Ανοικτή επιστολή προς Σόιμπλε*

(*το κείμενο αυτό γράφτηκε τον Μάρτιο 2013 μετά τον εξευτελισμό και διασυρμό της Κύπρου δια του κουρέματος- δυο χρόνια αργότερα υπό το φώς των σημερινών εξελίξεων φαντάζει ακόμα τρομερά επίκαιρο) Αγαπητέ κύριε Σοιμπλε, Παρόλη την αρχική μου έκπληξη για την απαξιωτική, αναξιοπρεπή και εριστική σας στάση προς τη χώρα μου, ολοένα και συνειδητοποιώ ότι καθόλου, μα καθόλου, δεν πρέπει να εκπλήσσομαι. Ας μην ξεχνάμε ότι εσείς οι Γερμανοί πολιτικοί είστε εξάλλου συνηθισμένοι «να φτύνουν το χώμα όπου πατάτε», όπως έλεγε ο φον Μπίσμαρκ. Είστε συνηθισμένοι, τέλος πάντων, να συμπεριφέρεστε με σύμπλεγμα υπεροψίας και ανωτερότητας (ξέρετε το ονομάζουμε το Σύνδρομο Sadowa-Sedan, κατ’ακρίβειαν εμείς οι ιστορικοι χαριτολογώντας) κατάλοιπο της δημιουργίας του Γερμανικού κράτους δια μέσω των στρατιωτικών νικών της Πρωσίας ενάντια στην Αυστρία και στη Γαλλία τον 19ο αιώνα. Είστε συνηθισμένοι, έτσι κι αλλιώς, να ταπεινώνετε τους αντιπάλους σας- δεν θα παραξενευτώ καθόλου, όπως δα ατιμωτικά διοργανώσατε τη στέψη του πρώτου Αυτοκράτορα της Γερμανίας μέσα στις Βερσαλλίες, να επιμένετε σύντομα να κυματίζει μόνο η σημαία της Ευρωπαικής ‘Ενωσης’ στην Ακρόπολη ή στο Κούριο. Όπως κοινωνιολογικά το προσδιόρισε και ο Μαξ Βεμπερ, η Γερμανία δεν ήταν παρά ένα παιδί που γεννήθηκε μέσα από τρεις πολέμους και άρα μόνο με πολέμους μπορούσε να μεγαλώσει. Μόνο που η στρατιωτική ισχυής αντικαταστάθηκε αυτή τη φορά από την οικονομική σας ηγεμονία. Μια οικονομική ηγεμονία, που όπως θα έλεγε ο Θουκυδίδης, μοιάζει πλέον με τυραννία. Μια οικονομική ηγεμονία που ξεπήδησε από μια ένωση που δημιουργήθηκε πρωτίστως για να σας ελέγξει, να σας αφαιρέσει την οικονομική δυνατότητα να ξανααιματοκυλίσετε την Ευρώπη. Μια οικονομική ηγεμονία που σας επιτράπηκε να εξασκήσετε μέσω του Ευρώ, μόνο αφού ο Μιτεράν, μετά από τις νουθεσίες των Αγγλοαμερικανών, πείσθηκε πως η πιο στενή νομισματική εμπλοκή μιας πλέον ενωμένης Γερμανίας στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι θα απέτρεπε ίσως το χειρότερο στο μέλλον. Προφανώς ήταν μια λάθος εκτίμηση, γιατί η ιδέα της Ευρώπης έχει πλέον απαχθεί και βιαστεί αισχρά από τον Γερμανικό ταύρο. Να σας υπενθυμίσω μόνο πως κάποτε κι εσείς εκπλιπαρούσατε για εκεχειρία και οικονομική βοήθεια, οίκτο και συμπάθεια. Και δεν ήταν καθόλου παράξενο πως οι Γάλλοι, που τόσο είχαν εξευτελιστεί από εσάς το 1870, αρνήθηκαν να αφήσουν τους απεσταλμένους σας να πλησιάσουν καν τις Βερσαλλίες λίγα χρόνια αργότερα, όπου και πάλι (τι τραγική σύμπτωση!) καθοριζόταν η μοίρα του Γερμανικού έθνους, μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όπου και εσάς σας είπαν για τη Συνθήκη των Βερσαλλιών “Take it or leave it.”Να σας υπενθυμίσω πως και εσάς η οικονομία σας αναδομήθηκε δύο φορές με Αμερικανικά κεφάλαια, γι’ αυτό κι άλλωστε πεινάσατε και εσείς μαζί με τους Αμερικανούς το 1929. Ας είναι. Ας μας περιφρονείτε. Τουλάχιστον εμείς δεν χρειαστήκαμε να αποποιηθούμε την ιστορία μας από ντροπή για το παρελθόν μας. Όταν ο Κολ αλαφιασμένος μονολογούσε στην Καγκελλαρία «Είμαι ο πρώτος Καγκελλάριος μιας ενωμένης Γερμανίας μετά τον Χίτλερ και είναι τόσο μεγάλη ευθύνη», τουλάχιστον εμείς τον πιστώσαμε με καλή θέληση, έστω κι αν δεν πιστέψαμε ποτέ πραγματικά πως ο Χίτλερ ήταν μια παρένθεση στην επεκτατική σας ιστορία. Ακόμα και όταν από ντροπή προσπαθούσατε να κρύψετε τη συνενοχή σας στα εγκλήματα των Ναζί (παρεπιπτόντως η μυρωδιά από τις καμένες ανθρώπινες σάρκες και τους φούρνους έφτανε μέχρι τα γειτονικά χωριά και τις πόλεις, κύριε Σόιμπλε) και να δημιουργήσετε δήθεν το μύθο της Γερμανικής Resistenz ενάντια στο Φύρερ σας, εμείς ευγενικά προσπαθήσαμε να μην σας φέρουμε σε δύσκολη θέση. Ας είναι. Τη δική μας ιστορία δεν θα την αντιπαραθέσω-θα μας έπαιρνε πολλές σελίδες άλλωστε. Απλώς να σας υπενθυμίσω πως και ο Δαρείος είχε «υπεροψίαν και μέθην» και θυμάστε φαντάζομαι τη μοίρα του Δαρείου... H Άννα Κουκκίδη-Προκοπίουείναι Ιστορικός-Διεθνολόγος στο Κέντρο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων-Πανεπιστήμιο Λευκωσίας