22 Ιουλίου 1974: Η αθέτηση της εκεχειρίας του Σ.Α ΟΗΕ από τους Τούρκους

Η αθέτηση των συμφωνιών από τους τούρκους, είναι αποδεδειγμένη ενσυνείδητη λειτουργία διαμέσου της ιστορίας και είναι από της «συνήθειες» και την κουλτούρα των που φαίνεται ότι, δεν αλλάζουν ποτέ.

Στις 22 Ιουλίου 1974, ενώ η Τουρκική εισβολή βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, το Συμβούλιο Ασφαλείας αποφάσισε εκεχειρία από τις 16:00ω. Οι 3500 εισβολείς αφού παρέμειναν για δυο και πλέον ημέρες στην ακτή αποβάσεως, πολεμώντας με το χάος και την ανοργανωσιά τους και αφού ενισχύθηκαν με επιπλέον στρατεύματα, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την

εκεχειρία, κατάφεραν, παρά την ηρωική θυσία πολλών ανδρών της ΕΦ, στις 17:30ω να συνενωθούν με τις αερομεταφερόμενες δυνάμεις στην περιοχή Λευκωσίας – Κιόνελι, 90 λεπτά μετά την έναρξη της.

Στις 22 Ιουλίου, στις 1600ω, κλήθηκαν από τον ΟΗΕ οι αρχηγοί των αντιπάλων ναμ υπογράψουν το πρωτόκολλο της κατάπαυσης του πυρός. Ο αρχηγός των εισβολέων δεν παρουσιάστηκε.

Από τις 22 Ιουλίου μέχρι τις 13 Αυγούστου παρά την υποτιθέμενη εκεχειρία μεταφέρει στην Κύπρο ολόκληρη την 28 η και 39 η Μεραρχία, μέρος της 5 ης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας, συμπληρώνει τις αερομεταφερόμενες Ταξιαρχίες, 225 άρματα μάχης, 200 Τεθωρακισμένα Μεταφοράς Προσωπικού, 120 πυροβόλα. Παράλληλα επεκτείνει την κατοχή του κυπριακού εδάφους καταλαμβάνοντας στις 6 Αυγούστου μεταξύ άλλων και την Λάπηθο και τον Καραβά. Υπό τα βλέμματα των Ειρηνευτών μας και χωρίς καμία παρέμβαση δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ολοκλήρωση του σχεδίου τους.

Στις 6 Αυγούστου συντάσσεται και εγκρίνεται η 2 η φάση της εισβολής και απλά ζητείται το πρόσχημα. Δίδεται το τελεσίγραφο, παραδίδεστε ή συνεχίζουμε! Η Διάσκεψη του Συμβουλίου καταρρέει στις 13 Αυγούστου και η «Αισιέ» μπορεί να ξεκινήσει.

Στις 14 Αυγούστου αρχίζει η νέα εισβολή. Στις 16 Αυγούστου και στις 1800ω διατάσσεται η νέα «υποτιθέμενη» εκεχειρία από το Συμβούλιο Ασφαλείας. Οι Τουρκικές Δυνάμεις αφού δεν κατάφεραν να συνενωθούν με την Λουρουτζίνα λόγο της σθεναρής και ηρωικής αντίστασης των τμημάτων της ΕΦ, συνεχίζουν τις επιθέσεις των και στις 17 Αυγούστου και σταματούν στις 1815ω, δηλαδή μια ημέρα μετά.

Για να αποδείξουν που έχουν γραμμένες τις συμφωνίες, τις εκεχειρίες και ότι έντιμο υπάρχει, καταλαμβάνουν την Άχνα στις 31 Αυγούστου, την Γαληνή στις 4 Σεπτεμβρίου, προωθούνται στα Υψώματα Πύλας στις 26 Σεπτεμβρίου και στα Στροβίλια τον Ιούνιο 2001.

2020, αλωνίζουν στην ΑΟΖ της Κύπρου, εδώ και χρόνια, απειλούν για εποικισμό της κλειστής περιοχής της Αμμοχώστου, το οποίο και θα πράξουν και μιας νέας επίθεσης για «συμμόρφωση» μας προς τα θελήματα τους. Δημιουργούν προϋποθέσεις και υλοποιούν εισβολή και στην ΑΟΖ της Ελλάδας, διεκδικούν αριθμό ελληνικών νησιών, αμφισβητούν την συνθήκη της Λοζάνης και τόσα άλλα.

23 ολόκληρες μέρες υποτιθέμενης εκεχειρίας, η ΕΦ η οποία δεχόταν συνεχείς επιθέσεις όχι μόνο δεσμεύει την χρησιμοποίηση του Πυροβολικού της, αλλά ούτε της πιο ελάχιστης και λογικής ενίσχυσης έτυχε, για να τηρηθεί «δήθεν» η εκεχειρία. Δηλαδή πια εκεχειρία εννοούσαμε; Για ποιες αποφάσεις του ΟΗΕ μιλούμε; Για ποιες συνθήκες, Διεθνές Δίκαιο, Δίκαιο της Θάλασσας αναφερόμαστε; Και η ίδια στάση συνεχίζεται και σήμερα!

Aπόσπασμα από άρθρο του Αντιστράτηγου  ε.α.Μάριου Μακρυγιάννη  που δημοσιεύτηκε στις 4.08.2020 στο Sigmalive.