Από τις «δικοινοτικές ταραχές» στις «πολυκοινοτικές ταραχές»;

Τον Δεκέμβριο του 1963 το «δίλημμα ασφαλείας» για την κυβέρνηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ήταν το εξής: Ήταν γνωστή η εισαγωγή όπλων από την Τουρκία για την ΤΜΤ και οι αποσταθεροποιητικές ενέργειες των Τουρκοκυπρίων, μέσα σε ένα κλίμα καχυποψίας, τόσο διακοινοτικής, όσο και ενδοκοινοτικής.

Η παράνομη διακίνηση τουρκικού οπλισμού έπρεπε να ελεγχθεί, καθώς αποτελούσε υπαρξιακό πρόβλημα για τους Κύπριους Έλληνες. Αν όμως γινόταν κάτι τέτοιο, τότε θα παρουσιαζόταν ως «ρατσιστική αστυνομική καταστολή» από πλευράς των Κυπρίων Ελλήνων κατά των Κυπρίων Τούρκων, και έτσι ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία

να «δικαιολογηθεί» η τουρκοκυπριακή ηγεσία να αμυνθεί, και η Τουρκία να την προστατέψει.


Τι συμβαίνει τα τελευταία δέκα -τουλάχιστον- χρόνια; Μόνο από ανοικτές πηγές, γνωρίζουμε ότι η Τουρκία, είτε με ανοχή είτε με ενθάρρυνση είτε οργανωμένα, εργαλειοποιεί τις μεταναστευτικές ροές και διοχετεύει μέσω της Γραμμής Κατάπαυσης του Πυρός λαθρομετανάστες από περιοχές της Συρίας, όπου η ίδια δημιούργησε και συντήρησε παραστρατιωτικούς σχηματισμούς, αλλά και περιοχές της Αφρικής, όπου έχει έντονο γεωπολιτικό αποτύπωμα, όπως η Σομαλία.


Διαβάστε περισσότερα στη «Σημερινή» που κυκλοφορεί.

Keywords
Τυχαία Θέματα