To έργο του σκηνογράφου Πάνου Αραβαντινού

Το βιβλίο της ιστορικού Φωφώς Μαυρικίου, για τη ζωή και την καλλιτεχνική πορεία του έλληνα ζωγράφου και σκηνογράφου Πάνου Αραβαντινού (1884?1930) παρουσιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη. Ο Αραβαντινός εργάστηκε αρχικά στην Ελλάδα και στη συνέχεια στη Γερμανία

Στη Γερμανία του Μεσοπολέμου αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους σκηνογράφους της εποχής του, δημιουργώντας σκηνικά για περισσότερες από 110 παραστάσεις όπερας, οπερέτας, μπαλέτου και θεάτρου πρόζας, από το 1917 έως και το 1930.

Τα ευρύτερα γνωστά στοιχεία για την προσωπικότητα και το έργο του Πάνου Αραβαντινού ήταν, σε μεγάλο βαθμό, αποσπασματικά και ατεκμηρίωτα. Η συγκεκριμένη έκδοση του Μουσείου Μπενάκη έχει στόχο να καλύψει το κενό αυτό, καθώς για πρώτη φορά επιχειρείται η πλήρης, καταγραφή της καλλιτεχνικής του δημιουργίας. Το βιβλίο συνοδεύεται από CD?ROM με λεπτομερή εργογραφικό κατάλογο. Η μελέτη του έργου του Πάνου Αραβαντινού βασίστηκε σε πρωτογενές αρχειακό υλικό (αλληλογραφία, προσωπικά έγγραφα, κριτικές, φωτογραφίες), προερχόμενο τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι μεγάλο μέρος του υλικού έρχεται για πρώτη φορά στο φως με την συγκεκριμένη έκδοση, ενώ χάρη στην έρευνα της συγγραφέως, συλλέχθηκε υλικό από τα αρχεία των Ιδρυμάτων Όπερας Βερολίνου, Αμβούργου, Κολωνίας, Λειψίας και Δρέσδης, Πανεπιστημιακών Σχολών Θεατρολογίας γερμανικών πόλεων, καθώς και του Κέντρου Μοτσαρτέουμ (Mozarteum) του Σάλτσμπουργκ.

Στην παρουσίαση του βιβλίου μίλησε η ιστορικός -επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαριλένα Κασιμάτη, η οποία είπε ότι : «ο Πάνος Αραβαντινός είναι ο μοναδικός νεότερος Έλληνας ζωγράφος που αναφέρεται με τις ιδιαίτερα σκηνογραφίες του σε συλλογές και μουσεία της Γερμανίας και της Αυστρίας. Αν σκεφτούμε πόσο βραχύβια είναι η αντοχή των σκηνογραφιών του θεάτρου και δη της όπερας καταλαβαίνουμε την σημασία του Αραβαντινού. Αλλά και στην Ελλάδα δεν έχει ξεχαστεί εντελώς αν θεωρήσουμε ότι εκπληρώσαμε το χρέος μας απέναντι στον μεγάλο σκηνογράφο, στήνοντας ένα μουσείο στο όνομά του, το Θεατρικό Μουσείο Σκηνογραφίας Πάνου Αραβαντινού, δωρεά της οικογένειας στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά το 1972».

Η συγγραφέας Αθηνά Κακούρη, αναφέρθηκε στην επιθεώρηση «Ξιφίρ-Φαλέρ» με τις σκηνογραφίες του Πάνου Αραβαντινού, που είχε κάνει πάταγο στην κοσμική Αθήνα του 1916 ως η πιο πολυέξοδη και φαντασμαγορική παράσταση που είχε παιχτεί ως τότε.

Η Φωφώ Μαυρικίου αναφέρθηκε στη στενή σχέση που είχε με την οικογένεια Αραβαντινού και εξέφρασε την ικανοποίηση της για την ολοκλήρωση του έργου, ενώ στην εισαγωγή της πολυσέλιδης έκδοσης σημειώνει, ότι «για διάστημα μεγαλύτερο από μία δεκαετία μετά τον θάνατό του οι σκηνογραφίες του Πάνου Αραβαντινού εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούνται σε γερμανικά και άλλα ευρωπαϊκά θέατρα».