Η σχέση μπακαλιάρων και «ηλιθίων»

Ό,τι πέφτει απότομα, γρήγορα γυρίζει

1) Ο τρομοκράτης σοσιαλιστής υπουργός...
Τελικά ο υπουργός οικονομικών κ. Βενιζέλος ο οποίος είναι και υποψήφιος για αρχηγός του κόμματός του, είναι περισσότερο επικίνδυνος απ’ όσο επιτρέπει να διαφανεί η χαρισματική ευγλωττία του.
Τον παρακολουθούσα άναυδος προχθές κατά την διάρκεια της δήλωσης που ζητούσε από τους Έλληνες να επιστρέψουν τις καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες, από τις ξένες τράπεζες και τα σεντούκια.
Αφού είπε πως μετά τη δανειακή ο κίνδυνος έχει εκλείψει και οι καταθέσεις μπορούν να είναι ασφαλείς στις τράπεζες, έδωσε μια, και κλώτσησε την καρδάρα πριν αυτή ακόμη μαζέψει έστω και μια σταγόνα γάλα...

Είπε πως το υπουργείο οικονομικών ξέρει ποιοι έχουν αποσύρει καταθέσεις και λίγο - πολύ υπονόησε ότι αν το θέλει μπορεί να τους κάνει τη ζωή δύσκολη. Προσοχή. Δεν είπε γι’ αυτούς που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις καταθέσεις από τα εισοδήματα, αλλά συλλήβδην για όλους.

Στο σημείο αυτό, είτε άκουγε κάποιος τους μάγιστρους της αριστερής ψαλμωδίας (Αλέκο-Αλέκα-Αλέξη), είτε τον υπουργό που διαπραγματεύεται μια χρεοκοπία, το μήνυμα που εξέπεμπε ήταν ίδιο: Μην έχετε καμιά εμπιστοσύνη στο σεβασμό που μπορεί να δίνει η ελληνική πολιτεία στην περιουσία σας.

Προκειμένου να χρηματοδοτήσουμε τα παράσιτα που έχουνε εκθρέψει για κομματικούς στρατούς, αφού χρεοκοπήσαμε την οικονομία, θα βάλουμε χέρι στις αποταμιεύσεις σας, όσο μακριά και αν τις κρύψετε...

Είναι η εμπιστοσύνη...

Η αποκατάσταση του οικονομικού κλίματος είναι πρωτίστως θέμα εμπιστοσύνης. Με απειλές και εκβιασμούς το κλίμα εμπιστοσύνης δεν αποκαθίσταται. Ίσα-ισα που οι άνθρωποι θα τρέξουν να προφυλάξουν τις καταθέσεις σε τράπεζες μακρινών χωρών και βαθύτερα στα σεντούκια τους.

Η ανάπτυξη που όλοι περιμένουμε να μας βγάλει από την κρίση είναι και αυτή θέμα εμπιστοσύνης. Πρώτα θα επιστρέψουν οι καταθέσεις όταν οι άνθρωποι βεβαιωθούν πως δεν υπάρχει κίνδυνος να τις χάσουν και μετά θα επενδύσουν κιόλας όταν νιώσουν κλίμα σταθερότητα και ασφάλειας.

Αλλά αν ήταν διαφορετικοί αυτοί που κυβερνάνε και εμείς που τους εκλέξαμε δεν θα είμαστε εδώ που βρεθήκαμε...

2) Της Ελλάδας τα καμώματα τα βλέπει η Ισλανδία και γελάει...
"Όλοι ξέρουμε πως οι άνθρωποι θαυμάζουν αυτά που βρίσκονται πάρα πολύ μακριά τους και η φήμη τους ελάχιστα μπορεί να υποβληθεί σε δοκιμασία..." Είχε πει ο Νικίας στη μνημειώδη ομιλία του στους Αθηναίους το 415 π.χ.

Ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Στέφανος Μάνος, ο συγχωρεμένος ο Παπαγιαννάκης και μερικοί άλλοι μιλάγανε για την ελληνική χρεοκοπία και κατάρρευση εδώ και πολλά χρόνια... Αλλά φευ κανείς δεν τους άκουγε, ούτε τους το αναγνωρίζει. Άπαντες προτιμούν το συρμό και το χάιδεμα των αυτιών και επιτυχίες σε μέρη μακρινά και εξωτικά.

Μετά λοιπόν τον Ισημερινό, την ...Γουαδελούπη και ενδεχομένως την ...Ζανζιβάρη οι οπαδοί της χρεοκοπίας και της δραχμής, έχουν ανακαλύψει εσχάτω