ΑΚΕΛ:Για εμάς η επανένωση της Κύπρου είναι στόχος αμετάθετος

Ομιλία απηύθυνε ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, Άνδρος Κυπριανού στο Φεστιβάλ «Κωστάκη Ευαγόρου».

Αυτούσια η ανακοίνωση

Από μέρους της ΚΕ ΑΚΕΛ απευθύνω θερμό χαιρετισμό στο Φεστιβάλ «Κωστάκης Ευαγόρου». Το έχουμε πει πολλές ϕορές: τα παλικάρια που έπεσαν πολεμώντας ενάντια στον ϕασισμό, πολεμώντας για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια της πατρίδας και του λαού μας είναι το όνομα, η τιμή, η περηϕάνια μας. Είναι η κατάθεση αίματος του Λαϊκού Κινήματος στην υπόθεση

«Έβαλε ο Θεός σημάδι, παλικάρι στα Σϕακιά», τραγούδησε ο μεγάλος Νίκος Ξυλούρης, τον οποίο θα δοξάσουμε απόψε με το αϕιέρωμα που ετοίμασε ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης. Δυστυχώς, στην Κύπρο δεν ήταν ο Θεός που έβαλε σημάδι τα παλικάρια μας. Ήταν ο ιμπεριαλισμός, η Χούντα και η ΕΟΚΑ Β΄ που έστρεψαν τα όπλα της προδοσίας ενάντια στο λαό μας. Αυτοί ήταν οι πρωταγωνιστές της προδοσίας, του προμελετημένου εγκλήματος σε βάρος του λαού μας. Αυτοί έβαλαν σημάδι τα παλικάρια μας με τις συλλήψεις, τις Κεντρικές Φυλακές, τα καλάσνικωϕ, τα βασανιστήρια, τα «ήρθε η ώρα σας σκυλιά του Μούσκου», τα «δεν θα δείτε ξανά το ϕως του ήλιου». Αυτοί οι ίδιοι που έτρεξαν να κρυϕτούν στις 20 του Ιούλη για να μην πολεμήσουν τον εισβολέα. Αυτοί που τα έργα και οι ημέρες τους άϕησαν την Κύπρο να πνιγεί στο αίμα. Αυτοί που οργάνωσαν την προδοσία αν και γνώριζαν ότι αυτό θα έδινε την ευκαιρία στην Τουρκία να εισβάλει.

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες κάνουμε την ίδια συζήτηση. Αυτοί μιλούν για «άϕρον πραξικόπημα», για «νεαρά παιδιά που παρασύρθηκαν», για το ότι «όλοι είχαν ευθύνες». Αν αποδεκτούμε αυτό το αϕήγημα για τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου, θα είναι σαν να σκοτώνουμε τους ήρωες μας για δεύτερη ϕορά. Αν αποδεκτούμε αυτό το αϕήγημα, θα είναι σαν να έχουμε ξεχάσει τα πάντα. Αν ξεχάσουμε την αντίσταση, θα ξεχάσουμε και την προδοσία. Αν ξεχάσουμε το έγκλημα, θα ξεχάσουμε και τους εγκληματίες. Αν ξεχάσουμε τους ήρωες, θα ξεχάσουμε και τους προδότες. Αν τα αποδεχτούμε όλα αυτά, θα έχουμε βάλει ταϕόπλακα στη μνήμη που πρέπει να γίνεται συνείδηση.

Τον Ιούλιο του 1974 ο Κωστάκης ήταν μόλις 20 χρονών. Υπηρετούσε στο εϕεδρικό που είχε ιδρυθεί από τον Μακάριο ως αντίβαρο στη χουντική εθνοϕρουρά και τη διαβρωμένη αστυνομία. Ο Κωστάκης ήταν απόϕοιτος της Τεχνικής Σχολής Λεμεσού. Ως παιδί από προοδευτική οικογένεια, στα μαθητικά του χρόνια δραστηριοποιήθηκε στο σύλλογο των Λαϊκών Οργανώσεων του χωριού του˙ τον ΑΠΟΛ. Υπήρξε μέλος της επιτροπής του συλλόγου και εντάχθηκε στις γραμμές της ΕΔΟΝ. Παιδί τίμιο, δραστήριο και πολύ καλού χαρακτήρα έχαιρε μεγάλης εκτίμησης ανάμεσα στους συνομήλικους του, αλλά και ευρύτερα ανάμεσα στους συγχωριανούς και τους συναγωνιστές του. Στις δύσκολες μέρες της προπραξικοπηματικής περιόδου ο Κωστάκης εντάχθηκε στη δύναμη του εϕεδρικού, συνειδητοποιώντας έμπρακτα το καθήκον του κάθε πολίτη να υπερασπίσει τη δημοκρατία και τη νομιμότητα στον τόπο.

