ισχύ πυρός από εναέρια, θαλάσσια και χερσαία μέσα, ενώ θα λαμβάνει κάλυψη από χερσαία αεράμυνα και προστασία από θαλάσσιες νάρκες.

Η στρατιωτική εκπαίδευση θα πρέπει να αναθεωρηθεί και οι ένοπλες δυνάμεις να οργανωθούν ώστε να λειτουργούν υπό αποκεντρωμένη διοίκηση, καθώς οι επικοινωνίες θα μπορούσαν να αποτύχουν. Η κυβέρνηση θα πρέπει να εκπαιδεύσει αμάχους και να δημιουργήσει μια εθελοντική δύναμη εδαφικής άμυνας (TDF), καθώς οποιοσδήποτε αεροπορικός αποκλεισμός ή καραντίνα δεν θα άφηνε καμία ευκαιρία στους πολίτες να φύγουν. Μια TDF θα εκπαιδεύσει το κοινό και θα ενίσχυε τη θέλησή του για αγώνα. Η πρωτοβουλία δεν θα ήταν μια θανατική καταδίκη για τον λαό της Ταϊβάν, στέλνοντας όλους σε πόλεμο. Αντίθετα, σηματοδοτώντας ότι η Ταϊβάν δεν θα ύψωνε τη λευκή σημαία ακόμα κι αν οι εχθρικές δυνάμεις κατάφερναν να αποβιβαστούν στο έδαφος της Ταϊβάν, η δύναμη θα λειτουργούσε ως αποτρεπτικός παράγοντας. Ο PLA θα γνώριζε ότι θα μπορούσε να περιπλέξει τα πολεμικά σχέδια.

Μεγάλη προσοχή έχει επικεντρωθεί στα συγκεκριμένα όπλα που χρειάζεται η Ταϊβάν για να αμυνθεί. Αλλά η χώρα δεν έχει καμία πιθανότητα χωρίς αποτελεσματική στρατηγική, σκληρή εκπαίδευση και θέληση για μάχη. Προκειμένου να συνεχίσει την ελευθερία και την ευημερία που απολαμβάνει, η Ταϊβάν χρειάζεται μια αλλαγή παραδείγματος για να αλλάξει ριζικά την προσέγγισή της στην άμυνα.