ΑΕΛ: Πιστοποιημένο πρόβλημα νοοτροπίας

Μέχρι και την Κυριακή η συντριπτική πλειονότητα των ποδοσφαιρόφιλων απέδιδε (δικαίως) τον εκτροχιασμό της ΑΕΛ από την κούρσα του τίτλου στην αποτυχημένη μετεγγραφική δραστηριότητα του περασμένου καλοκαιριού.Στο τοπικό ντέρμπι με τον Απόλλωνα, ωστόσο, αποδείχθηκε πέραν πάσης αμφισβήτησης ότι οι «κίτρινοι» έχουν απολέσει ακόμη ένα χαρακτηριστικό που προσιδιάζει σε εν δυνάμει πρωταθλητές: το «μέταλλο», την ακατάβλητη θέληση, την ισχυρή προσωπικότητα.Όταν φτάνεις να προηγείσαι με δύο γκολ διαφορά στο 88’, δεν χάνεις τη νίκη ούτε απέναντι στη Ρεάλ, την Μπαρσελόνα και την Μπάγερν. Στήνεις διπλή γραμμή άμυνας, κλείνεις χώρους και διαδρόμους, κάνεις φάουλ τακτικής στο κέντρο, στέλνεις την μπάλα στην κερκίδα, σε κάθε περίπτωση βρίσκεις τρόπο να εξαντλήσεις το χρόνο ως το τελευταίο σφύριγμα και να πάρεις το αποτέλεσμα.Το δεύτερο τέρμα του Απόλλωνα αποτελεί την επιτομή της κρίσης στην ΑΕΛ της τρέχουσας περιόδου. Ο Σανγκόι σεντράρει και με πέντε(!) παίκτες της ΑΕΛ μέσα στην περιοχή ο Γκιέ-Γκιέ έρχεται με κάθετη κίνηση στο κουτί και σκοράρει με κεφαλιά -ανενόχλητος και αμαρκάριστος, αφού πέντε αμυνόμενοι μένουν να τον κοιτάζουν, καρφωμένοι στη θέση τους, σαν να τους έχουν… βιδώσει στο γρασίδι!Ούτε η αντικατάσταση των Σατσέτι και Καλό, που ανέκοπταν επιθέσεις στη μεσαία γραμμή και κρατούσαν απασχολημένη την άμυνα του Απόλλωνα αντιστοίχως, στέκει ως δικαιολογία για τέτοια αγωνιστική συμπεριφορά. Σε τέτοια ντέρμπι και με υπέρ σου αποτέλεσμα στα τελευταία λεπτά οφείλεις να «τρως» την μπάλα, όχι να χαρίζεις τέρματα και βαθμούς στον αντίπαλο.Δεν είναι απλά θέμα δουλειάς στην προπόνηση ή συγκέντρωσης, είναι θέμα νοοτροπίας και, μολονότι ο Χριστάκης Χριστοφόρου έριξε εξ αρχής πολύ βάρος στο συγκεκριμένο τομέα, φαίνεται πως ακόμη έχει (και ο ίδιος και η ΑΕΛ) αρκετό δρόμο ακόμη να διανύσει.