Όταν στις 15 του Ιούλη οι πραξικοπηματίες επετέθηκαν με μανία εναντίον του στρατοπέδου του εϕεδρικού στην Αθαλάσσα, ο Κωστάκης πολέμησε ηρωικά για να μην περάσουν. Εκεί έπεσε κτυπημένος από τα προδοτικά βόλια.

Είναι σκληρό ένας νέος άνθρωπος να χάνει τη ζωή του πολεμώντας. Είναι δυο ϕορές σκληρό και άδικο ένας νέος άνθρωπος να χάνει τη ζωή του από τα βόλια της προδοσίας.

Μιας προδοσίας που έϕερε την ανείπωτη τραγωδία της τουρκικής εισβολής. Όλοι αυτοί που παρίσταναν τους υπερ-πατριώτες, που συνομώτησαν εναντίον της Δημοκρατίας και της νομιμότητας, που έσπερναν τον τρόμο και το θάνατο με τον τραμπουκισμό και τον αντικομμουνισμό τους, ήταν εκείνοι που άνοιξαν την κερκόπορτα. Τα έργα τους κόστισαν στην Κύπρο ξεριζωμό, προσϕυγιά, αίμα, δάκρυ και πόνο. Η τουρκική εισβολή πληρώθηκε από το λαό μας με χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους. Ξερίζωσε από τον τόπο τους 160,000 ελληνοκύπριους και 40,000 τουρκοκύπριους. Εξακολουθεί να στραγγαλίζει με την κατοχή το 37% των εδαϕών της πατρίδας μας.

Με το πραξικόπημα εκτελέστηκε το μισό έγκλημα σε βάρος της Κύπρου και του κυπριακού λαού. Το άλλο μισό πραγματοποιήθηκε με την τουρκική εισβολή. Είναι χαρακτηριστική η μαρτυρία του στρατηγού Μπονάνου, ότι το ξημέρωμα της 20ης Ιουλίου, αν και γνώριζε για την τουρκική απόβαση, δεν επικοινώνησε με την Κύπρο, γιατί «είχε ιεραρχήσει άλλα πράγματα να κάνει». Είναι επίσης χαρακτηριστική η μαρτυρία του Γεωργίτση ότι ο Μπονάνος είχε δώσει οδηγίες να αϕήσουν τους τούρκους «για λόγους τιμής και γοήτρου να ακουμπήσουν κάπου στην περιοχή της Κερύνειας». Οι Χουντικοί και το σαθρό παρακράτος που είχαν στήσει, ένιψαν με αυτά τα λόγια τα χέρια τους στο αίμα της Κύπρου.

«Η καλύτερη λύση για την Κύπρο είναι η διχοτόμηση και αυτή θα προωθούσα αύριο το πρωί αν είχα στη διάθεση μου τον 6ο στόλο». Αυτά έλεγε κάποτε ο Άτσεσον. Ο ιμπεριαλισμός έπαιξε τον πρώτο ρόλο για την προετοιμασία και την υλοποίηση του δίδυμου εγκλήματος. Η Τουρκία άρπαξε με τη βία την ευκαιρία να πραγματοποιήσει τις επεκτατικές της βλέψεις στο νησί. Η καλύτερη λύση για την Κύπρο είναι η διχοτόμηση, υποστήριζαν αυτοί που διέταξαν το έγκλημα σε βάρος του τόπου μας τότε. Είναι απορίας άξιο πώς υπάρχουν ορισμένοι σήμερα που παριστάνουν τους υπερ-πατριώτες αλλά ισχυρίζονται ακριβώς το ίδιο πράγμα: τη μη λύση ως λύση. Τη διχοτόμηση ως την καλύτερη δυνατή εναλλακτική. Φαντασιώνονται Κύπρο έστω μισή, αλλά ελληνική. Ούτε καν έτσι δεν θα γίνει. Αν η Κύπρος μείνει μισή τότε ο πληθυσμός της άλλης μισής που θα εποικίζεται συνεχώς θα αναζητήσει ζωτικό χώρο. Μοιραία κάποια στιγμή θα κατακλύσει ολόκληρη την Κύπρο.

Εμείς ουδέποτε θα συμϕωνήσουμε με κάτι τέτοιο. Ουδέποτε θα αποδεχθούμε να δωρίσουμε τη μισή μας πατρίδα στην Τουρκία.

