Δεν Ξεχνώ

Διαμαρτύρονται οι κοινότητες Τηλλυρίας για την απόφαση του κατοχικού καθεστώτος να επιτραπεί η διέλευση Τουρκοκυπρίων αλλά όχι Ελληνοκυπρίων από τα οδοφράγματα. Δεν είναι μόνο αυτές οι κοινότητες όμως. Πολλοί ξέχασαν πως πρόκειται για ένα καθεστώς κατοχικό. Η επί χρόνια συνεχόμενη διέλευση από και προς τις κατεχόμενες περιοχές μαζί και η συστημική ''διαπαιδαγώγηση'' έκαναν πολλούς να σβήσουν από την μνήμη τους την κατοχή.

Βόλεψε ορισμένους να ξεχάσουν,''για μια πόρνη φτηνή, για καζίνο και πούρα'' όπως λέει και ο στίχος του

Αλκίνοου στο τραγούδι ''Πατρίδα''. Να ξεχάσουν την αξιοπρέπεια των προσφύγων, τον πόνο, τους αγνοούμενους και να συνδυάσουν το ''Δεν Ξεχνώ'' με δήθεν ακρότητες και υπερβολές. Βολεύτηκαν όμως και οι πιο τίμιοι, που απλά είδαν την ευκολία στην μετακίνηση, και άλλοι που έκαναν φίλους και πάνε για ένα καφέ μαζί. Του κερυνειώτη, ή του οποιουδήποτε πρόσφυγα,όμως , του αρνούνται τα δικαιώματά του, δεν του αρνούνται απλά μια εξυπηρέτηση-διευκόλυνση. Εκεί που πας για καφέ με τον φίλο ήταν το σπίτι, η δουλειά κάποιου, που με την βία τον έδιωξαν. Λύγισαν και πρόσφυγες, και είναι, ίσως, οι μόνοι που μπορώ να δικαιολογήσω ως ενός σημείου. Ήθελαν να κρατήσουν την ελπίδα ζωντανή, δείχνοντας, ίσως, στα παιδιά τους τον τόπο τους. Άλλοι, αντιμετωπίζοντας την αλήθεια, λίγο πριν φύγουν  ήθελαν να δουν μια τελευταία φορά το σπίτι τους, να πάρουν μια πέτρα μαζί τους, ένα τραγικό αναμνηστικό.

Διαμορφώθηκε μια κατάσταση ιδανική και για το πολιτικό-κομματικό σύστημα. Το ''Δεν Ξεχνώ'' χάθηκε από τα τετράδια, σταμάτησαν να μιλούν στους μαθητές για την ιστορίας τους- φτιάχτηκαν γενιές ιστορικά αμόρφωτες που τους ''πουλάνε'' ό,τι βολεύει. Δεν μιλάνε πια για απελευθέρωση, ούτε για επιστροφή των προσφύγων. Ξαφνικά ο εισβολέας-χρήστης απέκτησε δικαιώματα υπέρτερα του πρόσφυγα και ο εθνικός διαχωρισμός τύπου απαρτχάιντ είναι ρατσιστικός παντού στον κόσμο εκτός στην Κύπρο. Η δημοκρατία και η βασική αρχή ''ένας άνθρωπος-μία ψήφος'' εξυμνούνται ανά το παγκόσμιο αλλά στην Κύπρο συζητάμε χωρίς να αντιδρά σχεδόν κανένας για σταθμισμένη ψήφο και εκ περιτροπής προεδρία και άλλους ύποπτους όρους. Η κατοχική δύναμη καθημερινά απειλεί και προκαλεί, γνωρίζουμε πως πάμε σε παγίδα και πάλι επιμένουμε σε πενταμερείς χωρίς να καταδικάζουμε τα βρετανοτουρκικά σχέδια και τις ύποπτες αντιδράσεις ορισμένων διεθνών αξιωματούχων.

Αυτά είναι όμως τα αποτελέσματα της συστηματικής προσπάθειας να ξεχαστεί η εισβολή στο βωμό της λύσης από το πολιτικό σύστημα εδώ και χρόνια. Γιατί είναι πιο εύκολο να δεχτεί ο πολίτης μια λύση που βολεύει ξένα συμφέροντα, εάν ξεχάσει τις βαρβαρότητες, τους πρόσφυγες, τα δικαιώματά του. Εάν λησμονήσει την απελευθέρωση και αντί αυτής, ελπίζει στην επανένωση και την επαναπροσέγγιση. Ίσως να είναι καιρός να αρχίσουν κάποιοι να σκέφτονται, όχι μόνο το πως θα γίνει η ζωή τους πιο εύκολη, αλλά και πώς θα βοηθήσουν τη ζωή του άλλου. Γιατί αν δεν αντιδρά κάποιος στην κατοχή, αν δεν καταδικάζει καθημερινά την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον εισβολέα της πατρίδας του και αν δεν απαιτεί την επιστροφή των προσφύγων και την απελευθέρωση, τότε τι ελπίζει να πάρει από τον εισβολέα; Από το θύτη; Λογικό είναι η Τουρκία, αφού δεν βρίσκει αντίσταση να απαιτεί κι άλλα, και δεν θα ικανοποιηθεί ποτέ όσο εμείς αντιδρούμε μόνο εγωιστικά.

Μυλωνάς Ρένος

Διεθνολόγος