ΑΕΛ: Το μαγικό ραβδάκι του Μπαλταζάρ

Δύο πρόσωπα μας παρουσίασε στο ντέρμπι με τον Απόλλωνα η ΑΕΛ. Από την μια ομάδα ανήμπορη να αντιδράσει στην πίεση, να έχει προβληματική εικόνα ανασταλτικά και αδυναμία στην επιθετική ανάπτυξη και από την άλλη μια ομάδα με πάθος, τακτική, σωστό πλάνο και προσέγγιση και μια ομάδα με αρχή μέση και τέλος στο παιχνίδι της.

Στο πρώτο ημίχρονο η ΑΕΛ ήταν μια ομάδα που ουσιαστικά έγινε έρμαιο στις ορέξεις του Απόλλωνα, αφού του έδωσε χώρους και

την ανάγκασε να υποφέρει ανασταλτικά και να μην μπορεί να βγει με αξιώσεις στην επίθεση.

Στο δεύτερο μέρος όλα άλλαξαν. Το μαγικό ραβδάκι του Μπρούνο Μπαλταζάρ μεταμόρφωσε την ΑΕΛ από ασχημόπαπο σε κύκνο και έβγαλε στοιχεία τα οποία είναι ικανά να κερδίσουν οποιαδήποτε ομάδα στο γήπεδο.

Είχε κυρίως σωστό προσανατολισμό, ήξερε που να κτυπήσει τον Απόλλωνα, πίεσε τα αδύνατα σημεία του, ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνη στις επιθέσεις της παρόλο που είχε κάποια θέματα στον ανασταλτικό τομέα. Είχε ταχύτητα, είχε ένταση, είχε αυτοματισμούς όχι σε μεγάλο βαθμό αλλά έδειξε πως είναι ομάδα χωρίς τους μεγάλους παίκτες που θα κάνουν την διαφορά.

Στο τέλος μάλιστα του ντέρμπι σαφώς και οι κίτρινοι θα πρέπει να νιώθουν στενοχωρημένοι από το τελικό αποτέλεσμα αφού το χαμένο πέναλτι στο 90+3 άφησε μια γλυκόπικρη γεύση.

Ήταν όμως μια εμφάνιση στην οποία η ΑΕΛ μπορεί να κτίσει και να βγει κερδισμένη. Δεν έχει το βάθος στον πάγκο που έχουν οι υπόλοιπες μεγάλες ομάδες όμως είναι μια ιδιαίτερα ικανή ομάδα που δείχνει πως μπορεί να κάνει μεγάλα πράγματα.