Ο ελληνικός πολιτικός παραλογισµός εξηγείται µόνο διά της λατρείας στην εξουσία!

Στις αρχές Νοεµβρίου η Ελλάδα µετά τις ατυχείς επιλογές του κ. Παπανδρέου και την απόλυτη αµφισβήτηση της τότε κυβέρνησης στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, όδευε µε µαθηµατική βεβαιότητα σε εθνική καταστροφή. Υπό το βάρος αυτής της µεγάλης απειλής, τα δύο κόµµατα εξουσίας, συνεπικουρούµενα από ένα τρίτο µικρότερο, συγκρότησαν κυβέρνηση «εθνικής συνεργασίας» και οι ηγέτες τους, µη έχοντας άλλη αξιόπιστη επιλογή, κατέληξαν, εκόντες - άκοντες, στην επιλογή Παπαδήµου για την πρωθυπουργία. Και επειδή, όπως θυµόµαστε, όλα έγιναν υπό την πίεση των γεγονότων και υπό το βάρος της επαπειλούµενης εθνικής καταστροφής, ούτε όροι ετέθησαν ούτε ιδιαίτερες διαπραγµατεύσεις έγιναν, παρά µόνο περιγράφηκαν, παρουσία του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας, οι βασικοί σκοποί και στόχοι της συγκεκριµένης κυβέρνησης, χωρίς λεπτοµέρειες και ξεχωριστές δεσµεύσεις από την πλευρά των κοµµάτων.
Ακόµη και η σύνθεση της κυβέρνησης είχε σχεδόν προσυµφωνηθεί από τους αρχηγούς των κοµµάτων, οι οποίοι δέχθηκαν λίγες προσθήκες, ώστε να δίδεται κάποια αίσθηση συµµετοχής των συνεργαζόµενων κοµµάτων σε αυτήν.

Ενα µήνα µετά και αφού πέρασε ο πυρετός των πρώτων ηµερών και άπαντες ανακουφίστηκαν από την έγκριση της έκτης δόσης, άρχισαν σιγά-σιγά να έρχονται στο προσκήνιο τα αναµενόµενα προβλήµατα συνοχής και παραγωγής της κυβέρνησης Παπαδήµου.

Οι διαβουλεύσεις για αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ µπλόκαραν αρκετούς υπουργούς και επιπλέον το πολιτικό κόστος για τη Νέα ∆ηµοκρατία, σε συνδυασµό µε την αδηµονία εξουσίας, επανέφερε γρήγορα στο προσκήνιο τις αµφισβητήσεις για τη διάρκεια ζωής της κυβέρνησης συνεργασίας και για τις δυνατότητές της να παρέµβει αποφασιστικά στα πράγµατα. Συνδυαστικά λοιπόν από την αναµέτρηση στο ΠΑΣΟΚ και από την αδηµονία της Νέας ∆ηµοκρατίας τίθεται πολιτικό ζήτηµα λειτουργίας της κυβέρνησης Παπαδήµου.

Το οποίο είναι απαραίτητο να λυθεί το ταχύτερο, ώστε τουλάχιστον να επιτελέσει το βασικό έργο της, που δεν είναι άλλο από τη ρύθµιση των χρεών µας και την παρεπόµενη υπογραφή της νέας δανειακής σύµβασης, η οποία για να δοθεί θα πρέπει να συνοδεύεται από δεσµεύσεις εφαρµογής ενός τριετούς οικονοµικού προγράµµατος δηµοσιονοµικής σταθεροποίησης.

Οσοι δεν εκστασιάζονται µε την εξουσία, αδυνατούν να κατανοήσουν γιατί τα κόµµατα δεν δίνουν τον χρόνο και τη δύναµη που χρειάζεται η κυβέρνηση συνεργασίας προκειµένου να βάλει τα πράγµατα σε µια σειρά, να ρυθµίσει τα χρέη, να φτιάξει το οικονοµικό πρόγραµµα, να υπογράψει τη δανειακή σύµβαση και να βγάλει πέρα τον πρώτο έλεγχο της τρόικας που θα φέρει την πρώτη σούπερ δόση των 89 δισ. ευρώ.

Οσοι παρακολουθούν από κοντά τα ελληνικά πράγµατα δεν έχουν καµία αµφιβολία για όσα µας συµβαίνουν. Ο ελληνικός πολιτικός παραλογισµός εξηγείται µόνο διά της λατρείας στην εξουσία!

Α.Καρακούσης / ΒΗΜΑ