Αυτή η νίκη παραμένει ασύγκριτη!

Σαν αύριο, πριν από 18 χρόνια, η Κύπρος κέρδιζε στην πρεμιέρα των προκριματικών του Γιούρο 2000 την Ισπανία με 3-2 και προκαλούσε πάταγο στην Ευρώπη

Κάθε φορά που η Εθνική Κύπρου μπαίνει σε διαδικασία προκριματικών σε μεγάλη διοργάνωση, λογικότατα κοιτάμε στο παρελθόν, σε μέρες ή βραδιές όπου κάναμε επιτυχίες. Την Τρίτη έχουμε την αναμέτρηση με το Βέλγιο. Την 6η Σεπτεμβρίου. Και, όταν πάμε πίσω ημερολογιακά τέτοιες μέρες, πέφτουμε στην 5η Σεπτεμβρίου του 1998. Όταν νικήσαμε την Ισπανία με 3-2 στο «Αντώνης Παπαδόπουλος». Ήταν μία νίκη τεράστιας σημασίας, που προκάλεσε πάταγο στην Ευρώπη και φοβερές αντιδράσεις στην Ισπανία. Τότε δεν ήταν η υπερδύναμη του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, αλλά ήταν μία εξαιρετική ομάδα, από τις κορυφαίες της Ηπείρου. Με παίκτες εμβέλειας, όπως ο Ραούλ, ο Μοριέντες, ο Ιέρο, ο Λουίς Ενρίκε. Ήταν φυσικά το ακλόνητο φαβορί. Οι Ισπανοί, με τον Χαβιέ Κλεμέντε στον πάγκο, αποφάσισαν να μείνουν στην πρωτεύουσα και μάλιστα έκαναν τη βασική τους προπόνηση στο γήπεδο Κύκκου, υποτίθεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Η στάση τους έδειχνε γενικώς υποτίμηση. Και όμως εκεί, στο γήπεδο Κύκκου (τότε γήπεδο 1ης Κατηγορίας), ήταν απόλυτα εκτεθειμένοι για παρακολούθηση. Ο Πανίκος Γεωργίου ανέβηκε στο παραδίπλα κτήριο και από τα γραφεία της εφημερίδας «Φιλελεύθερος» είδε όλη την προπόνηση. Μάλιστα, σύμφωνα με τους συναδέλφους, είχε αποφασίσει για την 11άδα μας και είχε τονίσει πως μπορούμε να κερδίσουμε.

Όλα ιδανικά

Είχαμε πολύ καλή ομάδα τότε, ήταν άλλωστε η διοργάνωση που πλησιάσαμε όσο ποτέ στα πλέι-οφ. Γερή ντόπια φουρνιά, παρέα με τους Γκόκιτς, Σπόλιαριτς, δύο από τους μέγιστους ξένους που πέρασαν από την Κύπρο και κάποια στιγμή πήραν την υπηκοότητα. Ο Πανίκος Γεωργίου επέλεξε το 3-5-2 και έβαλε μπροστά από τον Νίκο Παναγιώτου τους Κώστα, Δημήτρη, Ιωάννου και Μάριο Χαραλάμπους. Μπακ χαφ οι Εγκωμίτης, Πίττας. Ο Γκόκιτς έπαιξε στην κορυφή, με 2ο επιθετικό τον Μαλέκκο. Σπόλιαριτς και Μάριος Χριστοδούλου. Στον πάγκο ο Αλέξανδρος Μιχαήλ (τερματοφύλακας) και οι Ππούνας, Θεοδότου, Ιωακείμ, Χ. Χαραλάμπους, Αγαθοκλέους και ο 19χρονος Μιχάλης Κωνσταντίνου. Απέναντι οι Κανιθάρες (Ρεάλ), Σαλγκάδο (Ρεάλ), Σέρχι (Μπαρσελόνα), Αλκόρτα (Μπιλμπάο), Ναδάλ ( Μπαρσελόνα), Ιέρο (Ρεάλ ), Ετσεμπερία (Μπιλμπάο), Ενρίκε (Μπαρσελόνα), Ραούλ (Ρεάλ), Μοριέντες (Ρεάλ) και Αλφόνσο Πέρεζ (Μπέτις). Οι συγκρίσεις από άποψη ονομάτων να λείπουν. Αλλά στο γήπεδο, η εικόνα ήταν άλλη.

