Τσακ Νόρις: Πώς έγινε πρωταγωνιστής στα ανέκδοτα;

Η µόδα µε τα καλαµπούρια του άρχισε από τον τηλεοπτικό παρουσιαστή…
Κόναν Ο' Μπράιαν στο δηµοφιλές «The Conan O'Brian Show».

Και το αµερικανικό κοινό αποφάσισε να συνεχίσει το ανέκδοτο ώσπου πλέον η φάση έγινε ανταγωνιστική: ο καθένας κατέβαζε το δικό του και το διέδιδε _ περίπου όπως συµβαίνει µε τα ποδοσφαιρικά συνθήµατα (και µε τα δηµοτικά τραγούδια, τα παλιά εκείνα χρόνια).

Σήµερα όµως τα ανέκδοτα δεν κυκλοφορούν µόνοαπό στόµα σε στόµα. Υπάρχει και το ∆ιαδίκτυο το οποίο εκµηδενίζει θεαµατικά τις αποστάσεις. Μέσα σε λίγο καιρό (και µε τη βοήθεια της τηλεοπτικής σειράς «Texas Ranger» που κράτησε ζωντανό το όνοµα του Τσακ Νόρις ανά την υφήλιο) κάθε χώρα είχε τα δικά της «ανέκδοτα» βασισµένα στις δικές της παραδόσεις. Το γιατί είναι µεγάλο θέµα, αλλά ίσως και να υπάρχουν µια, δυο απαντήσεις. Η αλήθεια είναι ότι ο Τσακ Νόρις δεν έκανε τίποτα για να αλλάξει την περσόνα του εδώ και περίπου σαράντα χρόνια. ∆είτε όλους τους κλασικούς macho ήρωες από τα 60s µέχρι σήµερα, από τον Κλιντ Ιστγουντ ώς τον Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ (ο τελευταίος έµεινε µέχρι και... έγκυος για τις ανάγκες της ροµαντικής κοµεντί «Junior»!). Μερικές φορές, ακόµα και η συνέπεια έχει πλάκα. Οσο για τον ίδιο; Ο Νόρις σήµερα, στα 71 του χρόνια, δηλώνει πως διασκεδάζει µε αρκετά από αυτά τα αστεία (έχει µάλιστα ξεχωρίσει τα δέκα πιο αγαπηµένα του στο προσωπικό του site), δηλώνει παράλληλα όµως πως αντλεί τη δύναµή του από τον λόγο του Θεού και πως είναι ένα τίποτα δίχως την καθοδήγησή Του. Είναι επίσης γνωστός στις ΗΠΑ και για τη φιλανθρωπική του δράση αλλά και για τη στήριξή του στο Ρεπουµπλικανικό Κόµµα. Εχω την αίσθηση όµως πως βαθιά µέσα του πρέπει να νιώθει και πολύ τυχερός. Τα ανέκδοτα µε τον Τσακ Νόρις θα του χαρίσουν την αθανασία που δεν θα του χάριζαν ποτέ οι ταινίες του.
Πώς έφτασε ένας µαχητής πολεµικών τεχνών σε περιπέτειες β' διαλογής να γίνει πρωταγωνιστής σε ανέκδοτα ανά την υφήλιο, που χάρη στο Ιντερνετ σήµερα είναι πιο δηµοφιλή από ποτέ;
Λίγες εφευρέσεις επέφεραν τέτοια επανάσταση στο ελληνικό νοικοκυριό όσο το βίντεο. Hταν η χρυσή εποχή των βιντεοκλάµπ αλλά και της εσωστρέφειας: ο έλληνας κλείστηκε στο σπίτι του, νοίκιαζε τις ταινίες δέκα δέκα και απολάµβανε αυτό το νέο τεχνολογικό θαύµα. Και µια ολόκληρη βιοµηχανία στήθηκε πάνω σε αυτήν ακριβώς την ανάγκη: στο Χόλιγουντ ανακάλυπταν πως, µε λίγα λεφτά, µια «βασική» φιλµική κατασκευή µπορούσε να κάνει ένα πέρασµα από τις οθόνες, να «µαζέψει» ό,τι προλάβει και µετά να σαρώσει στα βιντεο-ράφια.

Οι πρώτοι που «έπιασαν» αυτήν τη στροφή της αγοράς ήταν οι κ.κ. Μέναχεµ Γκόλαµ και Γιόραν Γκλόµπους, τα αφεντικά δηλαδή της εταιρείας Cannon. ∆αιµόνιοι παραγωγοί, µπορούσαν να πουλήσουν σε επίδοξους διανοµείς µια ταινία που... δεν υπήρχε παρά µόνο στα χαρτιά! Αυτοµάτως έστησαν ένα σύστηµα παραγωγής που δούλευε µε τα... χίλια: οι ταινίες της σειράς «Γρανίτα από λεµόνι» είναι δικής τους έµπνευσης και αποτελούν ένα καλό παράδειγµα. Φυσικά διέθεταν τους δικούς τους σταρ _