Οι αποφάσεις δεν είναι οικονομικές, αλλά πολιτικές

Γράφει ο Νίκος Καραμπάσης
Εχω καλύψει δημοσιογραφικά απο τα τέλη της δεκαετίας ακόμη του 1980 μέχρι και τώρα, τις περισσότερες συνόδους κορυφής της Ε.Ε. και ειδικά τις πιο σημαντικές και κρίσιμες (κυρίως τις εποχές που γινόντουσαν στις χώρες όπου ασκείτο η προεδρία - με την ατυπη και τυπική σύνοδο κορυφής σε δυο πόλεις της φιλοξενούσας χώρας - τώρα όλες γίνονται στις Βρυξέλλες, «ούτε κρύο,ούτε ζέστη»,απλώς γραφειοκρατικά). Επίσης εχω κληθεί απο το Ευρωκοινοβούλιο, απο διάφορους ευρωβουλευτές σε διαφορετικές φάσεις για "δημοσιογραφική ενημέρωση". Η αλήθεια είναι οτι η κρίση (που για την Ελλάδα είναι πόλεμος, χωρις εισαγωγικά) μας βρήκε όλους απροετοίμαστους, νωθρούς και παραζαλισμένους απο τις "παχιές αγελάδες" της προηγούμενης περιόδου. Αλήθεια επίσης είναι οτι η Ευρώπη των "27" έφθασε μέχρι εδω ΜΟΝΟ και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ μέσα απο ενα συστημα ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΩΝ. Στην ουσία η Ε.Ε. θα πρέπει να επιλέξει οριστικά εαν θα βαδίσει στην "ομοσπονδιοποίηση της"(όπως όλα δείχνουν οτι θα γίνει) ή εαν τα κράτη-έθνη θα σηκώσουν πάλι τα εθνικά τους λάβαρα και νομίσματα και θα υψώσουν τείχη "ξενοφοβίας". Η περίφημη "κοινοτική αλληλεγγύη" δεν είναι πλέον "ηθικό ζήτημα", αλλά πολιτικό. Γι αυτό και οι αποφάσεις ΔΕΝ είναι οικονομικές (όπως ΔΕΝ ήταν οταν συγκροτήθηκε η ευρωζώνη) αλλα πρωτίστως ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ. Οπως και η απόφαση της Ελλάδας να ψηφίσει ΤΡΙΑ "μνημόνια" και να βάλει σε βαθιά κατάψυξη την χώρα και τους εργαζόμενους (μαζί με τη νεολαία και τους συνταξιούχους) ήταν πρωτίστως ΠΟΛΙΤΙΚΗ απόφαση(γιατί ΛΕΦΤΑ έβρισκε και απο αλλού ΑΝΕΤΑ εαν ήθελε - και το γνωρίζουν όλοι...).Εδω που φτάσαμε, ο γόρδιος δεσμός μπορεί και πρέπει να λυθεί οχι γραφειοκρατικά "με τεχνικές προσεγγίσεις", αλλά πολιτικά. Και η Ελλάδα ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ενα νεο "σχέδιο μάρσαλ" για να αναπνεύσει και φυσικά να οικοδομήσει ενα εντελώς νέο κράτος σε υγιείς σύγχρονες βάσεις, προσαρμοσμένο στη ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ και στο αύριο. Με απλά λόγια, πρέπει να τερματιστεί ΠΑΡΑΥΤΑ η αβεβαιότητα. Εαν συνεχιστεί, το κρίμα στο λαιμό τους..