Το απολεσθέν φόβητρο!

Του ΣΤΑΥΡΟΥ Π. ΨΥΧΑΡΗ*Ξαφνικά, λίγο πριν από το μεσημέρι της Πέμπτης και ενώ η τελευταία πολιτική κρίση έδειχνε να κορυφώνεται, έπεσε η βόμβα! «Ζούμε ημέρες του ΄65!» είπε στις τηλεοπτικές κάμερες ένας βουλευτής του ΠαΣοΚ. Το όνομά του δεν έχει σημασία, άλλωστε αναφέρεται σε γεγονότα που τα έχει απλώς ακουστά. Παρά τα άσπρα του μαλλιά, ήταν ακόμη μαθητής Γυμνασίου όταν συνέβαιναν τα γεγονότα που έμειναν στην Ιστορία ως Ιουλιανά του 1965 - Αποστασία. Εκτοτε αρκετές φορές διάφοροι επαγγελματίες της πολιτικής, όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα από (άνομες) πράξεις είτε από (ανόητες) παραλείψεις τους, επικαλούνται συνωμοσίες και αόρατους εχθρούς. Ακόμη και ο κ. Κ. Μητσοτάκης, κατ΄ εξοχήν κατηγορούμενος για το ιουλιανό πραξικόπημα, όταν ο ίδιος είδε την εξουσία να ολισθαίνει από τα χέρια του, τότε ανεκάλυψε τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που ήθελαν να νέμονται τη χώρα!Ομως μια του κλέφτη, δυο του λωποδύτη - το παραμύθι τελείωσε. Οι πολίτες γνωρίζουν ότι η διαπλοκή συμφερόντων απαιτεί πρωτίστως τη συμμετοχή πολιτικών- και όλοι γνωρίζομε ποιοι φέρονται επιρρεπείς στο διαρπάζειν τον δημόσιο πλούτο. Ουδείς επιχειρηματίας θα μπορούσε να μετέχει διαπλοκής αν δεν υπήρχε και ο αναγκαίος διαπλεκόμενος (φορεύς εξουσίας) πολιτικός. Τα προεκτεθέντα εξηγούν γιατί στην πρόσφατη... έκρηξη του ασπρομάλλη βουλευτή ουδείς πήρε στα σοβαρά και τον ίδιο (που χάθηκε μαζί με το απολεσθέν θέλγητρον του χαρτοφυλακίου) και όσους επεχείρησαν να τον μιμηθούν- ανεπιτυχώς και αυτοί.Αυτή είναι η μια όψη του ζητήματος- το απολεσθέν φόβητρο της πολιτικής ζωής: Τελειώνουν εκείνοι οι οποίοι κάθε φορά που είχαν πρόβλημα ανέσυραν τον... Τσελεμεντέ για την αντιμετώπιση των Συνωμοσιών. Για όλα φταίνε τα Συμφέροντα!.. Τα συμβαίνοντα τις ημέρες αυτές, όμως, υποχρεώνουν όσους έζησαν εκείνες τις δραματικές ημέρες από κοντά να θυμίσουν ότι: Από τη μια πλευρά ήταν ο τότε ανώτατος Αρχων (βασιλεύς Κωνσταντίνος Β΄) μαζί με τη Δεξιά και τους αποστάτες του Κέντρου. Ολοι τους σαλαμοποίησαν την Ενωση Κέντρου για να αποφύγουν εκλογές. Από την άλλη πλευρά ήταν η Ενωση Κέντρου και η Αριστερά. Η Ιστορία έχει κωδικοποιήσει τα γεγονότα και αξιολογεί τους μεν και τους δε.Δεν υπάρχουν προφανώς ομοιότητες του τότε με το τώρα. Και δεν μπορούν να γίνονται συγκρίσεις. Αν όμως τότε είχε γίνει αποδεκτή η επίμονη προτροπή του Χρήστου Δ. Λαμπράκη από αυτές εδώ τις στήλες για άμεση προσφυγή στις κάλπες, δεν θα είχε καταλήξει η χώρα στην τραγωδία της απριλιανής χούντας. ΒΗΜΑ