Σπάνιο εύρημα στην αρχαία Δημητριάδα

Το αναπάντεχο εύρημα ήρθε στο φως στο Βόρειο νεκροταφείο της αρχαίας Δημητριάδας και «μας εντυπωσίασε η... πολύ καλή κατάσταση διατήρησής του, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο ήταν...
τοποθετημένο στον τάφο με τις αλλεπάλληλες προστατευτικές κατασκευές» υπογραμμίζει η αρχαιολόγος Έλσα Νικολάου, αναπληρώτρια Προϊσταμένη του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Θεσσαλικών Σπουδών. Η κ. Νικολάου, η οποία διενήργησε την ανασκαφική έρευνα, υπογραμμίζει ότι «είναι ένα εύρημα που σαφώς ξεχωρίζει λόγω πολυτέλειας αλλά και περιεχόμενου».

Το πώμα με το οποίο ήταν σφραγισμένη η καλαίσθητη υδρία, ήταν κατασκευασμένο από το ίδιο μέταλλο και ήταν επενδεδυμένο εσωτερικά με φύλλο μολύβδου. Το πώμα που κάλυπτε το χείλος του αγγείου, βρέθηκε στον ίδιο τάφο, όπως και οι λαβές, ενώ το κομμάτι της υδρίας που ακουμπούσε στο έδαφος είναι το μόνο σημείο που έχει φθαρεί, εν αντιθέσει προς το υπόλοιπο αγγείο, που σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση.

Το συγκεκριμένο εύρημα «μας δείχνει την ποιότητα της Δημητριάδας και το υψηλό επίπεδο του πολιτισμού που είχε αναπτυχθεί, ανάγεται δε, σε μια εποχή κατά την οποία διαπιστώνουμε ότι και στην περιοχή μας ακολουθούν τις ταφικές συνήθειες όλης της Ελλάδας. Παράλληλα όμως, μας δείχνει ότι και οι επαρχίες συναγωνίζονται τα μεγάλα κέντρα και χρησιμοποιούν τον συγκεκριμένο τύπο υδρίας» επισημαίνει η κ. Νικολάου. Η ίδια προσθέτει επίσης ότι «έχουμε μια κοινή γλώσσα και στα ταφικά έθιμα και στις συνήθειες των ανθρώπων και στα κατασκευαστικά θέματα και στα εργαστήρια, τα οποία παράγουν ίδια αντικείμενα, τα οποία είναι ισάξια σε ποιότητα με τα μεγάλα γνωστά αρχαία κέντρα της Ελλάδας, την Αθήνα, την Κόρινθο, την Μακεδονία».

Είναι προφανές με βάση τα παραπάνω, ότι ήταν συνήθεια της συγκεκριμένης εποχής να καίγονται οι πολίτες, οι οποίοι είχαν την οικονομική ευμάρεια, που τους επέτρεπε να ανταποκριθούν οικονομικά στην καύση, που ήταν μια ακριβή διαδικασία. «Το γεγονός αυτό φαίνεται και από την κατασκευή του τάφου, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ήταν προστατευμένη η υδρία, η οποία ήταν τοποθετημένη σε μια κάλπη και μια θήκη, αντίστοιχα» επισημαίνει η κ. Νικολάου. Ο τάφος περιείχε, επίσης, αλάβαστρο, έναν τύπο αγγείου ο οποίος χρησιμοποιούνταν στις ταφικές τελετουργίες της κλασικής εποχής και κατά την Ελληνιστική εποχή αντικαταστάθηκε από το μυροδοχείο.

Σημαντικό εύρημα

Κατά την περίοδο 1995-1996 η ΙΓ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων διενήργησε, συγκεκριμένα, σωστική ανασκαφή στην θέση Μπουρμπουλήθρα του πολεοδομικού συγκροτήματος Βόλου, έξω από τα βόρεια τείχη της αρχαίας Δημητριάδας. Ο συγκεκριμένος χώρος κατά την αρχαιότητα αποτελούσε το βόρειο νεκροταφείο της πόλης. Οι τάφοι που ερευνήθηκαν, καλύπτουν ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, το οποίο εκτείνεται από τον 4ο αιώνα πΧ έως τον 3ο αιώνα μΧ. Κατά την εξέλιξη της ανασκαφής, αποκαλύφθηκε το παραπάνω εύρημα, το οποίο εξέπληξε, όπως προαναφέρθηκε, τα μέλη της ερευνητικής ομάδας.

Η μπρούτζινη υδρία φέρει διακοσμητικό ανάγλυφο, μι