23χρόνια χωρίς τον «Μότσαρτ» του μπάσκετ (βίντεο)

Πριν από 23χρόνια ακριβώς σαν σήμερα (7/6/1993) ο Ντράζεν Πέτροβιτς «έφυγε» από τη ζωή στα 28 του χρόνια, αφήνοντας φτωχότερο το παγκόσμιο μπάσκετ.
Η ζωή του όλη, από την αρχή μέχρι το τέλος, ήταν μία διαδρομή που δεν χωρούσε άλλον. Ούτε καν τον ίδιο. Λες και τις δυνατότητές του δεν τις χωρούσε η ανθρώπινη φύση του.

Προτού κλείσει τα 15 βρέθηκε στην πρώτη ομάδα του Σιμπένκα, καθώς ο Ζόραν Σλάβνιτς, ο οποίος έχει καθίσει στον πάγκο της Δάφνης

και του Ηρακλείου, τον εμπιστεύτηκε. Σχεδόν τρία χρόνια μετά ο Πέτροβιτς είχε γίνει ήδη ο ηγέτης της ομάδας, οδηγώντας την στον τελικό του Κυπέλλου Κόρατς, όπου έχασε από την Λιμόζ.

Το μεγάλο βήμα στην Τσιμπόνα
Ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Τσιμπόνα. Μία ομάδα με την οποία έδειξε το ταλέντο του και την οδήγησε στις πιο λαμπρές στιγμές της ιστορίας της. Πρώτο παιχνίδι του Ντράζεν με τη φανέλα της νέας του ομάδας ήταν απέναντι στην παλιά... Η Σιμπένκα, λοιπόν, για πρώτη φορά χωρίς τον Ντράζεν Πέτροβιτς στο ρόστερ της προσπάθησε, αλλά δεν κατάφερε να διεκδικήσει τη νίκη κόντρα στην Τσιμπόνα, με τον Πέτροβιτς να σημειώνει 56 πόντους και τους οπαδούς της Σιμπένκα να τον παρακαλάνε να σταματήσει...
Στο Ζάγκρεμπ κάθισε τέσσερα χρόνια, κατακτώντας τα πάντα. Πέρα από το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας ο Ντράζεν στέφθηκε δύο φορές πρωταθλητής Ευρώπης (1985, 1986), ενώ κατέκτησε και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων (1987).

Πρωταθλητής Ευρώπης
Το πλήρωμα του χρόνου είχε φτάσει, όμως. Ο ίδιος ήθελε νέες προκλήσεις και το ενδιαφέρον της Ρεάλ Μαδρίτης δεν θα μπορούσε να τον αφήσει ασυγκίνητο. Έτσι, πήρε την απόφαση να γίνει κάτοικος Μαδρίτης. Το Πόρτλαντ τον είχε επιλέξει στον τρίτο γύρο του ντραφτ, αλλά εκείνος δεν ήθελε να αποχωρήσει ακόμα από την Ευρώπη.
Ο Πέτροβιτς υπογράφει συμβόλαιο τεσσάρων εκατομμυρίων δολαρίων και οδηγεί την Βασίλισσα σε δύο πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων. Αντίπαλος στον τελικό που πραγματοποιήθηκε στο ΣΕΦ ήταν η Καζέρτα, την οποία και φιλοδώρησε με 62 πόντους (117-113 για την Ρεάλ το σκορ).

Το κρεσέντο του απέναντι στην Καζέρτα!
«Γιατί έφυγα από τη Μαδρίτη; Η Ευρώπη δεν μπορούσε πια να μου προσφέρει αυτά που ήθελα. Κάθε βράδυ ήταν το ίδιο και δεν είχε μείνει κάτι που δεν είχα κερδίσει. Να έπαιρνα ακόμα ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα; Ο κόσμος θα έλεγε, εντάξει και τι έγινε, κέρδισες ακόμη ένα. Δεν ξέρω τι θα περιμένω εδώ, αλλά ξέρω ότι μπορώ να παίξω εδώ, μόνο αν πάρω χρόνο συμμετοχής», ανέφερε αμέσως μετά την υπογραφή του συμβολαίου που του προσέφερε το Πόρτλαντ. Το ταξίδι στο ΝΒΑ μόλις είχε αρχίσει...

Στο ΝΒΑ...
Τα πράγματα δεν ξεκίνησαν καλά για τον ίδιο. Στους Μπλέιζερς ένιωσε για πρώτη φορά πώς είναι να είσαι «παγκίτης» και να μην θεωρείσαι το πρώτο βιολί της ομάδας. Ωστόσο, όταν έγινε ανταλλαγή στους Νιου Τζέρσεϊ, ο Πέτροβιτς φαίνεται ότι επανήλθε. Στην πρώτη του χρονιά με τους Νετς σημειώνει 20,6 πόντους ανά παιχνίδι... «Τώρα όλα τελείωσαν. Έχω ό,τι θέλω και κανείς δεν μπορεί να με σταματήσει!», τόνισε μόλις πρωτοπάτησε το πόδι στο Νιου Τζέρσεϊ.
Η επόμενη σεζόν του στο ΝΒΑ είναι και η καλύτερη. Σημειώνει 22,3 πόντους και βγαίνει 11ος στον πίνακα των σκόρερ, χωρίς όμως οι Αμερικανοί να τον καλέσουν στο All Star Game. Ο ίδιος δήλωσε για τη μη συμμετοχή του... «Αν δεν με καλέσουν τώρα, πότε θα το κάνουν; Δεν ξέρω πώς να πάρω αυτή την αδικία. Με κάλεσαν να πάρω μέρος στον διαγωνισμό τριπόντων. Όχι ευχαριστώ, δεν το χρειάζομαι αυτό. Ανήκω στο παρκέ».

