«Επανάσταση προς πώληση»

Σαράντα πέντε χρόνια από τον θάνατο του αργεντινού επαναστάτη, στις 9 Οκτωβρίου 1967, αρκεί να κοιτάξεις γύρω σου για να καταλάβεις ότι το πορτρέτο του είναι για πολλούς μόνο ένα σήμα κατατεθέν. Οι κούπες, τα μπλουζάκια, τα εσώρουχα με τη μορφή του δεν προκαλούν πλέον σχεδόν καμία εντύπωση. Εξάλλου οι δημιουργοί των δύο διασημότερων φωτογραφιών του, ο Ρενέ Μπουρί και ο Αλμπέρτο Κόρντα, δεν αναφέρονται σχεδόν ποτέ
Οταν το 1966 ο φωτογράφος του Magnum Ρενέ Μπουρί περνούσε την πόρτα μιας μικρής γκαλερί στη Ζυρίχη, δεν πρέπει να ένιωσε μόνο υπερηφάνεια βλέποντας τη διασημότερη ίσως εικόνα του - τον Τσε Γκεβάρα να καπνίζει αγέρωχος ένα πούρο στο γραφείο του υπουργού Βιομηχανίας το 1963 - τυπωμένη σε αφίσα. Ηταν έτοιμη να πουληθεί και να κρεμαστεί σε οποιονδήποτε τοίχο, χωρίς ο δημιουργός της να γνωρίζει το παραμικρό. Ισως βέβαια να τον πείραξε και το ότι ήταν τυπωμένη σε ροζ χρώμα, το σίγουρο πάντως είναι ότι εξαιτίας είτε της αισθητικής επέμβασης είτε της καταπάτησης των πνευματικών δικαιωμάτων του ο Μπουρί εκνευρίστηκε λιγάκι. Ζήτησε εξηγήσεις από τις δύο ιδιοκτήτριες, και εκείνες του απάντησαν ότι «είναι μια εικόνα που ανήκει στην επανάσταση, στη νεολαία, σε όλους». Ούτε προφήτες να ήταν. Εναν χρόνο αργότερα ο Γκεβάρα θα συλλαμβανόταν και θα εκτελούνταν από τις βολιβιανές Ενοπλες Δυνάμεις με μια μικρή βοήθεια και από τη CIA. Από τότε για κάθε σημαία ή γιάφκα που θα διακοσμούσε το πρόσωπο του αργεντινού επαναστάτη θα υπήρχε και ένας αναπτήρας, μια κούπα, ένα ζευγάρι σαγιονάρες, ένα εσώρουχο ή ένα μπλουζάκι - τέλος πάντων, ένα προϊόν του πιο άδικου κατά τον Γκεβάρα τρόπου παραγωγής - με τον ίδιο ως διακοσμητικό.Τα χρόνια πέρασαν, η χωνευτική ικανότητα της ποπ κουλτούρας αυξήθηκε, τα αντικείμενα με την εικόνα του Γκεβάρα αυξήθηκαν επίσης. Ο ίδιος ο Μπουρί άρχισε σχεδόν να το διασκεδάζει, ώσπου τον προηγούμενο μήνα ολοκλήρωσε μια έκθεση στο Φεστιβάλ Images στην Ελβετία με 160 συνολικά προϊόντα, που προσφέρθηκαν ή ζητήθηκαν από εμπόρους και πελάτες όλου του κόσμου όχι τόσο για την ποιότητά τους ή για την ανάγκη που κάλυπταν, αλλά γιατί έφεραν εκείνη τη φωτογραφία. Ο εντοπισμός τους δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολος. Ενας ισπανός φίλος χάρισε στον Μπουρί τις κουρτίνες που είχε βρει. Ενας Ιταλός δείπνησε μαζί του καταναλώνοντας ένα μπουκάλι κρασί του Πιεμόντε, με ετικέτα μαντέψτε τι. Ο ίδιος ο φωτογράφος είχε επισκεφθεί κάποτε ένα εστιατόριο στην Ελβετία και όταν αντίκρισε τη φωτογραφία του τυπωμένη στον τοίχο και στον κατάλογο του καταστήματος, κράτησε τον δεύτερο χωρίς να πει τίποτα. Οταν κρατώντας όλα αυτά στα χέρια του συναντήθηκε με τον διευθυντή του φεστιβάλ Στέφανο Στολ, εκείνος προσφέρθηκε να συνεχίσει την έρευνα. Ξαγρυπνώντας στις εσχατιές του Διαδικτύου και ξοδεύοντας περίπου 8.000 ευρώ βρήκε t-shirts και μπικίνι, πιάτα, μαξιλάρια, παιχνίδια, ρωσικές κούκλες, τσιγαρόχαρτα, ρολόγια, καπέλα, τράπουλες, σταχτοδοχεία, γραμματόσημα, πιτζάμες για σκύλους, σαγιονάρες, καρτ ποστάλ, ποτήρια, παζλ, ημερολόγια και πολλά ακόμη αντικείμενα για την ξεκούραση