Αρχιεπισκοπικές Εκλογές:Το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς

Οι εκκλησία μας ανέκαθεν ήταν και είναι εκκλησία έμπρακτης αγάπης και αδελφότητας. Χωρίς την πρακτική εφαρμογή του Χριστού στη ζωή μας, τότε δεν υπάρχει ουσία.

Γι' αυτόν τον λόγο οι πραγματικοί χριστιανοί ανέκαθεν ήταν άνθρωποι της πράξης χωρίς πολλά κύριε ελέησον. Έτσι και τώρα που διανύουμε τις αρχιεπισκοπικές εκλογές και την ενθρόνιση του νέου Αρχιεπισκόπου Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου, ως χριστιανοί οφείλουμε να βλέπουμε τα πράγματα με

Όσον αφορά την εκλογική διαδικασία. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι ολόκληρο το σώμα της εκκλησίας έχει την δυνατότητα να συμμετέχει ενεργά. Αν δούμε όμως πίσω από τα γεγονότα, παρατηρούμε μια πολύ ισχνή συμμετοχή. Ακόμη τραγικότερο είναι το πολύ χαμηλό ενδιαφέρον στις μικρότερες ηλικίες.

Αυτό θα έπρεπε να μας προβληματίσει ιδιαίτερα. Από την μια δείχνει την αδυναμία του κλήρου να μεταδώσει το μήνυμα της εκκλησίας στους νέους και να τους κάνει να νιώσουν κομμάτι της. Από την άλλη δείχνει πως οι σημερινοί νέοι χάνονται στο φαίνεστε, την εικόνα της σύγχρονης εποχής κι αδυνατούν να προσπαθήσουν και να ψάξουν για το είναι, την ουσία.

Είναι θεμιτό ο κάθε χριστιανός με τα προσωπικά του κριτήρια να υποστηρίζει τον ιεράρχη που επιθυμεί να αναλάβει την ευθηνή του προκαθήμενου της εκκλησίας μας. Για αυτό το λόγο έχει και το δικαίωμα να ψηφίζει αυτών που θεωρεί καταλληλότερο.

Παρ όλα αυτά ο καταστατικός χάρτης της εκκλησίας μας προβλέπει μια πολύ σοφή διαδικασία. Ο λαός αναδεικνύει το τριπρόσωπο. Τους τρις δημοφιλέστερους ιεράρχες εκ των οποίων η ιερά σύνοδος θα αποφασίσει ποιος θα αναλάβει τα ινία της αρχιεπισκοπής. Ο λόγος για αυτήν την πρόνοια είναι ο εξής. Λαμβάνεται υπόψιν η κρίση του λαού όμως την τελική ευθύνη της απόφασης έχει η ιερά σύνοδος.

Είτε η απόφαση αυτή οδηγεί στην διαφύλαξη της ορθόδοξης πίστης και παράδοσης είτε όχι, το βάρος δεν πρόκειται να υποπέσει στον λαό. Επιπλέον ποιος είναι καταλληλότερος να κρίνει εάν μπορεί κάποιος να φέρει εις πέρας την διαχείριση της αρχιεπισκοπής από αυτούς που ήδη διαχειρίζονται ένα μέρος της; Ιδιαίτερα της αυτοκέφαλης εκκλησίας της Κύπρου, που έχει οικουμενική ακτινοβολία αλλά και την διασφάλιση της πνευματικής ακεραιότητας της Ορθοδοξίας και του έμπρακτού της έργου;

Όποιος λοιπόν απαιτεί την απλή επικύρωση των εκλογών από την ιερά σύνοδο, δεν βλέπει καθαρά. Πλανάτε,  διότι θεωρεί την άποψή του σημαντικότερη της συνόδου. Σημαντικότερη από την γνώμη των ιδίων των αρχιερέων που ζουν καθημερινά την εκκλησία, γνωρίζουν τις απαιτήσεις, αλλά και τις δεξιότητες, (αρετές κατά την εκκλησιαστική γλώσσα), που πρέπει να διαθέτει ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου.

Επίσης όσοι ανήκουν στην οικογένεια της εκκλησίας μας να γνωρίζουν ότι η ιερά σύνοδος αναδεικνύει πάντοτε αυτόν που πρέπει. Ασχέτως αν δεν είμαστε σε θέση να το διαπιστώσουμε άμεσα. Χωρίς να υποστηρίζω οποιοδήποτε συγκεκριμένο ιεράρχη παρα μόνον το συμφέρον της εκκλησίας μας παραθέτω το συγκεκριμένο παράδειγμα. Υπενθυμίζω ότι με τον τέως Αρχιεπίσκοπο έγινε σφοδρή κριτική ιδιαίτερα όταν πρωτοαναδείχτηκε.

Παρ όλα αυτά αν και κακός επικοινωνιακά αν δεν ήταν ο συγκεκριμένος αμφιβάλλω εάν θα πραγματοποιούνταν πολλές από τις καίριες τομές που έγιναν στην εκκλησία. Ακόμη με την απρόσμενη οικονομική κρίση που ακολούθησε μερικά χρόνια μετά την εκλογή του, δεν νομίζω πως η εκκλησία θα παρέμενε αλώβητη. Κι όταν λέω εκκλησία δεν εννοώ μόνο τον κλήρο και τις οικογένειές τους, αλλά και ολόκληρο το φιλανθρωπικό της έργο.

Που στην περίπτωση της Κύπρου είναι διάχυτο και ουσιαστικό, στηρίζοντας τα πλείστα κοινωφελή ιδρύματα και έργα στο νησί και όχι μόνο. Το πρόσφατο αυτό παράδειγμα αποδεικνύει και την ιερότητα της συνόδου την οποία πρέπει να σεβόμαστε.

Είναι καλό λοιπόν να εκφράζουμε τη θέση μας ως το σώμα της εκκλησίας μας, αλλά σε καμία περίπτωση να μην παραγνωρίζουμε τον θεσμό της ιεράς συνόδου.

Μην θεωρούμε ότι τα δικά μας κριτήρια είναι ανώτερα. Η ορθοδοξία πέραν από την παράδοση που είναι ζωντανή και επηρεάζεται προφανώς από τις συνθήκες της εποχής, έχει σταθερές αποκρυσταλλωμένες θέσεις αναλλοίωτες μέσα στους αιώνες. Διαφορετικά δεν θα ήταν η ορθή πίστη, παρά ένα ακόμα φιλοσοφικό ρεύμα.

Την ακεραιότητα αυτή διασφαλίζει ολόκληρος ο καταστατικός χάρτης της εκκλησίας της Κύπρου. Αφουγκράζεται το συναίσθημα του λαού μέσα από το τριπρόσωπο και διατηρεί την αγιότητα της εκκλησίας  μέσα από την απόφαση της Ιεράς Συνόδου. Μην φανατίζεστε και μην παρασύρεστε. Δεν υπάρχει λόγος απογοήτευσης όποιος και να αναδειχθεί. Να είστε βέβαιοι ότι με κάποιον τρόπο και για κάποιο λόγο θα είναι ο καταλληλότερος. 

Φοιτητής Ιατρικής Σχολής
Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών