Ανάλυση: Στο μυαλό του Προέδρου 48 ώρες μετά την συνέντευξη Τύπου

Βρισκόμαστε στην μεθεπόμενη ημέρα της ενημέρωσης του Προέδρου Αναστασιάδη προς τον λαό για την αποκεντρωμένη ομοσπονδία.

Οι πρώτες αναγνώσεις – αναλύσεις έγιναν ενώ υπήρξαν ως ήταν φυσικό και οι πρώτες αντιδράσεις τόσο στο εσωτερικό μέτωπο όσο και από τουρκοκυπριακής πλευράς.

Ποια ήταν όμως η μεγάλη εικόνα των όσων είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Και ποιο ήταν το κεντρικό πολιτικό αφήγημα και μήνυμα που θέλησε να περάσει στο ακροατήριο που απευθυνόταν;

Αρχικά, αξίζει να σημειωθεί ότι ο ίδιος, δήλωσε ευθαρσώς, πως καταθέτει έναν προβληματισμό ως τροφή για σκέψη.

Μετά

από πέντε και πλέον χρόνια στο πηδάλιο της εξουσίας διαπραγματευόμενος το Κυπριακό και έχοντας στις πλάτες του την εμπειρία του Κραν Μοντάνα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ανησυχεί και προβληματίζεται. Προβληματίζεται για μια πτυχή του Κυπριακού όπως είναι η διακυβέρνηση. Εσωτερική πτυχή, την οποία ουδέποτε προέταξε προηγουμένως στην Προεδρική του θητεία, εν αντιθέσει με τα ζητήματα ασφάλειας και εγγυήσεων τα οποία αποτελούν τις «κόκκινες γραμμές» της διαπραγματευτικής μας θέσης.

Ανεξαρτήτως των λόγων και των αιτιών, που οδήγησαν τον Πρόεδρο Αναστασιάδη αυτή τη στιγμή να τοποθετήσει και την συγκεκριμένη πτυχή του Κυπριακού στην πρώτη γραμμή της ρητορικής του, ένα είναι το κρατούμενο. Ότι δηλαδή, για την πλευρά μας, δεν αρκεί να υπάρξει λύση που θα μας απαλλάσσει από τα κατοχικά στρατεύματα και τα εγγυητικά δικαιώματα αλλά και που θα είναι λειτουργική. Και λειτουργική για τον Νίκο Αναστασιάδη σημαίνει να μην μπορεί η τουρκοκυπριακή πλευρά να μεταμορφώνεται σε δούρειο ίππο της Τουρκίας στο νέο ομόσπονδο μόρφωμα μέσω της μιας θετικής ψήφου για όλες τις αποφάσεις, παραλύοντας έτσι το κράτος και μεγαλεπήβολους σχεδιασμούς, όπως για παράδειγμα, ο αγωγός EastMed.

Ο Νίκος Αναστασιάδης, προσπάθησε μέσα από τα επιχειρήματα που ανέπτυξε να περάσει το μήνυμα ότι αφενός κατανοεί τους κινδύνους που ελλοχεύουν από το παρατεταμένο αδιέξοδο. Αφετέρου, δεν είναι διατεθειμένος να διαλύσει έστω και την κουτσουρεμένη Κυπριακή Δημοκρατία, στο όνομα μιας λύσης, που την επαύριον, θα καθιστά τους Ελληνοκύπριους όμηρους της Τουρκίας, μέσω της μειοψηφούσας κοινότητας του νησιού.

Μια επιχειρηματολογία που χρησιμοποιείται κυρίως από το λεγόμενο «απορριπτικό» μέτωπο και συνοψίζεται στη θέση πως: «μια κακή λύση, θα είναι χειρότερη από την μη λύση».

Ενδεικτική προς τούτο, ήταν και η στιχομυθία που είχε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τον Γ.Γ του ΑΚΕΛ στο τελευταίο εθνικό συμβούλιο, όταν ο Άντρος Κυπριανού, απευθυνόμενος στο Πρόεδρο, διερωτήθηκε, γιατί στο παρελθόν κατηγορούσε τον Τάσσο Παπαδόπουλο αφού σήμερα ακολουθεί την πολιτική του προσέγγιση. Με τον Νίκο Αναστασιάδη να απαντά: «Επειδή τώρα τα βιώνω».

Παρά ταύτα, θα ήταν άστοχο αν σήμερα ισχυριζόμασταν, ότι ο Νίκος Αναστασιάδης, μεταλλάχθηκε σε Τάσσο. Αυτό όμως που είναι παραδεκτό είναι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, προσπαθεί να εμφανιστεί ως o ηγέτης που αφουγκράζεται τις ανησυχίες της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, που το 2004 ψήφισε «όχι» στο σχέδιο «Ανάν», το οποίο ο ίδιος στήριξε με παίζοντας κορώνα γράμματα την πολιτική του καριέρα.

Υπενθυμίζεται, ότι κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων στο Κραν Μοντάνα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εμφανίστηκε μπροστά στους δημοσιογράφους και με αυστηρό ύφος δήλωνε πως γνωρίζει τα όρια μέσα στα οποία διαπραγματεύεται. Όρια και απαιτήσεις που προφανώς έθεσε ο ίδιος ο λαός τον οποίο εκπροσωπεί.

Ως εκ τούτου, η σκοπιμότητα της συνέντευξης Τύπου της περασμένης Τρίτης (6/11) αφορούσε την πολιτική νομιμοποίηση που επιχείρησε να λάβει ο Νίκος Αναστασιάδης από την κοινωνία για τους παρά πέρα χειρισμούς του.

Χειρισμοί, οι οποίοι βασίζονται στο γεγονός ότι ο ίδιος, ως "υπεύθυνος ηγέτης", δεν παραγνωρίζει τους φόβους, τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες του λαού.