Υστερα από μια έκρηξη αγκάλιασε τη ζωή ξανά

Ο Τζιλς Ντουλέι θυμάται τη στιγμή, αφότου πάτησε μια κρυμμένη βόμβα στο Αφγανιστάν...
Ο κ. Ντουλέι, ανεξάρτητος φωτογράφος, αισθάνθηκε ένα στιγμιαίο κύμα θερμότητας καθώς η έκρηξη τον σήκωσε στον αέρα. Προσγειώθηκε τέσσερα μέτρα μακριά, μυρίζοντας τη δυσωδία των εκρηκτικών που είχε αναμειχθεί με εκείνη της...






δικής του σάρκας. "Θυμάμαι να κοιτάω ψηλά και να βλέπω κομμάτια από μένα και τα ρούχα μου στο δέντρο, κάτι που ήξερα πως δεν είναι καλό σημάδι. Είδα το αριστερό χέρι μου. Ήταν απολύτως φανερό πως είχε τεμαχιστεί σε κομμάτια και σιγοκαιγόταν. Δεν μπορούσα να αισθανθώ τα πόδια μου, έτσι σχεδόν αμέσως, και από ό τι μπορούσα να δω στο δέντρο, κατάλαβα ότι τα είχα χάσει" είπε.


Ο κ. Ντουλέι, σε εκείνη την έκρηξη, υπέστη τριπλό ακρωτηριασμό. Ενώ οι Αμερικανοί στρατιώτες έσπευδαν να εφαρμόσουν τα αιμοστατικά που θα έσωζαν τη ζωή του, ο κ. Ντουλέι μέτρησε τι είχε απομείνει.


"Σκέφτηκα: "Δεξί χέρι; Μάτια;" και μετά: "Μπορώ να δουλέψω".
Ο κ. Ντουλέι, 39, τραυματίστηκε το Φεβρουάριο στην επαρχία Κανταχάρ.


Σήμερα έχει βγει από το νοσοκομείο και έχει κάνει πάνω από τις μισές εβδομάδες του κύκλου φυσιοθεραπείας 12 εβδομάδων στο Χέντλεϊ Καρτ, ένα στρατιωτικό κέντρο αποκατάστασης κοντά στο Λονδίνο.
Εκεί μαθαίνει να περπατάει με τα δύο πόδια και το ένα χέρι που του έχουν προστεθεί. Και κάνει, σχέδια να επιστρέψει στη δουλειά - πίσω στην Κανταχάρ, για να φωτογραφίσει την ιατρική περίθαλψη των Αφγανών πολιτών.


Τεχνικοί φτιάχνουν έναν κοντοκομμένο προσθετικό βραχίονα που θα είναι εφοδιασμένος με ένα τρίποδο κεφαλής. Σ αυτό ο κ. Ντουλέι είπε ότι θα συνδέσει μια βιντεοκάμερα.
"Βλέπετε;" ρώτησε, κουνώντας το κομμένο χέρι στο πρόσωπο του.
Με το δεξί χέρι του προσποιήθηκε ότι πιέζει ένα φανταστικό κουμπί φωτοφράχτη σε μια φανταστική βιντεοκάμερα.


Ο κ. Ντουλέι δεν έχει στο μυαλό του αυτό που συνέβη ως τραγωδία
- "Ποτέ δεν είδα τον εαυτό μου ως σοβαρά τραυματισμένο, αλλά ως μια κακουχία που αλλάζει τη ζωή και η οποία εμπεριέχει ευκαιρία, επίσης.
Δήλωσε ότι ελπίζει να διοχετεύσει το ενδιαφέρον για τους δικούς του αγώνες στα δεινά των άλλων:
"Για μένα, για να έχει νόημα αυτό που συνέβη εμένα, πρέπει να το μετατρέψω σε πλεονέκτημα στη δουλειά που κάνω" εξήγησε.


Ωστόσο, μην εξαπατάσθε από τη γεμάτη χαρά αισιοδοξία του.
Ο κ. Ντουλάι έχει βαδίσει ένα τρομακτικό μονοπάτι.
Αμέσως μετά τον τραυματισμό του, άρχισαν οι επιπλοκές.
Παραλίγο να πεθάνει από πάθηση των πνευμόνων και υψηλούς πυρετούς.


Τη νύχτα της 16ης Φεβρουαρίου, κάλεσαν την οικογένειά του να πάει δίπλα του και τους είπαν πως ίσως δεν τα καταφέρει μέχρι το ξημέρωμα.
Είπε ότι ποτέ δεν αποδέχθηκε το ενδεχόμενο του θανάτου.
"Σκεφτόμουν: "Ανάπνεε, ανάπνεε, ανάπνεε" είπε.
Μέχρι τα μέσα Μαρτίου, ξεκίνησε μια νέα δοκιμασία: προσπαθεί να μάθει