H Κυπερούντα του χθες και του σήμερα

Κυρίες και Κύριοι,

Κατά την παρουσίαση ενός βιβλίου, είθισται ο συγγραφέας κατά την αντιφώνηση του, να αρχίζει με ευχαριστίες προς εκείνους που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνέβαλαν στην έκδοση του βιβλίου.

Στην περίπτωση αυτού του βιβλίου, η ολοκλήρωση του είναι το αποτέλεσμα μιας επίμονης και επίπονης προσπάθειας πολλών χρόνων. Χρειάστηκε να ανατρέξω σε πολλές πηγές πληροφόρησης όπως, ζωντανές αυθεντικές αφηγήσεις ηλικιωμένων προσώπων της κοινότητας μας, σε βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά, επισκέφτηκα κυβερνητικές υπηρεσίες, δημοτικές εκκλησιαστικές και ιδιωτικές βιβλιοθήκες και

Μουσεία. Ανάτρεξα σε βιβλία που αφορούν αγωνιστές της ΕΟΚΑ 1955 – 1959 επισκέφτηκα δε αρκετούς από αυτούς οι οποίοι έζησαν και πολέμησαν στη Κυπερούντα, στη περιοχή Πιτσιλιάς και του Τροόδους. Η αναφορά σε όλους αυτούς θα μας έπαιρνε αρκετό πολύτιμο χρόνο. Πλήρης κατάλογος υπάρχει στις σελίδες 15 και 16 του βιβλίου. Από το βήμα τούτο θα ήθελα να εκφράσω και προφορικά τις θερμές μου ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μου προς όλους αυτούς.

Ωστόσο, να μου επιτρέψετε, να ευχαριστήσω ξεχωριστά κάποια άτομα και οργανισμούς.

Τον εξοχότατο Πρόεδρο της Δημοκρατίας κύριο Νίκο Αναστασιάδη για το χαιρετισμό του στην έκδοση του βιβλίου μου και για τα καλά του λόγια.

Θερμές από καρδιάς ευχαριστίες απευθύνω στο διακεκριμένο επιστήμονα, ιστορικό ερευνητή Άντρο Παυλίδη, που ανέλαβε την παρουσίαση του βιβλίου. Αλλά δυστυχώς λόγω της πρόσφατης ασθένειας του τον αντικατέστησε επιτυχώς η εκπαιδευτικός Φιλόλογος Αιμιλία Στυλιανού Μιχαήλ που θερμά την ευχαριστώ.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες απευθύνω:

Στη Κλέλια Βασιλείου, Αναπληρώτρια Κυβερνητική Εκπρόσωπο που παρ’ όλες τις επαγγελματικές και άλλες τις υποχρεώσεις παρευρέθη και χαιρέτησε την αποψινή εκδήλωση.Στον Κοινοτάρχη Κυπερούντας κύριο Γιώργο Παναγιώτου δια τον πρόλογο του, τη συγγραφή του ποιήματος "ΤΖΙΠΕΡΟΥΝΤΑ Σ’ ΑΓΑΠΩ" σ’ αυτή την έκδοση και τον χαιρετισμό του σ’ αυτή την εκδήλωση.Στον σεβαστό Ιερέα της Κοινότητας μας Πάτερ Ιωάννη για τη συγγραφή του κεφαλαίου «Εκκλησίες της Κυπερούντας» και τον πρόλογο του στην έκδοση αυτή και τον αποψινό χαιρετισμό του.Στην εκπαιδευτικό Φιλόλογο Αιμιλία Μιχαήλ για τη συγγραφή του κεφαλαίου «Εκπαίδευση στη Κυπερούντα», αλλά και για τον άψογο συντονισμό της όλης εκδήλωσης.Θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστήσω τον εκδότη μου Ηλία Επιφανειου και τους συνεργάτες του, για την εκτίμηση που έδειξαν, προς το έργο μου. Με τη δική τους συμβολή έγινε δυνατή η εκτύπωση του βιβλίου μου.Τελευταίες αλλά όχι λιγότερο θερμές ευχαριστίες απευθύνω σε όλους εσάς που ανταποκριθήκατε στη πρόσκληση μας και μας τιμάτε με τη παρουσία σας.Θερμές ευχαριστίες στον Ελεγκτικό Οίκο Λεύκιου Ιωαννίδη &Σία δια τη δωρεά ψηφιακή πληκτρολόγηση του βιβλίου, καθώς και τους χορηγούς της έκδοσης Χριστάκη Παναγιώτου, Λεύκιου Ιωαννίδη, Οινοποιείου Κυπερούντας και Συμβουλίου Ιστορικής Μνήμης (ΣΙΜΑΕ).

