Το κατεργο...

Του Μάριου Ευρυβιάδη*

Με κάτεργο παρομοίασε πρόσφατα ο Υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας τη σχέση της Ελλάδας με την Τρόικα (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Eurogroup, και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) σε μια στιγμή απελπισίας όταν διαπραγματεύετο στις Βρυξέλλες την τελευταία «δόση» της Τρόικας για την Ελλάδα. Συμβούλεψε μάλιστα την Κύπρο να αποφύγει το «κάτεργο της Τρόικας».
Ήταν ωστόσο πολύ αργά για να αποφευχθεί το κάτεργο. Η Κύπρος έχει υπογράψει το Μνημόνιο αν και δεν έχουν ακόμα εξειδικευτεί οι όροι του. Μεταξύ των θεμάτων που παραμένουν ανοικτά είναι και αυτό των ιδιωτικοποιήσεων επικερδών ημικρατικών οργανισμών. Στην ιδιωτικοποίηση των οργανισμών αυτών επιμένει το τρίτο μέλος της Τρόικας, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Διαφορετικά, αρνείται να συμμετάσχει. Το ΔΝΤ επιμένει, διότι ισχυρίζεται ότι το χρέος της Κύπρου δεν είναι «βιώσιμο» και, κατά το καταστατικό του, δεν επιτρέπεται να συμμετέχει με δανεισμό για μη «βιώσιμα» χρέη κρατών.

Κατ’ αναλογία πληθυσμού και Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), ο ισχυρισμός του ΔΝΤ είναι ότι η Κύπρος βρίσκεται στην ίδια αν όχι σε -χειρότερη θέση από την Ελλάδα! Όπως και στην Ελλάδα δηλαδή έχει δημιουργηθεί «μαύρη τρύπα» ή βαρέλι χωρίς πάτο σε ό,τι αφορά στο κρατικό και τραπεζικό χρέος. Και στην περίπτωση της Κύπρου, λέει το ΔΝΤ, αυτό μπορεί να θεραπευτεί εφόσον το κράτος ξεφορτωθεί όλους τους ημικρατικούς οργανισμούς ώστε να μην επιβαρύνεται με το οποιοδήποτε κόστος. Με τις ιδιωτικοποιήσεις θα μπούν λεφτά στο ταμείο τα οποία, πάντοτε κατά το ΔΝΤ, θα πάνε στην αποπληρωμή του χρέους. Κάτι τέτοιο θα κάνει τη διαφορά ανάμεσα στη βιωσιμότητα ή μη του χρέους και έτσι το ΔΝΤ θα μπορεί επίσημα να συμμετέχει ως το «τρίτο» μέρος της Τρόικας. Αλλιώς το ΔΝΤ απειλεί να μην συμμετάσχει και αυτό θα περιπλέξει τα πράγματα.

Δεν κατέχω την οικονομική επιστήμη για να αξιολογήσω τη θέση του ΔΝΤ. Καταθέτω ωστόσο δυο επισημάνσεις. Η πρώτη προέρχεται από μια ανάλυση που διάβασα πρόσφατα στο αμερικανικό περιοδικό The Atlantic (Δεκεμβρίου 3, 2012) με τον εντυπωσιακό τίτλο “The Biggest Bank Bailouts in History” (#2 Is Happening Right Now)” και έμεινα άφωνος. Σας μεταφέρω πως αρχίζει το κείμενο του Mathew O’ Brien: «Το ακούσατε αυτό; Όχι; Λοιπόν ίσως να μην είναι η αναμενόμενη καταστροφή, αλλά η διάσωση των κυπριακών τραπεζών αποτελεί σημαντικό ορόσημο. Είναι, σε σχέση με το ΑΕΠ, η δεύτερη πιο ακριβή διάσωση τραπεζών που έχει καταγραφεί στον κόσμο. Μια διάσωση της τάξης των 10 δις δολαρίων σε μια οικονομία 18 δις δολαρίων, σημαίνει ότι για να διασωθούν οι κυπριακές τράπεζες χρειάζεται το εκπληκτικό 56% του ΑΕΠ. Η διάσωση των κυπριακών τραπεζών είναι η μεγαλύτερη μετά από αυτήν της Ινδονησίας το 1997». Προς επίρρωση, ο συγγραφέας καταθέτει συγκριτικό γραφικό με πρώτη την Ινδονησία (1997), δεύτερη την Κύπρο (2012), ακολουθούν Ισλανδία (2008), Αργεντινή (1980), Ιαμαϊκή (1996), Ταϋλάνδη (1997), Χιλή (1981), Ιρλανδία (2008), Σκόπια (1993), Τουρκία (2000) και Κορέα (1997).

Το άρθρο