Τι γίνεται στην Κασπία;

Οι πολεμικές απειλές που εκτοξεύουν ΗΠΑ - Ισραήλ κατά του Ιράν, με πρόσχημα το πυρηνικό του πρόγραμμα, δεν μπορούν να εξεταστούν αναπόσπαστα από τη διαμάχη για τον ενεργειακό πλούτο της περιοχής της Κασπίας Θάλασσας, που βρίσκεται ανάμεσα στα βουνά του Καυκάσου και στην περιοχή της Κεντρικής Ασίας.
Κάτω από τα 371 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, που καταλαμβάνουν τα νερά της Κασπίας, υπολογίζεται ότι βρίσκονται 10 δισεκατομμύρια τόνοι πετρελαίου, ενώ οι ποσότητες του φυσικού αερίου μετριούνται σε τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα. Επιπλέον, η Κασπία αποτελεί σημαντικό δίαυλο μεταφοράς από την Κεντρική Ασία προς την Ευρώπη, αλλά και από τη Ρωσία και το Καζαχστάν προς την περιοχή του Περσικού. Το Ιράν, που είναι ο αποδέκτης των αμερικανο-ισραηλινών απειλών, είναι μια από τις 5 παράκτιες χώρες της Κασπίας. Επιπλέον, η ένοπλη σύγκρουση στη γειτονική Συρία, σε συνδυασμό με τις ανεπίλυτες διαφορές στον καθορισμό του καθεστώτος της Κασπίας, δημιουργούν ήδη ένα εκρηκτικό μείγμα, που επιταχύνει το «κυνήγι» των εξοπλισμών των κρατών της περιοχής. Ομως εάν το Ιράν «αναφλεγεί», εξαιτίας της επέμβασης της αμερικανο-ισραηλινής στρατιωτικής «μηχανής», είτε γίνει κατορθωτή η αντικατάσταση του σημερινού καθεστώτος «από τα μέσα» με ένα καθεστώς «φίλιο» προς τις ΗΠΑ και την ΕΕ, τότε αναμένονται μεγάλες ανατροπές στην περιοχή της Κασπίας, που εγκυμονούν μια μακροπρόθεσμη στρατιωτική και πολιτικο-οικονομική αποσταθεροποίηση.Οι μεγάλοι «παίχτες» και τα αντικρουόμενα σχέδιά τους Οι χώρες που βρέχονται από τα νερά της Κασπίας είναι το Αζερμπαϊτζάν, το Ιράν, το Καζαχστάν, η Ρωσία και το Τουρκμενιστάν. Ωστόσο, στις εξελίξεις σ' αυτήν εμπλέκονται μια σειρά ακόμη χώρες. Ετσι, π.χ. υπάρχουν μια σειρά χώρες, από τις οποίες περνούν τα ενεργειακά αποθέματα της Κασπίας (Ρωσία, Ιράν, Κίνα, Τουρκία, Γεωργία, Ουκρανία, Ρουμανία, Βουλγαρία, κ.ά.). Οι αστικές τάξεις αυτών των χωρών ενδιαφέρονται να ενισχύσουν το διαμετακομιστικό ρόλο τους. Ωστόσο, τα πραγματικά «κλειδιά» των εξελίξεων βρίσκονται σ' εκείνες τις δυνάμεις που έχουν μεγάλη βαρύτητα στη διαπάλη για τον έλεγχο των αποθεμάτων της Κασπίας, αλλά και τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς τους. Κι αυτές είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, και η ΕΕ. Θεωρητικά, οι βασικοί «δρόμοι» μεταφοράς του φυσικού αερίου είναι: 1) μέσω των εδαφών της Ρωσίας, που ήδη υπάρχει, 2) ο «δια-κάσπιος», που σχεδιάζουν να δημιουργήσουν οι ΗΠΑ προς τη Δύση, 3) ο αγωγός προς την κατεύθυνση της Κίνας, που έχει κατασκευαστεί και 4) οι «νότιοι» μέσω Ιράν (εφόσον γίνει εκεί η ανατροπή), είτε μέσω Τουρκμενιστάν - Αφγανιστάν - Πακιστάν. Ετσι οι ΗΠΑ από τη δεκαετία του '90 έχουν ανακηρύξει την περιοχή ως περιοχή «ζωτικών συμφερόντων τους». Στοχεύουν στην κατεύθυνση δημιουργίας υποθαλάσσιου δρόμου που θα παρακάμπτει Ρωσία και Ιράν και θα στρέψει το φυσικό αέριο του Τουρκμενιστάν στον ήδη έτοιμο αγωγό Μπακού - Τιφλίδα - Ερζερούμ, δίνοντας παραπέρα εγγυήσεις στην πληρότητα του δρόμου με την επωνυμία «Nabucco» (Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία κα