Η Κύπρος αμύνθηκε σωστά, περιόρισε τους Ισπανούς και, όσο περνούσε ο χρόνος, έστελνε και προειδοποιητικά μηνύματα. Για να κάνουμε την έκπληξη θέλαμε τα πάντα σχεδόν ιδανικά. Έτσι, δύο λεπτά πριν κλείσει το ημίχρονο, ο Εγκωμίτης λίγο έξω από την περιοχή σκάβει καταπληκτικά την μπάλα και τη στέλνει στο παραθυράκι του Κανιθάρες. Έτσι πήγαμε με προβάδισμα στο ημίχρονο και, όταν ξεκίνησε η επανάληψη, τα πράγματα έγιναν ακόμη καλύτερα. Ο Σπόλιαριτς βρήκε με κάθετη πάσα-ξυράφι τον Γκόγκιτς που εκτέλεσε άψογα τον Κανιθάρες. Το χρονόμετρο έδειχνε στο 49ο λεπτό και ο θρίαμβος άρχισε να προδιαγράφεται με έντονο τρόπο. Ο Πανίκος Γεωργίου, ξέροντας πως οι Ισπανοί θα τα δώσουν όλα για όλα, έκανε τις πρώτες του κινήσεις. Δυνάμωσε τον αμυντικό του μηχανισμό με τον Πούνα αντί του Μαλέκκου στο 56΄ και έξι λεπτά μετά φρέσκαρε την κορυφή, με τον Αγαθοκλέους αντί του Γκόκιτς. Η Ισπανία βγήκε μπροστά και με την ποιότητα που είχε κάποια στιγμή βρήκε τον τρόπο να σκοράρει.

Ο Ραούλ μειώνει, λοιπόν, στο 73΄ και ξαφνικά έρχεται η ανησυχία. Αλλά εκείνη η βραδιά ήταν δική μας. Ο Σπόλιαριτς ήταν μεγάλος μπαλαδόρος, αλλά και σπουδαίος στον αέρα. Πάνω λοιπόν που οι Ισπανοί πίστεψαν πως θα αποφύγουν το κάζο, με μία καταπληκτική στριφτή κεφαλιά έκανε το 3-1. Ήταν στο 77΄ και παρ' όλο που η Ισπανία μείωσε πάλι με τον Μοριέντες, δεν υπήρχε επιστροφή. Η Κύπρος έκανε τη σούπερ έκπληξη. Τρελά πανηγύρια στο γήπεδο, ύμνοι στα ΜΜΕ (εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, το διαδίκτυο ήταν τότε στα σπάργανά του). «Για μένα ήταν το συγκλονιστικότερο παιχνίδι της καριέρας μου, δεν πίστευα στα μάτια μου όταν έβλεπα τον Ραούλ να τρέχει με τόσο πείσμα μπας και αποφύγει την ήττα», είχε πει ο Κώστας Μαλέκκος στο βιβλίο των συναδέλφων Γαβριηλίδη - Παπαμωϋσέως, με τον Νίκο Παναγιώτου να προσθέτει ότι «δεν περίμενε κανένας να κερδίσουμε την Ισπανία. Ήταν μία εκπληκτική βραδιά για όλους. Δυστυχώς, η Εθνική δεν έχτισε πάνω στην επιτυχία αυτήν και, παρ' όλο που στην τελευταία αγωνιστική είχε πιθανότητες να βγει 2η στον όμιλο και να παίξει στα μπαράζ, η ευκαιρία είχε χαθεί». Έναν μήνα μετά τον θρίαμβο επί της Ισπανίας στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» χάναμε στο ίδιο γήπεδο με 3-0 από την Αυστρία, αφού όμως η ομάδα είχε να αντιμετωπίσει εσωτερικές κόντρες που μας στοίχησαν. Αυτό όμως είναι μία άλλη ιστορία και ελάχιστοι θα τη θυμούνται. Το 3-2 κόντρα στην Ισπανία ήταν μία χρυσή σελίδα στην ιστορία της Εθνικής, για τους περισσότερους η πιο χρυσή. Φυσικά, η επιτυχία μας έκανε πάταγο και σε διεθνές επίπεδο. Μέχρι και το CNN έκανε αφιέρωμα, ενώ αν έχετε διάθεση δέστε τα 5 γκολ στο διαδίκτυo με πλάνα και σχόλιο από το ΕSPN. Μέχρι σήμερα σε όλα σχεδόν τα αφιερώματα για τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία των προκριματικών του Γιούρο η νίκη μας (όπως και το 1-1 με την Ιταλία το 1983) έχει περίοπτη θέση. Όμως το μεγαλύτερο θέμα έγινε στην Ισπανία.

Το τέλος του Κλεμέντε

Ο Χαβιέ Κλεμέντε ανέλαβε την Εθνική Ισπανίας το 1992, αμέσως μετά την αποτυχία της να περάσει στα τελικά του Γιούρο (η μοναδική φορά που δεν πέρασε σε μεγάλη διοργάνωση από το 1978 μέχρι σήμερα). Κάποια στιγμή μετρούσε 31 αγώνες χωρίς ήττα και οι προσδοκίες ήταν μεγάλες. Στη Λάρνακα ήρθε το τέλος για τον κατά τα άλλα εξαιρετικό Ισπανό τεχνικό. Αντιμετώπισε χλευασμό, σκληρή κριτική, μέχρι και κοροϊδία. Το πρωτοσέλιδο της «Marca» την επομένη του αγώνα ήταν χαρακτηριστικό. Η «El Pais» έκανε λόγο για τη μεγαλύτερη ντροπή στην ιστορία της Εθνικής Ισπανίας. Φυσικά υπό τις περιστάσεις ο Κλεμέντε είπε αντίο στην Εθνική. Που προκρίθηκε σαν 1η από τον όμιλο, αλλά πάλι δεν έκανε τίποτα σπουδαίο στα τελικά.