«You fly, you die»
Παρ' όλα αυτά, η εθνική Κροατίας τον χρειαζόταν πάντα. Και εκείνος ποτέ δεν την άφησε με το παράπονο. Βρέθηκε στο Βρότσλαβ, ώστε να βοηθήσει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του να προκριθεί στο Ευρωμπάσκετ της Γερμανίας. Το τελευταίο ματς που αγωνίστηκε ήταν απέναντι στη Σλοβενία, στην Πολωνία στις 6 Ιουνίου του 1993.
Την επομένη, η αποστολή της ομάδας φτάνει στη Φρανκφούρτη, απ' όπου ετοιμάζεται να πάρει το αεροπλάνο της επιστροφής για την Κροατία. «Μιλούσαμε στο αεροδρόμιο και ξαφνικά μου λέει: "Θα σε δω αύριο στην προπόνηση. Έχω ένα τέλειο δρομολόγιο για το Ζάγκρεμπ". Κι έφυγε», διηγείται τη σκηνή του αποχαιρετισμού ο Μίρκο Νόβοσελ. «Έλα μαζί μας με το αεροπλάνο», του λέει ο Στόγιαν Βράνκοβιτς, για να λάβει την εξής απάντηση: «You fly, you die» («πετάς, πεθαίνεις»).
Ο Πέτροβιτς μπαίνει στο αυτοκίνητο μαζί με την κοπέλα του και έπειτα από κάποια χιλιόμετρα, εξαντλημένος απ' το βεβαρημένο πρόγραμμα των προηγούμενων ημερών, της δίνει το τιμόνι. Οι καιρικές συνθήκες είναι κακές, η οδηγός όχι ιδιαίτερα πεπειραμένη και λίγο έξω από το Ντένκεντορφ της Βαυαρίας έρχεται το μοιραίο: το αυτοκίνητο τσακίζεται πάνω σε ένα φορτηγό και ο Ντράζεν πεθαίνει ακαριαία, λίγους μήνες πριν κλείσει τα 29 του χρόνια.
Το «Τρίποντο» κυκλοφορεί την Τρίτη με τη φωτογραφία του στην πρώτη σελίδα: «Θα τα πάρω όλα», λέει ο τίτλος του περιοδικού, που αναφέρεται στα σχέδιά του για τον Παναθηναϊκό. Ο «γιος του διαβόλου» είναι όμως ήδη νεκρός.
Η τραγική είδηση προκάλεσε σοκ στους ανθρώπους του Παναθηναϊκού, οι οποίοι ακόμα και σήμερα διατηρούν πολύ καλές σχέσεις με την οικογένειά του.
Ο θρύλος θέλει τον Παύλο Γιαννακόπουλο να έχει ακόμα σε κάποιο από τα συρτάρια του το υπογεγραμμένο συμβόλαιο από τον «Μότσαρτ» του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Οι μύθοι γύρω από το όνομά του παραμένουν πολλοί. Δεν ξέρουμε τι θα είχε καταφέρει αν συνέχιζε να ζει. Όπως και να 'χει όμως, όλα αυτά που έκανε τον καθιστούν έναν από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο.

«Κάποτε αδέλφια...»
Το «Once Brothers» είναι ένα ντοκιμαντέρ της πολύ γνωστής σειράς του ESPN, 30 for 30, με εξαιρετικά φιλμ για καθοριστικές στιγμές, κυρίως της αμερικανικής αθλητικής κουλτούρας. Δεν είναι ένας φόρος τιμής στον «Μότσαρτ», αλλά περιγράφει τη σχέση του με έναν άλλο μεγάλο της πλάβι σχολής, κι ευτυχώς ζωντανό, τον πλέι μέικερ των 2.15 Βλάντε Ντίβατς. Και οι δύο τους στα τέλη των ‘80s έκαναν το μεγάλο βήμα να κατακτήσουν την Αμερική και το ΝΒΑ, σε εποχές πολύ πιο διαφορετικές από την πρόσφατη, που ο Ντιρκ Νοβίτσκι έφτασε να θεωρείται, έστω για λίγο, ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο.
Το «κάποτε» του τίτλου αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο ο γιουγκοσλαβικός εμφύλιος -που είχε ξεσπάσει στο μεταξύ- επηρέασε τη μεταξύ τους σχέση, καθώς οι πολιτικοί έκαναν προβολή της προπαγάνδας ακόμα και στους ήρωες των σπορ. Κι αυτοί οι δύο τόσο διαφορετικοί τύποι - ο μπουνταλάς, χαβαλές, καλοκάγαθος, άξεστος χωριάτης Ντίβατς και ο μακιαβελικός, gym rat, ασύμμετρα φιλόδοξος κι εμμονικά νικητής Πέτροβιτς, έπεσαν θύματά τους. Σηκώνει πολλή κουβέντα αν είναι ορθές όλες οι πολιτικές αναφορές του φιλμ, άλλωστε είναι μια αμερικανική παραγωγή που επιδιώκει να στρογγυλέψει τα πράγματα.
Ο Ντίβατς, 17 χρόνια μετά, όταν πια οι πληγές του πολέμου έχουν κλείσει, επιστρέφει στην Κροατία για να επισκεφθεί τη μητέρα του Πέτροβιτς, η οποία θα του ανοίξει την πόρτα και θα τον υποδεχθεί με μια μεγάλη αγκαλιά.