10 Δεκεμβρίου 1948:Υπογραφή Οικουμενικής διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η 10η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μετά την υπογραφή της Οικουμενικής διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 10 Δεκεμβρίου 1948.

Η έννοια «ανθρώπινα δικαιώματα» αποτελεί μια πολυδιάστατη φιλοσοφική, πολιτική και κοινωνική εξέλιξη η οποία διαμορφώθηκε στην Δυτική Ευρώπη κατά τον 17ο αιώνα και καθιερώθηκε μέσα από τις εθνικές και διεθνείς διακηρύξεις.

1689: Το αγγλικό κοινοβούλιο τερμάτισε την ελέω

θεού βασιλεία και καθιέρωσε την ελεύθερη εκλογή των μελών του. Με αυτό το συνταγματικό κείμενο διακηρύχθηκε η ανωτερότητα του νόμου έναντι του βασιλιά και περιορίσθηκαν τα βασιλικά προνόμια.

1776: Την 4η Ιουλίου ακολούθησαν η Διακήρυξη της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας και οι Διακηρύξεις των Δικαιωμάτων του ανθρώπου και του Πολίτη της Γαλλικής Επανάστασης.

1918: Στις 16 Ιανουαρίου δημοσιεύθηκε η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των εργαζομένων και του Εκμεταλλευόμενου Λαού την οποία συνέταξε μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση ο Λένιν.

Η διεθνοποίηση της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Ήταν αποτέλεσμα των συνεπειών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της αποφασιστικής της διεθνούς κοινότητας να μην ξανασυμβούν ποτέ στο μέλλον οι αγριότητες και η κτηνωδία που προκάλεσε ο φονικός αυτός πόλεμος με τα 60 εκατομμύρια νεκρούς.

Αφετηρία αποτέλεσε, ο Χάρτης του Ατλαντικού που υπογράφτηκε ανάμεσα στο πρόεδρο των ΗΠΑ Φραγκλίνο Ρούσβελτ και τον Άγγλο πρωθυπουργό Γουίνστον  Τσόρτσιλ στις 14 Αυγούστου 1941.

Λίγους μήνες αργότερα, την 1η Ιανουαρίου 1942, με τη Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών της Ουάσινγκτον, οι αντιπρόσωποι 26 χωρών που ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση με τις δυνάμεις τού Άξονα εξέφρασαν την πεποίθησή τους ότι «μια ολοκληρωτική νίκη επί των εχθρών είναι ουσιώδης για την προάσπιση της ζωής, της ελευθερίας, καθώς και τη διατήρηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης στις χώρες τους».

Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είναι έργο της Επιτροπής Δικαιωμάτων τού Ανθρώπου που συστάθηκε το 1947 από το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο του ΟΗΕ. Επικεφαλής της Επιτροπής ήταν η Έλινορ Ρούσβελτ, χήρα του προέδρου των ΗΠΑ Φραγκλίνου Ρούζβελτ, την οποία είχε διορίσει ο διάδοχός του Χάρι Τρούμαν. Το τελικό κείμενο της διακήρυξης ολοκληρώθηκε σε λιγότερο από δύο χρόνια.

Στις 10 Δεκεμβρίου 1948 η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που αποτελείται από το Προοίμιο και 30 άρθρα, υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, που συνήλθε στο Παρίσι με ψήφους 48 υπέρ, 0 κατά και 8 αποχές (όλο το σοβιετικό μπλοκ κρατών, η Νότια Αφρική και η Σαουδική Αραβία).

Το σύνολο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που περιέχονται στην Οικουμενική Διακήρυξη αποτελεί το μέτρο με το οποίο κρίνεται η γενική έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η εφαρμογή τους σε χώρες και μεμονωμένες περιπτώσεις. Πολλές χώρες έχουν ενσωματώσει άρθρα της Διακήρυξης στα Συντάγματά τους και στη νομοθεσία τους. Η Οικουμενική Διακήρυξη δεν έχει νομική ισχύ, ούτε τη μορφή διεθνούς σύμβασης που επικυρώνεται από τα κράτη. Είναι μια εξαγγελία αρχών. Η συμμετοχή ενός κράτους στον ΟΗΕ συχνά θεωρείται ως σιωπηρή αποδοχή των αρχών της Διακήρυξης.

Τα άρθρα που κατοχυρώθηκαν: 

Άρθρο 1 - Ελευθερία και Ισότητα στα Δικαιώματα

Άρθρο 2 - Το δικαίωμα για δίκαιη και ίση μεταχείριση

Άρθρο 3 - Το δικαίωμα στην ζωή

Άρθρο 4 - Απαγόρευση της δουλείας

Άρθρο 5 - Η απαγόρευση των βασανιστηρίων

Άρθρο 6 - Το δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής προσωπικότητας. Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας.

Άρθρο 7 - Το δικαίωμα της ισότητας απέναντι στο νόμο

Άρθρο 8 - Το δικαίωμα της νομικής προστασίας

Άρθρο 9 - Το δικαίωμα στην προσωπική ασφάλεια

Άρθρο 10 - Το δικαίωμα για δίκαιη δίκη

Άρθρο 11 - Η εξασφάλιση αμερόληπτης δικαστικής κρίσης

Άρθρο 12 - Το απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής

Άρθρο 13 - Το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης και εγκατάστασης

Άρθρο 14 - Το δικαίωμα του πολιτικού ασύλου

Άρθρο 15 - Το δικαίωμα της ιθαγένεια

Άρθρο 16 - Το δικαίωμα του γάμου

Άρθρο 17 - Το δικαίωμα της ιδιοκτησίας

Άρθρο 18 – Η ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας

Άρθρο 19 - Το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης

Άρθρο 20 - Το δικαίωμα των ειρηνικών συγκεντρώσεων και του συνεταιρισμού

Άρθρο 21 - Το δικαίωμα της συμμετοχής στα δημόσια πράγματα

Άρθρο 22 - Το δικαίωμα για κοινωνική ασφάλιση

Άρθρο 23 - Το δικαίωμα στην εργασία

Άρθρο 24 - Το δικαίωμα στην ανάπαυση

Άρθρο 25 - Το δικαίωμα για επαρκές βιωτικό επίπεδο

Άρθρο 26 - Το δικαίωμα στην εκπαίδευση

Άρθρο 27 - Το δικαίωμα στον πολιτισμό

Άρθρο 28 - Το δικαίωμα της προστασίας των δικαιωμάτων

Άρθρο 29 - Καθήκοντα προς την κοινότητα και σεβασμός των δικαιωμάτων

Άρθρο 30 - Επαγρύπνηση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων

Πηγή: sansimera.gr