Χρήζει σοβαρής προβολής η ιστορία της Κύπρου

Πολιτεία, υπουργείο Παιδείας, ΡΙΚ και άλλοι φορείς να αναλάβουν το φορτίο της ευθύνης που τους αναλογεί

«Οι ζωντανοί σας είναι στα Φυλακισμένα Μνήματα».

Την άποψη αυτή που κρύβει μεγάλες ιστορικές αλήθειες διατύπωσε στο παρελθόν σε δημόσια διάλεξη που έδωσε στην Κύπρο ο γνωστός Έλληνας φιλόλογος και λόγιος Σαράντος Καργάκος, ο

οποίος απεβίωσε τον Ιανουάριο του 2019 σε ηλικία 82 ετών, αφήνοντας πίσω του τεράστια πνευματική και πολιτιστική κληρονομιά.

Δανειζόμενος λοιπόν αυτή τη φράση και βιώνοντας έντονα τα όσα κάθε χρόνο μας φέρνει ο Μάρτης και ο Απρίλης, είτε αυτά αφορούν τον Γρηγόρη Αυξεντίου ή τον Βαγορή τον Παλληκαρίδη, είτε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την Πρωταπριλιά, αλλά και ο Μάης με τους απαγχονισμούς των Μιχαλάκη Καραολή και Αντρέα Δημητρίου, απευθύνω αρθρογραφική έκκληση προς την κυπριακή πολιτεία, (κυβέρνηση και βουλή), να ασχοληθούν με σοβαρότητα πλέον και συστηματικά με την ανάδειξη και την προβολή της ιστορίας του τόπου μας.

Και τούτο γιατί λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι σε θάνατο και αφανισμό.  Και τέτοιο τέλος δεν αξίζει στον Κυπριακό Ελληνισμό.

Προς την κατεύθυνση αυτή θα πρέπει λοιπόν να γίνουν ανάμεσα σ’ άλλα και τα εξής:

• Να αναβαθμιστεί, να αναδειχθεί και να γίνει πιο εύκολα προσβάσιμος ο χώρος στον οποίο βρίσκονται τα Φυλακισμένα Μνήματα.

• Το υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να υποδείξει σε καθηγητές και μαθητές απ’ όλη την Κύπρο, να επισκεφθούν το Παγκύπριο Γυμνάσιο, να δουν την κρύπτη της Φιλικής Εταιρείας και να έρθουν σε επαφή με τη Σεβέρειο βιβλιοθήκη, που αποτελεί σύμβολο αγώνα και αντίστασης. Η Σεβέρειος, αποτελεί το Πολυτεχνείο της Κύπρου και πρέπει να τυγχάνει του μέγιστου σεβασμού και της μέγιστης προβολής.

• Στα δημόσια εκπαιδευτήρια πρέπει να διδάσκεται το βιβλίο της μ. Κλαίρης Ν. Αγγελίδου, με τίτλο «Κωδικός Αταλάντη: Μια γυναίκα στην αντίσταση».  Πρόκειται για ένα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο που αναφέρεται στον υπέροχο αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959 μέσα από τη γραφή και τη ζώσα μαρτυρία της μακαριστής Κλαίρης που διετέλεσε και υπουργός Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας την περίοδο 1993 – 1997.  Η ένταξη του συγκεκριμένου λογοτεχνικού βιβλίου στη διδακτέα ύλη θα αποτελεί το καλύτερο μνημόσυνο για τη συγγραφέα.

• Το ΡΙΚ να προβάλει αξιόλογες ταινίες που έχει στο αρχείο του για τη ζωή και τη δράση των ηρώων της ΕΟΚΑ του 1955-59.  Υπάρχουν αξιόλογες ταινίες που αφορούν τη Μάχη της Σεβερείου, το Στυλιανό Λένα, τον Χρίστο Τσιάρτα, κλπ.

Αυτές δεν έγιναν για να μαζεύουν σκόνη στα συρτάρια της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, η οποία έχει σοβαρό ρόλο να διαδραματίσει για την προβολή της ιστορίας της Κύπρου και του λαού της.

Ήρωες – Μαθητές

Το υπουργείο Παιδείας οφείλει να αναβαθμίσει ποιοτικά «την ημέρα μνήμης του ήρωα – μαθητή» στη διάρκεια της οποίας στα εκπαιδευτήρια της Κύπρου θα γίνονται εκδηλώσεις, ημερίδες, φιλολογικά μνημόσυνα και άλλες δραστηριότητες προς τιμή των ηρώων – μαθητών.

Οι νέοι μας, για παράδειγμα, δεν γνωρίζουν σήμερα επαρκώς τον ήρωα – μαθητή Πανίκο Δημητρίου, (πρόσφυγα από τον Άγιο Μέμνονα Αμμοχώστου), που την Παρασκευή,                       17 Ιανουαρίου 1975 παρασύρθηκε και σκοτώθηκε από Βρετανικό τεθωρακισμένο στη διάρκεια αντιβρετανικής διαδήλωσης στις Βάσεις στο Ακρωτήρι.  Μιας διαδήλωσης που έγινε από τους μαθητές, που λίγους μήνες μετά την Τουρκική εισβολή διαμαρτύρονταν κατά της πολιτικής των Άγγλων να μεταφέρουν Τουρκοκύπριους από τις ελεύθερες στις κατεχόμενες περιοχές.

Αυτό που γίνεται σήμερα με την αποστολή στα σχολεία μιας σχετικής εγκυκλίου από τον εκάστοτε υπουργό Παιδείας – που η καλή ανάγνωση της επαφίεται στον πατριωτισμό εκείνου που θα την αναγνώσει – δεν είναι αρκετό.

Το χρέος αυτής της κοινωνίας και αυτής της πολιτείας προς τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, τον Πετράκη Γιάλλουρο, τον 16χρονο Αντρέα Παρασκευά, τον 17χρονο Νίκο Ευαγόρου, τον 18χρονο Πανίκο Δημητρίου και τους άλλους ήρωες – μαθητές δεν ξοφλάται έτσι εύκολα και ούτε έχει ημερομηνία λήξης.

Συμπέρασμα

Όλα αυτά πρέπει να γίνουν, γιατί είπαμε «οι ζωντανοί της Κύπρου βρίσκονται στα Φυλακισμένα Μνήματα».  Η ανάδειξη και η προβολή της ιστορικής κληρονομιάς, αποτελεί πολιτιστική αξία τεράστιας σημασίας.

Πολιτεία, ΡΙΚ, ιδιωτική ραδιοτηλεόραση και άλλοι φορείς ας αναλάβουν τις πελώριες ευθύνες τους, γιατί όλοι τους σήμερα κάθονται αναπαυτικά στις καρέκλες μιας Δημοκρατίας που οφείλει και χρωστεί την ύπαρξη της στη γενιά του 1955, την οποία η Άγκυρα εργολαβικά προσπαθεί να αποδομήσει, χρησιμοποιώντας τεράστια κονδύλια και όλα τα αθέμιτα μέσα, (κυρίως αυτά), που έχει στη διάθεση της.  Η προστασία της Κυπριακής Δημοκρατίας στους δύσκολους καιρούς που ζούμε είναι μεγάλη – υπερεθνική υπόθεση.

Η ευθύνη λοιπόν της πολιτείας και της ραδιοτηλεόρασης κυρίως της δημόσιας, δεν εξαντλείται στα όσα προβάλλονται και γίνονται μια φορά το χρόνο την εποχή της Πρωταπριλιάς.

Πρόκειται για μια ευθύνη που δεν μπορεί να έχει ημερομηνία λήξης…

*Οικονομολόγος/Δημοσιογράφος