Αφιέρωμα: Καλές πράσινες χειμωνιάτικες αγορές (φωτος)

Είναι δύσκολο να βρεις καλούς παίκτες στη χειμερινή μετεγγραφική περίοδο. Η διαδικασία στη Κύπρο άρχισε τη περίοδο 2000-01.

Η Ομόνοια με εξαίρεση μία χρονιά, προσπάθησε να ενισχυθεί. Έγιναν από τότε πολλές χειμερινές μετεγγραφές. Αποκτήθηκαν παίκτες που ήρθαν και δεν ακούμπησαν, άλλοι που είχαν καλή παρουσία και άλλοι που άφησαν το στίγμα τους, στην Ομόνοια (αλλά και σε άλλες ομάδες) Σε αυτούς τους τελευταίους θα σταθούμε.

Η πρώτη επιλογή έμεινε λίγο, αλλά ήταν εξαιρετική, Δεκέμβρη μήνα του 2000 η Ομόνοια

ανακοίνωσε την απόκτηση του Άντερς Νίλσεν. Αριστερός ακραίος με καταπληκτική τεχνική κατάρτιση και ειδικότητα στις ασίστ. Πολλοί θα θυμούνται μία πάσα πάρε-βάλε στον Κώστα Καλοθέου σε ένα άκρως σημαντικό ματς στο Παραλίμνι, όταν η Ομόνοια παρατάχθηκε με σέντερ φορ τον… Καλοζώη. Ο Νίλσεν βοήθησε τα μέγιστα στη κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η συνεργασία δεν ανανεώθηκε, γιατί ο Δανός άσος είχε ενοχλήσεις στους προσαγωγούς και γιατρειά δεν εύρισκε. Τελικά, αφού επέστρεψε στο Βέλγιο (όπου είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του), μετά από συνεχείς εξετάσεις αποδείχτηκε ότι τα προβλήματα οφείλονταν όσο παράξενο και αν ακούγεται στους φρονιμίτες του. Εξαγωγή, συμφωνία με τη Γάνδη και μία φοβερή παρουσία στη χρονιά που ακολούθησε.

Πέντε χρόνια μετά, όλως τυχαίως (ήρθε για λογαριασμό του Ολυμπιακού) πάει για δοκιμή στο Ηλίας Πούλλος ο άγνωστος Μούσα Μ΄Γκούνι. Μία-δύο προπονήσεις έκανε, ο Ράουφμαν ζήτησε από την Διοίκηση να τον αποκτήσει. Έκλεισε συμβόλαιο με 1000 λίρες το μήνα, έμεινε 3,5 χρόνια και αφού σκόραρε ουκ ολίγα τέρματα, πωλήθηκε για 1,000,000 ευρώ σε ομάδα του ΗΑΕ.

Το χειμώνα του 2005, περνά τη πόρτα του Ηλίας Πούλλος με μετακίνηση από τον Ολυμπιακό (όπου έκανε τρομερά πράγματα), ο Πάολο Ρινκ. Και εδώ ήταν σύντομη η θητεία, αλλά ήταν πολλές οι σπουδαίες στιγμές του εκ Βραζιλίας ορμώμενου γερμανού.

Στα 2008 (Ιανουάριο) έρχεται ο Καφού. Ίσως ο πιο αδικημένος παίκτης. Γιατί έκανε αρκετά καλά παιχνίδια στη προβληματική σεζόν 07-08. Το Καλοκαίρι βρέθηκε σχεδόν εκτός πλάνων, τελικά έμεινε, έβαλε μεγάλα γκολ (στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ), είχε καλή παρουσία στο πρωτάθλημα, αλλά η Ομόνοια δεν έδειχνε διάθεση να του ανανεώσει το συμβόλαιο. Η Ανόρθωση άδραξε την ευκαιρία και δικαιώθηκε, αφού ο ταχύτατος αυτός παίκτης (σπρίντερ ήταν ο άτιμος) έθελξε στο Αντώνης Παπαδόπουλος.

Ιανουάριο του 2009, η Ομόνοια πείθει το Μιχάλη Κωνσταντίνου σε επαναπατρισμό. Μπορεί να μην ήταν ο Μιχαλάκης του ΠΑΟ και του Ολυμπιακού, αλλά το εκτόπισμα και η ικανότητα του στο γκολ έφταναν και περίσσευαν για να γίνει αντικείμενο λατρείας ανάμεσα στο κόσμο, στα 2,5 χρόνια παραμονής του.

Ο Λεάντρο Μαρκολίνι ήρθε στη σκιά των Ρενχίφο, Κακά, αλλά έλαμψε όσο κανένας άλλος. Ήρθε σαν εναλλακτική λύση για το αριστερό άκρο της άμυνας, θέση στην οποία αγωνίστηκε λιγότερο απ΄ότι εξάρι, οκτάρι, δεκάρι, αριστερός ακραίος και τελικά στόπερ. Έμεινε 4,5 χρόνια, ξεπέρασε σοβαρούς τραυματισμούς, το Καλοκαίρι του 2012, πήγε προετοιμασία ξέροντας πως αν είχε οποιαδήποτε ενόχληση στο τότε πρόβλημα του, θα αποχωρούσε. Τελικά και τη προετοιμασία έβγαλε και το περιβραχιόνιο πήρε και την καλύτερη χρονιά του έκανε. Σπουδαίος παίκτης, καταπληκτικός χαρακτήρας. Ο Λεάντρο ήταν η χειμερινή λίρα εκατό.

Ο Αντρέ Άλβες χρειάστηκε μπόλικο (σχεδόν ένα χρόνο) καιρό για ετοιμαστεί, να προσαρμοστεί και κυρίως να πάρει φωτιά. Άπαξ και πήρε στο μισό της χρονιάς 12-13 έγινε εφιάλτης για τιε αντίπαλες άμυνες. Ήθελε το Καλοκαίρι να επιστρέψει, η τεχνική ηγεσία ήταν αρνητική, ο Άλβες πήγε στην ΑΕΚ και κάνει παπάδες.

Τέλος, αν και οι δρόμοι του με την Ομόνοια χωρίστηκαν άκομψα, έστω και αν δεν ήταν στα καλύτερα του προς το τέλος, ο Ζοσέ Μορέιρα αποτέλεσε μία πολύ καλή προσθήκη, αφού τουλάχιστον για ένα χρόνο αγωνιστικής δράσης από το ντεμπούτο του ήταν πάρα πολύ καλός.

*Υπάρχουν και παίκτες που ήρθαν μεσούσης της χρονιάς και είχαν σε κάποια διαστήματα καλή απόδοση, όπως ο Πλετς, ο Γραμμόζης, ο Βαϊσχάιμερ. Καλή η πρώτη χρονιά του Ρενχίφο, αλλά μέχρις εκεί.