Αντώνης Βλοντάκης: ο Τρελαντώνης

του Γιώργου Μαυρωτά

«Γιατί μου τράβηξες το μαγιό ρε μικρέ; Να μου το σκίσεις;»
«Ωχ, με το συμπάθειο, δεν είχα δει ότι είστε εσείς…»
«Καλά… Πώς σε λένε;»
«Βλοντάτς. Αντώνη Βλοντάτς»

Αυτή ήταν η πρώτη μου γνωριμία με τον Αντώνη Βλοντάκη αρχές δεκαετίας του '90, στο μικρό κολυμβητήριο των Χανίων. Εγώ ήμουν στο αποκορύφωμα της καριέρας μου και ο Βλοντάκης έκανε τις πρώτες εμφανίσεις του στην ανδρική ομάδα των Χανίων, ακολουθώντας τα βήματα του αδελφού του, του Σπύρου. Αργότερα έφυγε από τα Χανιά (όπως όλοι οι καλοί Χανιώτες παίκτες…) και πήγε σε Ολυμπιακό, Εθνικό, Πανιώνιο καταλήγοντας τώρα πάλι στον Ολυμπιακό. Αυτό που διαπίστωσα, παίζοντας ως αντίπαλός του σε επίπεδο συλλόγων και ως συμπαίκτης του για μερικά χρόνια στην εθνική ομάδα είναι ότι μέσα στο νερό ο Αντώνης είχε μια αρχοντιά. Παρόλο που ήταν φουνταριστός (τουτέστιν τράβαγε τα πάνδεινα), δεν χτύπαγε ποτέ πρώτος για να σπάσει τον τσαμπουκά του άλλου. Άντεχε στωικά και δεν έκανε καραγκιοζιλίκια