Μετά τη Διάσκεψη στο Κρανς Μοντανά τοποθετήθηκε στα κατεχόμενα το κόμμα των εποίκων και έθεσε στον κ. Ακκιντζί δύο αιτήματα: να πάψει να συνομιλεί με στόχο την ομοσπονδία και να ακολουθήσει νέα στρατηγική. Οι συνειρμοί γίνονται από μόνοι τους. Από τη μια πλευρά του συρματοπλέγματος το κόμμα των εποίκων ζητά αλλαγή στρατηγικού στόχου και νέα στρατηγική και από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος τα κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου ζητούν ακριβώς το ίδιο.

Είναι άραγε νέα στρατηγική η επανάληψη παλιών συνταγών; Είναι νέα στρατηγική η απόρριψη των πάντων; Είναι νέα στρατηγική αυτή που συμβιβάζει τα ασυμβίβαστα; Το ΔΗΚΟ λέει ότι θέλει δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με σωστό περιεχόμενο. Η ΕΔΕΚ έχει αποκηρύξει επίσημα τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Η Αλληλεγγύη θέλει ενιαίο κράτος. Πώς συμβιβάζονται όλα αυτά; Ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι αυτή η συμμαχία δεν είναι συμμαχία για την Κύπρο, αλλά συνεργασία για την καρέκλα.

Για εμάς η λύση του Κυπριακού, η επανένωση της Κύπρου είναι στόχος αμετάθετος. Λύση δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως περιγράϕεται στα κείμενα των Ηνωμένων Εθνών. Λύση που θα επανενώνει τον τόπο, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία της Κύπρου. Λύση που θα οδηγεί σε ενωμένο κράτος, με μία κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα. Λύση που θα σέβεται τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα του συνόλου του κυπριακού λαού.

Μετά τις συνομιλίες στο Κρανς Μοντανά πολύς κόσμος απογοητεύτηκε και έχασε κάθε ελπίδα να λυθεί το Κυπριακό. Ο κ. Αναστασιάδης καλλιέργησε πολλές προσδοκίες τις οποίες δυστυχώς δε δικαίωσε. Λέγοντας το αυτό, δεν απενοχοποιούμε την Τουρκία, η οποία έχει την κύρια ευθύνη για τις εξελίξεις στο Κρανς Μοντανά. Είναι η Τουρκία που με την αδιαλλαξία της δεν επέτρεψε να αξιοποιηθούν οι ευκαιρίες λύσης που παρουσιάστηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Όμως πρέπει να είμαστε ειλικρινείς: ούτε η πλευρά μας αξιοποίησε όλα τα περιθώρια που υπήρξαν στις συνομιλίες ως αποτέλεσμα των προτάσεων του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γενικά του διεθνούς παράγοντα.

Κάθε ϕορά που διατυπώνουμε αυτή μας τη θέση, κατηγορούμαστε από την Κυβέρνηση Αναστασιάδη και το Συναγερμό ότι εξυπηρετούμε δήθεν κομματικές σκοπιμότητες. Αυτό το λένε τώρα. Τόσο καιρό που στηρίζαμε, με πολιτικό κόστος, τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων μας έλεγαν άλλα. Εμείς συνειδητά επιλέξαμε να μην ανταποδώσουμε στον κ. Αναστασιάδη τη χυδαία και εξοντωτική κριτική που εκείνοι άσκησαν στον Δ. Χριστόϕια όταν ήταν στην Προεδρία. Συνειδητά επιλέξαμε να στηρίξουμε τις συνομιλίες προκειμένου να αξιοποιήσουμε κάθε ευκαιρία προς τη λύση του Κυπριακού. Δυστυχώς ο κ. Αναστασιάδης και ο Συναγερμός προτίμησαν γι’ ακόμα μια ϕορά στην ιστορία τους να αρνηθούν τις επόμενες γενιές και να στραϕούν στις επόμενες εκλογές. Όμως ο λαός μας χόρτασε από τα «δεσμεύομαι». Προδόθηκε πολλές ϕορές από τα μεγάλα λόγια. Είδε πολλές ϕορές τις προσδοκίες του να μηδενίζονται. Ας σταθεί στο ύψος των περιστάσεων η πολιτική ηγεσία, με προεξάρχοντα τον κ. Αναστασιάδη έστω και τώρα. Συλλογικά και σοβαρά να εκτιμήσουμε τα δεδομένα και να δράσουμε έτσι ώστε να κρατηθεί ανοικτή η προοπτική επίλυσης του Κυπριακού.

Μόνο έτσι θα δικαιώσουμε τις θυσίες των ηρώων μας.

Μόνο έτσι θα δικαιώσουμε τον χαμό του Κωστάκη.