Χαρακτηριστικά της σύστασης του Διευθυντή για προαγωγή

Αναφορικά με τη σύσταση του Διευθυντή για προαγωγή υπάρχει πλειάδα     αποφάσεων. Σε γενικές γραμμές, δεδομένου ότι η ίση μεταχείριση των υποψηφίων για προαγωγή επιβάλλεται από τις αρχές της χρηστής διοίκησης (Γ. v. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (1996) 3 Α.Α.Δ. 249, Π. κ.α. v. Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (2009) 3 Α.Α.Δ. 362, Α. κ.α. v. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Αρ.1) (2012) 3 Α.Α.Δ. 8) και «Κατά τη διενέργεια

των προαγωγών πρέπει να τηρείται η αρχή της ισότητας» (Δημοσιουπαλληλικό Δίκαιο του Α.Ι. Τάχου σελ. 112) η σύσταση του Διευθυντή επιβάλλεται να καθιστά διακριτή και ελεγκτή την υπεροχή που αποδίδεται στον συστηνόμενο (Λεοντίου v. Δημοκρατίας (2002) 4(Α) A.A.Δ. 450) και επιβάλλεται να εξισορροπήσει τα θεσμοθετημένα κριτήρια κατά τρόπο που να βοηθά στην ανεύρεση του καταλληλότερου  υποψήφιου (Τρύφωνος κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 377). Ρόλος του Προϊσταμένου είναι «Να επισημαίνει τι από τα δεδομένα, δηλαδή από τις ιδιότητες και τις ικανότητες που καταφαίνεται ότι έχει ένας υπάλληλος, ταιριάζει καλύτερα σ’ αυτές τις ανάγκες ώστε αυτός να αναδεικνύεται ως ο καταλληλότερος» και η σύσταση «εκδήλως δεν μπορεί να προσθέτει ή να αφαιρεί από την υπηρεσιακή εικόνα των υπαλλήλων» (Μοδίτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 695).

Η απλή παράθεση των θεσμοθετημένων κριτηρίων δεν αποτελεί αιτιολογημένη σύσταση, η οποία για να είναι βοηθητική για σκοπούς κρίσης, πρέπει, πέραν των θεσμοθετημένων κριτηρίων, να στηρίζεται στα στοιχεία του φακέλου και να προβαίνει σε σύγκριση σε βαθμό που να καθιστά τον δικαστικό έλεγχο, εφικτό και αποτελεσματικό και να προσδιορίζονται οι ιδιότητες και οι ικανότητες τις οποίες διαθέτει ο ενδιαφερόμενος και οι οποίες θα τον βοηθήσουν για καλύτερη εκπλήρωση των απαιτήσεων της υπό κρίση θέσης (Νεοκλέους v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Α.Ε 266/2012, ημ. 20.12.2019).
Σύσταση που απλώς αναπαράγει τα μετρήσιμα στοιχεία του φακέλου δεν μπορεί να λειτουργεί ως ανεξάρτητος δείκτης αξίας (Στυλιανού κ.α. ν. Δημοκρατίας κ.α. (1994) 3 Α.Α.Δ. 387) στην οποία παρέπεμψε η Λεωνίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 385) όπου κρίθηκε ότι η απαίτηση του Νόμου ικανοποιείται όταν η σύσταση περιέχει την άποψη του Διευθυντή για τις αρετές, ικανότητες και ιδιότητες που χρειάζονται για την επιτυχή εκτέλεση των καθηκόντων μιας θέσης και τα δεδομένα στη βάση των οποίων έχει διαμορφωθεί η άποψη ότι ο συστηνόμενος είναι ο αξιότερος από την άποψη της συγκέντρωσης των αρετών, ικανοτήτων και ιδιοτήτων που απαιτούν τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης. Συναφώς, αναφορά στη Λεωνίδου έγινε στην ανωτέρω απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Νεοκλέους: «Στην ίδια τη σύσταση δεν προσδιορίζονται οι ιδιότητες και οι ικανότητες τις οποίες διαθέτει ο ενδιαφερόμενος και οι οποίες θα τον βοηθήσουν για καλύτερη εκπλήρωση των απαιτήσεων της υπό κρίση θέσης».

Όπως  λέχθηκε στην Πολυκάρπου κ.α. v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1993) 4Α Α.Α.Δ. 72, 85: «Η απλή αναφορά των τριών νομοθετημένων κριτηρίων δεν ικανοποιεί την απαίτηση του νομοθέτη για αιτιολογημένες συστάσεις». Όπως αναφέρθηκε και στη Δημοκρατία ν. Κ. (2010) 3 Α.Α.Δ. 272, η σύσταση θα πρέπει να είναι σύμφωνη με τα υπηρεσιακά δεδομένα και να ανακύπτει «…μετά από σύγκριση...και συνεκτίμηση του συνόλου των αναγνωρισμένων στοιχείων κρίσης, ήτοι, της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας». Επίσης, η σύσταση δεν είναι απλή αναπαραγωγή των μετρήσιμων ή των απτών στοιχείων του φακέλου και αν δεν θα προσθέτει οτιδήποτε σε όσα θα μπορούσαν να εντοπιστούν στο φάκελο είναι πλεονασματική και η σημασία της μηδαμινή (Παπαϊωάννου κ.α. (Αρ. 2) v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 713).

Η σύσταση δεν μπορεί να έχει διακοσμητικό χαρακτήρα (Λοϊζίδης v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1992) 4ΣΤ Α.Α.Δ. 4742, 4747) και συναρτάται με την υποχρέωση του Διευθυντή να παρουσιάζει ορθή εικόνα των υποψηφίων (Κ. κ.α.. v. Γεωργίου (2011) 3(Β) Α.Α.Δ. 660).

Δημοσθένης Στεφανίδης - Δικηγόρος