Πώς φθάσαμε στην κυβέρνηση που ορκίστηκε χθες

Αν ένας Αρειανός προσγειωνόταν χθες στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου κι έβλεπε να περνούν μπροστά του οι υπουργοί της νέας κυβέρνησης που πήγαιναν να ορκιστούν, θα πίστευε ότι η ΝΔ κέρδισε τις εκλογές και μάλιστα πήρε αυτοδυναμία. Μέσα στα μαύρα κοστούμια τους παρήλασαν όλοι εκείνοι που από τομεάρχες της Συγγρού έγιναν υπουργοί. Οχι σε μια νύχτα, αλλά σε τέσσερις ημέρες και έπειτα από μια τελική σύσκεψη δυόμισι ωρών μεταξύ του Αντώνη Σαμαρά, του Βαγγέλη Βενιζέλου και του Φώτη Κουβέλη. Δηλαδή, των εταίρων της τρικομματικής συγκυβέρνησης.

Στην πραγματικότητα, η φυσιογνωμία της κυβέρνησης μοιάζει αρκετά με όσα είχε στο μυαλό του ο Αντώνης Σαμαράς τον Μάρτιο, πολύ πριν από τις αλλεπάλληλες εκλογές της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου που είδαν το ποσοστό της ΝΔ να πέφτει στο 18% και να ξανανεβαίνει στο 29%.

Οπως πάντα στην πολιτική μετρούν οι επιθυμίες. Με αυτές ως κριτήριο μπορούμε εύκολα σχετικά να αποκρυπτογραφήσουμε το πώς φθάσαμε στην κυβέρνηση που ορκίστηκε χθες.

ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ. Ο Σαμαράς ήθελε να είναι Πρωθυπουργός. Δεν βρήκε κανένα εμπόδιο στον δρόμο προς το Μέγαρο Μαξίμου. Ο Βενιζέλος όχι μόνο δεν ήθελε να είναι ο ίδιος στην κυβέρνηση, αλλά επιθυμούσε το ΠΑΣΟΚ να έχει απόσταση ασφαλείας από αυτήν. Δηλαδή, να μη μετέχουν στη σύνθεσή της αναγνωρίσιμα στελέχη της. Κι αυτός το πέτυχε, παρά τη σύγκρουση με τους Ανδρέα Λοβέρδο και Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Οσο για τον Κουβέλη, αυτός ήθελε - δεν ήθελε, ήξερε ότι δεν είχε επιλογή να μη στηρίξει την κυβέρνηση. Η δέσμευση ότι δεν θα μείνει η χώρα ακυβέρνητη ήταν το βασικό προεκλογικό του μήνυμα στις 18 Ιουνίου. Η ΔΗΜΑΡ τήρησε τη δέσμευσή της, αντιλαμβανόμενη τον ρόλο της ως εκφραστή αρνησικυρίας.

Πράγματι ο Κουβέλης έβαλε βέτο στην υπουργοποίηση του Μάκη Βορίδη, καθώς και στις ιδέες για τοποθέτηση του πρώην δικαστικού και νυν βουλευτή Επικρατείας Χαράλαμπου Αθανασίου στο Δικαιοσύνης. Τελικά αυτός βρήκε θέση ως αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών. Η ΔΗΜΑΡ έδωσε επίσης δύο επώνυμα πρόσωπα προερχόμενα από τους κύκλους της, τους Αντώνη Μανιτάκη και Αντώνη Ρουπακιώτη, στη σύνθεση της κυβέρνησης. Ελαβαν τα χαρτοφυλάκια Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Δικαιοσύνης.

Οπως η φύση έτσι και η πολιτική δεν αγαπά το κενό. Η απροθυμία της Ιπποκράτους να δώσει στελέχη, αλλά και ο περιορισμένος ρόλος που επιφύλαξε ο Κουβέλης για τον εαυτό του, δημιούργησαν ελεύθερο χώρο. Το πρότυπο της κυβέρνησης Μόντι, η έξωθεν - από Ευρώπη μεριά - καλή μαρτυρία για την παρένθεση Παπαδήμου, αλλά και τα οξυμμένα προβλήματα της χώρας δημιούργησαν ένα κλίμα υπέρ των τεχνοκρατών. Αυτό ενσαρκώθηκε στην ολίγον ασκητική φιγούρα του Βασίλη Ράπανου που από πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας εμφανίστηκε να αναλαμβάνει το χαρτοφυλάκιο Οικονομικών και μάλιστα από προχθές. Την ίδια ώρα ακουγόταν έντονα το ενδεχόμενο παραμονής του Γιάννη Στουρνάρα στο υπουργείο Ανάπτυξης, αλλά και του Γιώργου Ζανιά στην οδό Νίκης. Προς στιγμήν δημιουργήθηκε η απίθανη εντύπωση ότι ο Σαμαράς ως Πρωθυπουργός θα πλαισιωθεί από ανθρώπους