Τρισάγιο στο μνημείο Πεσόντων στην Πανεπιστημιούπολη

Το Πανεπιστήμιο Κύπρου, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη των εννέα πεσόντων Αξιωματικών, Υπαξιωματικών και Οπλιτών που έπεσαν ηρωικά υπερασπιζόμενοι την πατρίδα στις 20 Ιουλίου 1974, τέλεσε τρισάγιο, σήμερα Τετάρτη, 19 Ιουλίου 2017 στο Μνημείο Πεσόντων στην Πανεπιστημιούπολη.

Στον χώρο όπου στεγάζονται σήμερα οι Φοιτητικές Εστίες, λειτουργούσε στρατόπεδο δύο Mονάδων του Πυροβολικού της 184ΠΠΠ και 185ΜΠΠ.

Κατά την πρώτη ημέρα της τουρκικής εισβολής, στις

20 Ιουλίου του 1974, το στρατόπεδο δέχθηκε επιθέσεις από την τουρκική αεροπορία, με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό εννέα Υπαξιωματικών και Οπλιτών.

Στον χαιρετισμό του, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου, Καθηγητής Κωνσταντίνος Χριστοφίδης, ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι οι οποίοι ζουν την ιστορία και κάποιοι άλλοι, οι οποίοι τη γράφουν. Σήμερα βρισκόμαστε σε αυτό τον ιερό χώρο για να τιμήσουμε εννέα ανθρώπους που έγραψαν ένα σημαντικό κομμάτι της Ιστορίας της Κύπρου. Ήταν νέα παιδιά, ηλικίας μόλις δεκαεννέα και είκοσι ετών. Η μοίρα τα έφερε με τέτοιο τρόπο, που μετά από πολλά χρόνια, εδώ γύρω τους ζουν πολλά νέα παιδιά, φοιτητές. Η κατοχή θα τελειώσει και η Κύπρος θα ελευθερωθεί και πάλι. Τότε η δική μας γενιά, οι συμπολεμιστές τους, αλλά και οι γενιές που ακολουθούν, θα ξαναφτιάξουμε το χαμένο μωσαϊκό της Ιστορίας μας στα εδάφη που χάσαμε και που θα ξαναγίνουν δικά μας. Τότε όλες οι γενιές που έρχονται θα έχουν στη μνήμη τους αυτούς τους ανθρώπους που πολέμησαν και έδωσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν για την ελευθερία της Κύπρου, τη ζωή τους. Σήμερα, ακριβώς σε αυτό τον τόπο, περπατούμε κι εμείς στα βαριά βήματα της Ιστορίας της Κύπρου».

Χαιρετισμό απηύθυνε και ο επίτιμος Πρόεδρος του Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολικού, Κώστας Δράκος, ο οποίος με αισθήματα πατριωτικού ρίγους, αγωνιστικού δέους και εθνικής υπερηφάνειας, ανέφερε πως σήμερα η σκέψη στρέφεται επιτακτικά στις τραγικές εκείνες ημέρες του Ιούλη του 1974, όταν οι εννέα ηρωομάρτυρες των δυο μονάδων του Πυροβολικού επέλεξαν να καταστήσουν βίωμά τους, αλλά και τελευταία πράξη της ζωής τους, τον όρκο των προγόνων μας «Ου καταισχύνω όπλα τα ιερά».

Ευσυνείδητα επέλεξαν και αυτοπροαιρέτως αποφάσισαν, πρόσθεσε, να μην εγκαταλείψουν τα πυροβόλα τους στο έλεος της τουρκικής αεροπορίας, αλλά να τα μετακινήσουν σε χώρους όπου ο εχθρός δεν θα μπορούσε να τα πλήξει. Απευθυνόμενος προς τους ηρωικούς οπλίτες της 185ΜΠΠ και της 185ΠΠΠ, ο κ. Δράκος ανέφερε ότι ένας μόνο όρκος αρμόζει προς τους ίδιους: «να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για να κυματίσει περήφανα η σημαία της πραγματικής, ατόφιας και ανόθευτης ελευθερίας σε όλη την κατεχόμενη και συνάμα μαρτυρική μας γη».

Η σεμνή αυτή τελετή ολοκληρώθηκε με κατάθεση στεφάνων και τον Εθνικό Ύμνο.