Άφησα τελευταία την οικογένεια μου. Να μου επιτρέψετε, και από αυτό το βήμα να ευχαριστήσω τη σύζυγο μου Φωτούλλα και τα παιδιά μου Μιχάλη και Ηλία. Από την αρχή της έρευνας και συγγραφής αυτού του βιβλίου που είναι έργο πέντε χρόνων, η στήριξη τους ήταν αμέριστη και πολυδιάστατη. Πάντα ήταν δίπλα μου πιστοί συμπαραστάτες. Αυτή τη στήριξη και ενίσχυση στη προσπάθεια μου αυτή, την είχα ανάγκη. Γιατί όπως είπε ο Winston Churchill ένας μεγάλος πολιτικός και αξιόλογος συγγραφέας ο οποίος τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ στη Λογοτεχνία; «Το να γράφεις ένα βιβλίο είναι μια ολόκληρη περιπέτεια. Στην αρχή το παίρνεις σαν παιχνίδι. Ύστερα όμως το βιβλίο γίνεται μια ερωμένη. Μετά γίνεται ένα αφεντικό. Και στο τέλος γίνεται ένας τύραννος».

Πάντοτε πίστευα ότι η ιστορία και η παράδοση ενός τόπου είναι οι ρίζες που στήριξαν το παρελθόν και συνεχίζουν να στηρίζουν το παρόν και το μέλλον ενός λαού. Είναι αυτές που κρατούν το λαό όρθιο και ζωντανό μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Και πολύ σωστά αναφέρεται συχνά ότι «δια να προχωρήσεις μπροστά, πρέπει πρώτα να κοιτάξεις πίσω».

Σε μια εποχή που η κοινωνία μας δέχεται ανελέητα την εισβολή ξένων ηθών και εθίμων, εκεί που η ξενόφερτη κουλτούρα απειλεί την εξαφάνιση της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας, έχουμε όλοι καθήκον και υποχρέωση να προστατέψουμε και να διαφυλάξουμε δια της καταγραφής, τη κληρονομιά μας από όποιους κινδύνους την απειλούν.

Το βιβλίο αυτό, έκτασης άνω των 400 σελίδων, με πλούσιο, έγχρωμο και μαυρόασπρο φωτογραφικό υλικό (πάνω από 700 φωτογραφίες) σε μια πολυτελή έκδοση, παρουσιάζει στα 19 του κεφάλαια την ιστορία της Κυπερούντας, τις διάφορες πτυχές της ζωής των κατοίκων, τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις, τα παραδοσιακά επαγγέλματα, την κοινωνική και πολιτιστική ζωή των κατοίκων, την εκπαίδευση, τις εκκλησίες, τις υπηρεσίες, τη συμμετοχή στους εθνικούς αγώνες και κυρίως στον αγώνα της ΕΟΚΑ, μέσα από μελέτες, αρχαιολογικά ευρήματα, αναφορές, μαρτυρίες που ξεδιπλώνουν στον αναγνώστη τη μακρόχρονη ιστορία του χωριού.

Ο Έλληνας Νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης είχε πει «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σαν να σβήνεις ένα κομμάτι από το μέλλον».

Η συστηματική συλλογή και η έγκυρη καταγραφή της ζωντανής μαρτυρίας μιας γενιάς που φεύγει, ήταν το βασικό κίνητρο μου να προχωρήσω στην έρευνα, τη συλλογή υλικού και τη συγγραφή αυτού του έργου. Παρά την πληθώρα πληροφοριών που παρατίθενται σε αυτό το βιβλίο πιστεύω ακράδαντα ότι το θέμα δεν έχει εξαντληθεί. Εύχομαι και ελπίζω το έργο μου να αποτελέσει την αφετηρία για περαιτέρω έρευνα.

Στο σημείο αυτό πριν κλείσω την αντιφώνηση μου, παρακαλώ όπως μου επιτρέψετε να αντιπαραβάλω τον Οδυσσέα με τον απόδημο Κυπερουντιώτη. Όπως ο διακαής πόθος του Οδυσσέα ήτο να επίστρέψει στην πατρίδα του την Ιθάκη και τελικά τα κατάφερε έστω κι αν περάσαν είκοσι χρόνια, γεμάτα περιπέτειες και ταλαιπωρίες, έτσι στόχος και επιθυμία κάθε απόδημου Κυπερουντιώτη πιστεύω είναι η επιστροφή στο χωριό του, στις ρίζες του, στο χώρο που γεννήθηκε, στο χώρο που αναγιώθηκε στη πανέμορφη μας Κυπερούντα.

Και στο τέλος ευελπιστώ, ότι τόσο εγώ, αλλά περισσότερο οι προλαλήσαντες να σας έχουμε δώσει δυνατό ερέθισμα για ανάγνωση του βιβλίου αυτού.

Σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους.